แม่เรามีหลานคนนึ่ง อายุไล่เลี่ยกันกับเรา เรารู้สึกว่า อะไรก็ตามที่เหลือจากหลานแม่คนนี้ เราถึงจะได้ ถ้าเขาไม่เอาแล้ว แม่ถึงจะเอามาให้เรา เราไม่โกรธหลานแม่คนนี้เลย เพราะเรารู้ว่าแม่เราต่างหากที่เอาทุกสิ่งทุกอย่างให้เขาเอง เช่น มีครั้งนึ่งเราไปซื้อของด้วยกัน เราเลยฝากหลานแม่ ถือของไว้ แล้วเขาลืม ทำของหาย แม่กลับมาด่าเรา ว่าเราไปฝากหลานแม่ทำไม ทำไมไม่ถือเอง เรากลับเป็นคนผิดซะงั้น แม่จะชอบพูดเปรียบเทียบเราและหลานแม่ ตลอด ว่าทำไมไม่ทำให้ได้แบบเขา เห็นเขาไหม ไม่น่าเกิดมาเป็นลูกตรูเลย ...น่าจะเกิดมาเป็นลูกกูแทน มีครั้งนึ่งเราไปเจอร้านว่างให้เช่าขายของ เราก็เลยมาพูดให้แม่ฟังว่า แม่หนูจะไปเช่าร้านขายของนะ ร้านตรงนี้ว่างพอดีเลย (เงินเก็บเราเอง) พอแม่ได้ยินปุ๊ป แม่ก็โทรหาหลานแม่คนนี้เลย ว่าอยากได้ไหม เหมาะนะ ถ้าไม่มีทุน เด่วออกให้ก่อน เราอึ้งไปสักพัก น้ำตกตกใน ความฝันเราที่จะเปิดร้านพังลงในพริบตา แล้วเขาก็ตอบมาว่า อยากได้ แม่เราเลยพูดกับเราว่า ไม่ต้องเอาหรอก ให้...เขาไป เขาอยากได้ ไปหาที่ขายใหม่ ทั้งๆที่ ร้านตรงนี้เราเป็นคนเจอ+ติดต่อ เราก็ต้องยกให้เขาไป เราแอบร้องไห้ น้อยใจ ทำไมแม่ไม่เห็นใจเราบ้าง