กระทู้ระบายความเศร้าใจ เรื่องสิวๆของฉันที่ไม่หายสักที

สวัสดีค่ะทุกคน วันนี้ จขกท. อยากมาระบายความเศร้า เศร้าเพราะการรักษาสิวที่ไม่หายสักทีค่ะ รู้สึกท้อแท้ รู้สึกเหนื่อยในหัวใจมากๆค่ะ
เริ่มต้นก่อนเลยนะคะ ปัญหาสิวนี้ เจ้าของกระทู้เป็นตอนป.3 ค่ะถ้าจำไม่ผิด ก็เป็นมาเรื่อยๆนะคะ
แต่แม่ก็พาไปหาเภสัชค่ะ ก็ได้โฟมล้างหน้ามารักษา ก็หายไปไม่ขึ้นให้เห็น จนมาได้สักม.3 อ่ะค่ะ สิวก็เริ่มมาบุกอีก แต่ส่วนใหญ่ก็จะเป็นสิวผดอะไรเทือกนี้ค่ะ

หลังจากนั้นเราก็เป็นมาเรื่อยๆเลยค่ะ ทั้งอักเสบ ทั้งอุดตัน บางครั้งอักเสบพร้อมกัน 4-5เม็ด แต่เราก็รักษาของเราไปเรื่อยๆ ก็ดีขึ้นบ้างแย่บ้างไปตามปกติค่ะ แล้วก็มีช่วงนึงที่หน้าเราก็ดีขึ้นเลยค่ะ เป็นช่วงปี2 สิวอักเสบ สิวอักเสบไม่ค่อยขึ้น นานทีจะขึ้น ก็จะมีแต่สิวผด สิวอุดตันเม็ดเล็กๆ

คือตอนนั้นเรา Happy มาก กับใบหน้า คือมันโอเคสุดๆแล้วสำหรับเราในตอนนั้น แต่แล้วมันก็เปลี่ยนไปค่ะ ในระยะเวลาไม่นาน เรามีสิวขึ้นช่วงกราม
เป็นสิวอุดตัน สิวผด สิวอักเสบ เรียกได้ว่าเละเทะค่ะ แต่ตอนนั้นช่วงแก้มยังไม่เป็นไรนะ ยังโอเคอยู่ อาจจะเป็นเพราะช่วงนั้นเราเลิกรากับแฟนเราค่ะ มันทำให้เราทั้งคิดมากทั้งเครียด เศร้า ร้องไห้ทุกวัน นอนไม่หลับ นอนไม่ได้ บางวันไปเรียนทั้งที่ยังไม่ได้นอน

เป็นอยู่อย่างนี้ 3 เดือนค่ะ สิวก็ขึ้น แต่เราคิดไม่ถึงว่าจุดที่เราเศร้าจะทำให้เราหน้าพังไปได้ขนาดนี้...  

ในที่สุดสิวที่แก้มก็เริ่มมาค่ะ แต่ก็ไม่ค่อยมากมายอะไรเท่าไหร่ แต่คือหน้าพังมาก พังจนแม่ทัก ในที่สุดแม่ก็พาเราไปหาหมอค่ะ เป็นหมอเฉพาะทางนะคะ สาขาตจวิทยา เกี่ยวกับผิวหนังโดยตรง
รู้สึกว่าหน้าก็ดีขึ้นนะคะ แต่สักพักก็กลับมาแย่เหมือนเดิม นี่เราทำการรักษามา3เดือนแล้วค่ะ พอสิวเหมือนจะหายๆ พอช่วงใกล้ประจำเดือนก็จะกลับมาเป็นใหม่
แล้วเป็นสิวอักเสบด้วยค่ะ ตอนนี้นับได้ประมาน 5 เม็ด ขึ้นใกล้กัน ซึ่งสิวเก่าก่อนหน้ายังไม่ทันจะจาง
เรารู้สึกแย่มากค่ะ เม็ดใหญ่ บวมและแดงมาก เราทั้งหาวิธีรักษา ดูแลตัวเอง การล้างหน้า การกิน พยายามไม่คิดมาก
ทำตัวแจ่มใส ทำอารมณ์ให้ดี สุดท้ายมันก็รู้สึกเหนื่อย และยิ่งท้อใจมากๆเหมือนเดิมค่ะ เพราะเราทนทุกข์กับการเป็นสิวมามากกว่า7เดือนแล้ว
อาทิตย์หน้าเราจะไปเที่ยวกับแฟน(ใหม่) และครอบครัวของเขาที่ภูเก็ต
เรารู้สึกอายมากค่ะ เราคิดว่าหน้าเรายังไงก็หายไม่ทันแน่นอน เรารู้สึกอายครอบครัวแฟนค่ะ รู้สึกสงสารแฟนเราด้วย ที่มีแฟนไม่สวยอย่างเรา เพราะแฟนเราเขาหน้าตาใช้ได้
เราควรทำอย่างไรดีคะ มันรู้สึกเศร้ามากๆทุกที เวลาได้เห็นสิวบนใบหน้าของตัวเอง รู้สึกท้อใจค่ะ ทำไมเราไม่หน้าใสเหมือนคนอื่นสักที แล้วก็ไม่รู้ว่าจะต้องรักษาไปอีกนานแค่ไหน เสียดายเงินพ่อแม่ค่ะ คือยังเรียนอยู่ด้วย ตอนนี้ไม่อยากทำอะไรเลยค่ะ ไม่อยากออกไปไหน ไม่อยากเจอใคร ใครมีประสบการณ์แบบนี้มาร่วมคุยร่วมแชร์กันได้นะคะ สิ่งที่อยากระบายก็มีแค่นี้แหละค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่