สองตายายใส่บาตรให้พระทุกวัน         พอดีว่าคุณท่านรู้จักกัน
มาทุกเช้า 
แบบว่าญาติห่างๆ มาแต่ก่อนเก่า          ก็ไม่ถือสาหาเรื่องเป็นราว
ทำต่อไป 
แต่เวลาอายุก็ไม่คอยใคร                 ทั้งพระทั้งโยมเริ่มร่วงโรยไป
เจ็ดสิบกว่า 
บางครั้งมีเจ็บป่วยด้วยวัยชรา             หลวงตาแข็งแรงไม่ธรรมดา
ยังเหมือนเดิม 

เป็นแบบนี้มานานทั้งฮึกทั้งเหิม           มาระยะหลังขอข้าวสุกเพิ่ม
ให้หมาวัด 
เจอแบบนี้หนึ่งตาหนึ่งยายอึดอัด          ใจอยากจะคุยท่านเจ้าอาวาส
เอาไงดี 
แล้วลูกท่านหลานท่านอยู่ไหนบ้างนิ      ทำไมถึงไม่มาดูมาดี
กับท่านเลย 
ที่ว่ามาคิดในใจไม่กล้าเอ่ย            ใส่บาตรทีนึงข้าวเอยกับเอย
เงินทั้งนั้น 

***** เค้าโครงจากเรื่องจริง ชีวิตคนต่างจังหวัดบางทีก็มีอะไรแปลกๆ 
กลอนจบแบบค้างคา เพราะเรื่องจริงก็ยังคาอยู่แบบนี้