บอกตรงๆ ที่บ้านนี้แทบไม่สอนเรื่องมารยาทเลยครับ (ดูน่าเกลียดเนาะ แต่เค้าก็ไม่ได้ตั้งใจให้ผมเป็นคนแบบนี้หรอก) พอไปบ้านญาติ เค้าก็จะแปลกใจเรื่องมารยาทบนโต๊ะอาหาร (กินแบบตะกระมาก) มารยาทการพูดคุยกับผู้ใหญ่ (หลายคนชอบไปทำท่ายืนคุยเหมือนเป็นเพื่อนสนิทเค้า) มารยาทการทักทาย (ไม่ชอบคุยกับคนแปลกหน้า เจอใครแปลกหน้าหน่อยก็ไม่ค่อยอยากทัก)

เนื่องด้วยครอบครัวไม่ค่อยออกสังคมกับเค้าเท่าไหร่ มีแต่อยู่บ้าน ไม่เที่ยว อย่าบุญงานแต่งก็ไม่ค่อยไป คิดว่านี่เป็นสาเหตุหลักๆ ในการไม่มีมารยาทของผม

1.หลายทีก็พูดอะไรโผล่งๆ โดยไม่ได้ตั้งใจ จนดูเป็นคนปีนเกลียวไปเลยบางที พวกญาติพี่น้องผมนี้ก็ชอบมองผมเป็นคนเอ๋อๆ เหวอๆ แปลกๆ อยู่ ไปตรงไหนก็โดนด่าเรื่องมารยาท

2.การช่วยเหลือคนด้วย ผมนี่เป็นใครหอบของหนักๆ บางทีไม่คิดไปช่วยเลย จนเพื่อนต้องมาสกิดเตือนว่าไปช่วยเค้าหน่อย อายมากบอกตรงๆ เลย

3.และอีกอย่างนะผมเป็นคนเฉื่อยด้วย ไม่มีกำลังใจเรียน ทำงาน หรือแค่จะคุยทำความรู้จักกับใครคนนึงยังทำตัวเกร็งๆ คิดอะไรออกมาก็พูดไม่ออก อย่างกับผีอำ กลัวไปหมด กลัวว่ามารยาทจะเสียจะหลุดไปเลย ยิ่งถ้าออกงานสังคมเจอญาติเป็นสิบๆ นี่ยิ่งเกร็งมาก บางทีตัวแข็ง ปากหนัก แข้งขาสั่นเบาๆ แค่ญาติจะโทรมาหาบางทีหัวใจยังวูบ หน้าอกจะร้อนผ่าวๆ เลย

4.เรื่องสุดท้ายคือเรื่องใหญ่ที่สุดครับ คือ ไม่มีความกระตือรือร้นเลย บางทีเค้าทำงานกัน ผมยืนดูอยู่เฉยๆ เค้าหัวเราะกัน ผมนั่งนิ่งไม่ขำกับเค้าไม่ตื่นเต้นกับเค้า ญาติพาไปเที่ยวต่างประเทศครั้งแรก ไม่ตื่นเต้น ไม่อยากไปด้วย อยากนอนอยู่บ้านเฉยๆ ไม่ได้อยากเที่ยว ("เอาเรามาทำไม" คิดงี้เลยนะ)

5.ทุกวันพ่อแม่พี่น้องปู่ย่าตายายและญาติๆ ยังบอกว่าให้ผมพูดจาอ่อนน้อมถ่อมตนซะบ้าง หัดพูดให้มันดูน่ารัก น่าเอ็นดูหน่อย หัดทำตัวประจบผู้หลักผู้ใหญ่กับเค้าเป็นมั่ง (ขอโทษจริงๆ นะ ตรงนี้ผมทำไม่เป็นเลย เคยประจบดูก็เหมือนเสแสร้งแกล้งทำ ดูเหมือนจะเอาประโยชน์มากกว่าน่ารักซะอีก)

บอกไปหมดล่ะครับ อาจจะดูประหลาดแต่ให้คำตอบผมหน่อย ขอ How-to หรือหนังสือ หรือคอร์สสอนมารยาทไรก็ได้ ขอแค่คำแนะนำดีๆ กับผม ผมจะเอาไปปรับปรุงแก้ไขตัวเองครับ ขอบคุณครับ