คือสามีเราเป็นคนที่ชอบช่วยเหลือคนอื่นยกเว้นคนในครอบครัวตัวเอง เช่น ตอนเราแพ้จิงหรีดตอนค่ำๆ(อาการเหมือนแพ้กุ้ง) เราบอกให้พาไปหาหมอเค้าก็กินข้าวแบบไม่รีบเร่งอะไร แล้วถามจะไปอนามัยใช่มั้ย คืออนามัยใกล้กว่าโรงพยาบาลเค้าขี่เกียจขับรถใกล้ แต่พอเพื่อนผู้ชายเค้าปวดท้องไม่รู้สาเหตุ เค้ากลับพาไปโรงพยาบาลแบบไม่รีรอ แถมตอนนั้นสามีเราเค้าเหยีบตะปูเดินก็จะไม่ไหวแล้ว แต่ไม่บ่นสักคำถ้าเป็นเราเค้าก็คงไม่พาไปคงบอกว่าไม่เป้นไรหรอกินยาเด่วหาย และมีช่วงนึงงานเราเยอะต้องกลับบ้านค่ำ วันนั้นสองทุ่มแล้วเราบอกให้มารับหน่อยแต่เค้ากลับพูดว่าก็ขับรถมาเองสิ คือเอารถมอไซต์มาทำงานและทางกลับก็มีแต่ป่าถ้ากลางคืนจะน่ากลัวมาก วันนั้นเราก็ต้องกลับเอง แต่พอเพื่อนเค้าให้พาไปธุระที่ไกลๆ ตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ เค้าก็ยอมตื่นไป ครั้งนึ่งเราสั่งทีวีแล้วให้มาส่งที่ทำงาน เราเอากลับบ้านไม่ได้ บอกเค้าเอารถยนต์มาเอาของหน่อย เค้าบอกไม่ว่างค่อยเอาวันหลัง แต่เค้ากลับไปส่งเพื่อนที่คิวรถทัวร์ ซึ่งทางเดียวกันกับที่ทำงานเรา เวลาพ่อแม่เค้าป่วยเค้าไม่เคยขับรถพาไปหาหมอ กลับให้พี่สะใภ้พาไปแทน และเรื่องที่สำคัญที่สุดที่เราโครตไม่เข้าใจ คือเค้าทำงานกรีดยางของตัวเองที่บ้านแต่ขี้เกียจลุกไปมากๆบางวันก็ไม่ไปเลย แต่ถ้ามีพี่ชายเค้า หรือญาติเค้าให้ไปช่วยงานเค้าก็จะไปทันทีไม่เคยปฏิเสธ เราก็เลย งง ว่าทำไมวะ ทำไมไม่ทำงานตัวเองจะได้เงิน แต่กลับไปช่วยงานคนอื่นทั้งวันทั้งคืนไม่ได้อะไรเลย เหนือยจากงานคนอื่นแล้วแต่กลับทำงานตังเองไม่ได้ เราก็พูดกับเค้าบ่อยๆว่า มีน้ำใจมีได้แต่ไม่ใช่เห็นคนอื่นดีกว่าคนในครอบครัว จะต้องพูดต้องบอกเค้าอีกนานมั่ยถึงจะคิดได้บ้าง และรายจ่ายทั้งหมดก็ตกมาอยู่ที่เรา ส่วนมากทุกวันนี้เราหาเงินได้เยอะกว่าสามี แค่อยากให้ช่วยๆกันมากกว่านี้ จะได้มีเงินเก็บเหมือนคนอื่นบ้าง
ผัวมีนิสัยเห็นคนอื่นดีกว่าคนในครอบครัว เราจะแก้ปัญหานี้ยังใงคะ