เราเพิ่งขนของออกจากห้องแฟนค่ะ
เราเดินออกมาไม่มีคำบอกลา ไม่มีคำใดๆ
เรากับแฟนไม่ได้บอกเลิกกัน
มีแต่ข้อความ ที่บอกว่ามันเหนื่อย มันต้องเปลี่ยนแปลงกันตลอด
มันแย่ และมันไม่มีความสุข
ซึ่งเราทั้งคู่พยายามปรับเปลี่ยนให้ชีวิตลงตัวที่สุด
ตอนรู้สึกดีต่อกัน มันดีมาก หัวเราะได้สุด ยิ้มให้กัน กอดกัน
พอเราปรับตัวเข้าหากัน บางเรื่องเราก็พยายามอยากเป็นตัวเรา
แฟนเราก็เป็นตัวของตัวเอง มันเลยต้องมาคุยกันหลายต่อหลายครั้ง
เราพยายามกันถึงที่สุด เคยนอนบนรถทั้งคืน เพื่อไปง้อ
เพราะเค้าไม่เปิดประตูมาคุย แต่มันก็ผ่านไปได้ด้วยดี
จนวันนี้ข้อความมันก็เข้ามา เราแค่ยอมรับมัน
และพิมพ์ตอบกลับไปว่า "เข้าใจแล้ว ว่าต้องทำยังไง" แฟนเราก็เข้าใจ
เราเป็น ผญ แฟนเราก็เป็น ผญ การที่เราเศร้า เราเชื่อว่าแฟนเราก็ต้องเศร้า
เราก็ยังรักกัน แต่อยู่ด้วยความรู้สึกนี้มันทำให้เราแย่ทั้งคู่
เราเคยมีแฟนเป็น ผช แต่ด้วยเรารักกันมานาน มันทำให้ความรักต้องจบ
เพราะความไม่รู้จักพอ
ตอนนี้มันจะรู้สึกโหว่งๆ เพราะยังรู้สึกว่าเรายังรักกันยังไม่ได้เลิกกัน
เราจะจัดการกับมันยังไง หนังสือวางอยู่ข้างๆ2เล่มยังไม่ได้เปิดเลย
ตาจะเริ่มบวมแล้ว สิวกำลังจะขึ้น เครียดไปอีก