สวัสดีค่ะ
กระทู้แรกของเราเลย แม้ว่าจะแอบสิงอยู่ในพันทิปมาพักใหญ่แล้ว
และขอขอบคุณเพื่อนสาว ที่ให้ยืมไอดีมาเล่านะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า แฟนของเรา เป็นคนที่ใส่ใจความรู้สึกคนอื่นและรักเพื่อนมาก
จนบางครั้ง เราแอบคิดไปว่า ทำไมเขาถึงไม่ใส่ใจเราอย่างนั้น
ใครบวช ใครป่วย ใครเสีย เพื่อนจะฆ่าตัวตาย ต่อให้ยุ่งอยู่แค่ไหน
เขาสามารถขับรถข้ามจังหวัดตอนดึกๆไปหาได้
มันก็ดีค่ะ เอาใจใส่กัน
แต่สิ่งที่เราอยากทำ อยากไป อยากดู
เค้ากลับลืมๆไปค่ะ อาจจะงานเยอะ หรืออะไรก็แล้วแต่
เราอยากไปเที่ยวต่างประเทศบ้าง พยายามหาโทรตั๋วให้ดูที่ถูกๆมากๆ
เค้าก็ไม่ได้สนใจอะไร ถ้าเวลาส่งไลน์ให้ เค้าก็จะบอกว่า "ส่งมาตอนไหน แค่ดูผ่านๆ"
ต้องบอกก่อนว่า เราทั้งสองคนไม่ได้ติดขัดปัญหาเรื่องเงินเลยแม้แต่น้อย
ต่างคนต่างมีธุรกิจของตัวเอง และเราก็ทำงานตัวเองด้วย ทำงานบริษัทที่ใหญ่ประมาณนึงด้วย
แต่ถ้าเพื่อนบอกว่า "เห้ย...กูอยากไป บลาๆๆๆ นั่นนี่หว่ะ ไปกันไหม"
แฟนเราจะตอบว่า "เออๆ เอาดิ หาโรงแรมมา"
ครั้งหนึ่งเพื่อนแฟนเราคนนึง เค้าขู่จะฆ่าตัวตาย เราต้องขับรถของเราจากในเมืองเส้นสุขุมวิท ไปฝั่งธน
เพื่อไปรับเขาที่ทำงานอยู่ (เขามีรถแต่ไม่อยากขับไปสองคัน) และไปนครปฐมต่อ
ไปปลอบเพื่อน จนโอเค และขับกลับมาบ้าน ถึงบ้านประมาณตีสอง
เพื่อนป่วย เพื่อนเข้าโรงพยาบาล เพื่อนบวช จะหาเวลาแทรกได้เสมอและตลอดเวลา
มีอยู่ครั้งหนึ่ง ที่ทะเลาะกันหนักมาก คือเรื่องถังขยะหน้าบ้าน (ไม่ทราบว่าบ้านอื่นเป็นเหมือนกันไหมนะคะ)
เรากำลังพูดถึงถังขยะ ที่เป็นถังขยะจากส่วนกลางที่มาให้ไว้ประจำบ้าน
"เค้าเคยให้เราล้างถังขยะค่ะ"
เพราะด้วยเหตุผลว่า ถ้าถังขยะบ้านเราเหม็น คนอื่นก็จะเดือดร้อน
ประเด็นเกิดจาก เราเคาะฝุ่นที่มาจากเครื่องดูดฝุ่น ลงไปในถัง แล้วมันดูไม่น่าดูสำหรับเค้า
ตอนแฟนเราทิ้งอะไรสักอย่าง เค้าเห็นเลยเปิดฝาดู
เราไม่เข้าใจเพราะมันไม่ได้เน่า มันเป็นฝุ่น ก็เถียง ทะเลาะกันประมาณนึง
ว่าทำไมเราไม่ใส่ถุงพลาสติกให้เรียบร้อย
เราให้เหตุผลว่าเราเป็นภูมิแพ้ ไม่อยากจับฝุ่นนานหลายรอบ เลยเคาะใส่ถังไปเลย
และเค้าสั่งให้เราเอาผงซักฟอกและฟองน้ำมาล้างถังขยะ
เรารู้สึกแย่มากถึงขนาด อยากกลับบ้านเลย
เวลาแฟนเราอยากไปกินเหล้ากับเพื่อน เราก็ขับรถไปส่ง และขับรถไปรับอีกรอบ
เพราะไม่อยากให้นั่งแท๊กซี่ และเมาแล้วขับ
อีกเรื่องนึงที่เราเครียด คือเวลาทำงานบริษัทที่ทำด้วยกัน คือเราจะใช้เวลาเลิกงานออฟฟิศมาทำ
เค้าเองจะหลับ ไม่ทำงาน พอปลุกตามเวลาที่บอกให้เราปลุกก็โมโห เคยมีครั้งนึงที่บอกว่า
