สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 6
คนที่รู้สึกมากกว่า ก็จะลืมยากซินะ
การลืมเรื่องทุกข์ เป็นไปได้ยาก และบางเรื่องอาจทำไม่ได้ด้วยซ้ำ
ความจริงแล้ว ไม่ใช่ให้ลืมเรื่องทุกข์.....แต่เป็นการเข้าใจความทุกข์ และอยู่กับเรื่องทุกข์ให้ได้
เหมือนกับคนที่โดนน้ำร้อนลวก เจ็บแสนเจ็บ บางคนถึงขนาดนึกไม่ออกด้วยซ้ำ ว่าจะมีชีวิตต่อไปได้อย่างไร
แต่พอเวลาผ่านไป ความเจ็บก็เลื่อนลางแล้ว แต่พอเห็นแผลเป็นเมื่อไร ก็ยังนึกถึงความเจ็บครั้งนั้นได้เสมอ
พอถึงตอนนั้น เราอาจมองหวนกลับมา แล้วคิดว่า ทำไมฉันต้องทุกข์ขนาดนั้นด้วย
เวลาเท่านั้น ที่จะรักษาบาดแผลให้บรรเทาได้ และประสบการณ์ จะทำให้เราแกร่งขึ้น และจะระมัดระวังในการดำเนินชีวิตเพิ่มขึ้น
เวลาแห่งความทุกข์จะหมดไปแน่ ขอเพียงแต่เราอดทนให้ทุกข์ในวันนี้ ผ่านพ้นไปได้เท่านั้น
การลืมเรื่องทุกข์ เป็นไปได้ยาก และบางเรื่องอาจทำไม่ได้ด้วยซ้ำ
ความจริงแล้ว ไม่ใช่ให้ลืมเรื่องทุกข์.....แต่เป็นการเข้าใจความทุกข์ และอยู่กับเรื่องทุกข์ให้ได้
เหมือนกับคนที่โดนน้ำร้อนลวก เจ็บแสนเจ็บ บางคนถึงขนาดนึกไม่ออกด้วยซ้ำ ว่าจะมีชีวิตต่อไปได้อย่างไร
แต่พอเวลาผ่านไป ความเจ็บก็เลื่อนลางแล้ว แต่พอเห็นแผลเป็นเมื่อไร ก็ยังนึกถึงความเจ็บครั้งนั้นได้เสมอ
พอถึงตอนนั้น เราอาจมองหวนกลับมา แล้วคิดว่า ทำไมฉันต้องทุกข์ขนาดนั้นด้วย
เวลาเท่านั้น ที่จะรักษาบาดแผลให้บรรเทาได้ และประสบการณ์ จะทำให้เราแกร่งขึ้น และจะระมัดระวังในการดำเนินชีวิตเพิ่มขึ้น
เวลาแห่งความทุกข์จะหมดไปแน่ ขอเพียงแต่เราอดทนให้ทุกข์ในวันนี้ ผ่านพ้นไปได้เท่านั้น
แสดงความคิดเห็น
มีใครใช้ธรรมมะในการดับทุกข์เรื่องความรักได้บ้าง มาแชร์กันค่ะ
คนที่รู้สึกมากกว่า ก็จะลืมยากซินะ....
ตอนนี้เราพยายามงดการติดต่อกับเขาทุกช่องทางแล้วค่ะ
ตอนแรกยังไม่ได้ตัดขาดกัน เพราะคิดว่าสักวันเราจะกลับมาเป็นเพื่อนกันได้จริงๆ
เพราะไม่มืมือที่ 3 จบกันด้วยความไม่เข้าใจ และเราพยายามจะเก็บรักษาความสัมพันธ์ดีๆเอาไว้
แต่เราเพิ่งมารับรู้ความจริง บางเรื่องที่ทำให้เรารับมันไม่ได้และตัดความสัมพันธ์กับเขาไม่ว่าจะรูปแบบใดก็ตาม
คือเขา add friend แฟนเก่าโดยที่ตอนนั้นยังเป็นแฟนกับเราอยู่ และไม่บอกอะไรเราเลย
เรามีปัญหากัน ก็เพราะเขาชอบมองเราด้อยกว่าแฟนเก่าเขา จนเรายอมเลิกกับเขาค่ะ
แล้วเรามารับรู้ความจริงในข้อนี้อีก ทำให้เราคิดว่า เราไม่ควรจะให้ความสัมพันธ์กับคนที่ไม่เห็นคุณค่าของเราค่ะ
แม้ตอนคบกันอยู่ยังไม่เห็นคุณค่าเลย แล้วเราจะเก็บรักษาคนที่ไม่เห็นคุณค่าของเราไว้ในชีวิตทำไม
ตอนนี้เป็นทุกข์มากค่ะ เพราะใจมันยังไม่ลืม ชอบมีเขาแวบเข้ามาในหัว แต่เราก็จะพยายามตัดเขาออกไป
เปิดธรรมมะเกี่ยวกับความรักฟังบ้าง เพื่อให้ใจปล่อยววาง ก็ดีขึ้นบ้างค่ะ แต่ก็ยังไม่หายขาด
แต่เราคิดว่า ธรรมมะคือสิ่งที่เยียวยาใจเรามากที่สุดแล้วตอนนี้ ฟังแล้วก็หวังว่าสักวันจะได้เจอรักที่ดีๆที่เป็นคู่บุญบารมี เกื้อกูลกันค่ะ
ใครมีประสบการณ์ใช้วิธีนี้ แล้วฟัง หรืออ่านอะไร มาแลกเปลี่ยนกันค่ะ เผื่อจะช่วยให้ใครหลายๆคนที่เป็นเหมือนเราอยู่ตอนนี้ดีขึ้น ^^
ปล.ขอแท็กห้องศาสนานะคะ เผื่อมีหลักธรรมดีๆในการอยู่กับความทุกข์ในเรื่องนี้ได้ค่ะ