"ไม่ต้องปลุกหลายรอบติดๆกันก็ได้ เดี๋ยวก็ตื่นเองแหละ" พูดแบบโมโห
และนอนต่อ นอนเลยไป จนเลยเวลาที่ควรจะทำงาน
ตอนเช้าก็เหมือนกันค่ะ ปลุกแล้วมีปัญหาตลอด
ในเฟสบุคเองเราก็อึดอัดค่ะ ไม่เคยอยากจะแทคเรา ไม่เคยถ่ายรูปเรา ไม่เคยกดไลค์ ไม่ชอบให้เรา
แทคไป หรือแทคไป เค้าก็จะต้องตั้งScreen ไว้ไม่ให้โชว์ที่หน้าเฟส
เวลาวันสำคัญ ไม่เคยจำได้ ไม่มีของขวัญอะไร
แต่ถ้าไปเยี่ยมคนอื่น ต้องมีของติดไม้ติดมือไปด้วย
ความรู้สึกเรา เราไม่อยากเครียด เราอยากหัวเราะ อยากไปเที่ยวบ้าง
ให้ใส่ใจสิ่งที่เราพูดบ้าง ว่าชอบอะไรไม่ชอบอะไร และอยากไปไหน
ไม่ใช่เวลาว่าง เค้าจะหาที่ไปเที่ยวคิดเองเออเองแบบที่เค้าชอบ โดยไม่ถามเรา
ตอนนี้ที่เคยคิดจะหมั้น เราคงยังไม่ตอบตกลง
เพราะเราไม่มั่นใจ
ขนาดเรา เค้ายังไม่ใส่ใจ แล้วจะต่อไปจะเป็นยังไง
เราไม่อยากแต่งงาน เลี้ยงลูก แล้วสามีตะลอนๆไปเยี่ยมบ้านเพื่อน บ้านคนนั้น คนนี้ทีค่ะ
และถ้าหนักกว่านี้ เราคงกลับไปอยู่กับแม่ค่ะ
ปล.วันหยุด ถ้าได้หยุดจริงๆ เราทำงานบ้านทุกอย่าง ทำกับข้าว ชงเหล้า เปิดเบียร์วุ้นให้กิน
เค้าพูดเกริ่นอยากได้อะไร เราก็หาที่ชอบมาให้ค่ะ เค้าเองก็ซื้อของให้เราบ่อยๆค่ะ ช้อปปิ้งเค้าก็ไม่เคยบ่น
พ่อแม่เราทั้งสองฝ่ายรับรู้และคุยกันตลอดค่ะ
แค่หลังๆ ไม่ได้มีเวลาไป และเค้าไม่ได้ใส่ใจนี่แหละค่ะ
ถึงคุณผู้ชายที่เห็นทุกอย่าง"นอกบ้าน"ดีกว่าแฟน/ภรรยา
กระทู้แรกของเราเลย แม้ว่าจะแอบสิงอยู่ในพันทิปมาพักใหญ่แล้ว
และขอขอบคุณเพื่อนสาว ที่ให้ยืมไอดีมาเล่านะคะ
เรื่องมีอยู่ว่า แฟนของเรา เป็นคนที่ใส่ใจความรู้สึกคนอื่นและรักเพื่อนมาก
จนบางครั้ง เราแอบคิดไปว่า ทำไมเขาถึงไม่ใส่ใจเราอย่างนั้น
ใครบวช ใครป่วย ใครเสีย เพื่อนจะฆ่าตัวตาย ต่อให้ยุ่งอยู่แค่ไหน
เขาสามารถขับรถข้ามจังหวัดตอนดึกๆไปหาได้
มันก็ดีค่ะ เอาใจใส่กัน
แต่สิ่งที่เราอยากทำ อยากไป อยากดู
เค้ากลับลืมๆไปค่ะ อาจจะงานเยอะ หรืออะไรก็แล้วแต่
เราอยากไปเที่ยวต่างประเทศบ้าง พยายามหาโทรตั๋วให้ดูที่ถูกๆมากๆ
เค้าก็ไม่ได้สนใจอะไร ถ้าเวลาส่งไลน์ให้ เค้าก็จะบอกว่า "ส่งมาตอนไหน แค่ดูผ่านๆ"
ต้องบอกก่อนว่า เราทั้งสองคนไม่ได้ติดขัดปัญหาเรื่องเงินเลยแม้แต่น้อย
ต่างคนต่างมีธุรกิจของตัวเอง และเราก็ทำงานตัวเองด้วย ทำงานบริษัทที่ใหญ่ประมาณนึงด้วย
แต่ถ้าเพื่อนบอกว่า "เห้ย...กูอยากไป บลาๆๆๆ นั่นนี่หว่ะ ไปกันไหม"
แฟนเราจะตอบว่า "เออๆ เอาดิ หาโรงแรมมา"
ครั้งหนึ่งเพื่อนแฟนเราคนนึง เค้าขู่จะฆ่าตัวตาย เราต้องขับรถของเราจากในเมืองเส้นสุขุมวิท ไปฝั่งธน
เพื่อไปรับเขาที่ทำงานอยู่ (เขามีรถแต่ไม่อยากขับไปสองคัน) และไปนครปฐมต่อ
ไปปลอบเพื่อน จนโอเค และขับกลับมาบ้าน ถึงบ้านประมาณตีสอง
เพื่อนป่วย เพื่อนเข้าโรงพยาบาล เพื่อนบวช จะหาเวลาแทรกได้เสมอและตลอดเวลา
มีอยู่ครั้งหนึ่ง ที่ทะเลาะกันหนักมาก คือเรื่องถังขยะหน้าบ้าน (ไม่ทราบว่าบ้านอื่นเป็นเหมือนกันไหมนะคะ)
เรากำลังพูดถึงถังขยะ ที่เป็นถังขยะจากส่วนกลางที่มาให้ไว้ประจำบ้าน
"เค้าเคยให้เราล้างถังขยะค่ะ"
เพราะด้วยเหตุผลว่า ถ้าถังขยะบ้านเราเหม็น คนอื่นก็จะเดือดร้อน
ประเด็นเกิดจาก เราเคาะฝุ่นที่มาจากเครื่องดูดฝุ่น ลงไปในถัง แล้วมันดูไม่น่าดูสำหรับเค้า
ตอนแฟนเราทิ้งอะไรสักอย่าง เค้าเห็นเลยเปิดฝาดู
เราไม่เข้าใจเพราะมันไม่ได้เน่า มันเป็นฝุ่น ก็เถียง ทะเลาะกันประมาณนึง
ว่าทำไมเราไม่ใส่ถุงพลาสติกให้เรียบร้อย
เราให้เหตุผลว่าเราเป็นภูมิแพ้ ไม่อยากจับฝุ่นนานหลายรอบ เลยเคาะใส่ถังไปเลย
และเค้าสั่งให้เราเอาผงซักฟอกและฟองน้ำมาล้างถังขยะ
เรารู้สึกแย่มากถึงขนาด อยากกลับบ้านเลย
เวลาแฟนเราอยากไปกินเหล้ากับเพื่อน เราก็ขับรถไปส่ง และขับรถไปรับอีกรอบ
เพราะไม่อยากให้นั่งแท๊กซี่ และเมาแล้วขับ
อีกเรื่องนึงที่เราเครียด คือเวลาทำงานบริษัทที่ทำด้วยกัน คือเราจะใช้เวลาเลิกงานออฟฟิศมาทำ
เค้าเองจะหลับ ไม่ทำงาน พอปลุกตามเวลาที่บอกให้เราปลุกก็โมโห เคยมีครั้งนึงที่บอกว่า
"ไม่ต้องปลุกหลายรอบติดๆกันก็ได้ เดี๋ยวก็ตื่นเองแหละ" พูดแบบโมโห
และนอนต่อ นอนเลยไป จนเลยเวลาที่ควรจะทำงาน
ตอนเช้าก็เหมือนกันค่ะ ปลุกแล้วมีปัญหาตลอด
ในเฟสบุคเองเราก็อึดอัดค่ะ ไม่เคยอยากจะแทคเรา ไม่เคยถ่ายรูปเรา ไม่เคยกดไลค์ ไม่ชอบให้เรา
แทคไป หรือแทคไป เค้าก็จะต้องตั้งScreen ไว้ไม่ให้โชว์ที่หน้าเฟส
เวลาวันสำคัญ ไม่เคยจำได้ ไม่มีของขวัญอะไร
แต่ถ้าไปเยี่ยมคนอื่น ต้องมีของติดไม้ติดมือไปด้วย
ความรู้สึกเรา เราไม่อยากเครียด เราอยากหัวเราะ อยากไปเที่ยวบ้าง
ให้ใส่ใจสิ่งที่เราพูดบ้าง ว่าชอบอะไรไม่ชอบอะไร และอยากไปไหน
ไม่ใช่เวลาว่าง เค้าจะหาที่ไปเที่ยวคิดเองเออเองแบบที่เค้าชอบ โดยไม่ถามเรา
ตอนนี้ที่เคยคิดจะหมั้น เราคงยังไม่ตอบตกลง
เพราะเราไม่มั่นใจ
ขนาดเรา เค้ายังไม่ใส่ใจ แล้วจะต่อไปจะเป็นยังไง
เราไม่อยากแต่งงาน เลี้ยงลูก แล้วสามีตะลอนๆไปเยี่ยมบ้านเพื่อน บ้านคนนั้น คนนี้ทีค่ะ
และถ้าหนักกว่านี้ เราคงกลับไปอยู่กับแม่ค่ะ
ปล.วันหยุด ถ้าได้หยุดจริงๆ เราทำงานบ้านทุกอย่าง ทำกับข้าว ชงเหล้า เปิดเบียร์วุ้นให้กิน
เค้าพูดเกริ่นอยากได้อะไร เราก็หาที่ชอบมาให้ค่ะ เค้าเองก็ซื้อของให้เราบ่อยๆค่ะ ช้อปปิ้งเค้าก็ไม่เคยบ่น
พ่อแม่เราทั้งสองฝ่ายรับรู้และคุยกันตลอดค่ะ
แค่หลังๆ ไม่ได้มีเวลาไป และเค้าไม่ได้ใส่ใจนี่แหละค่ะ