สวัสดีค่ะ นี้เป็นกระทู้แรกที่เราตั้งเลย ต้องขอบอกก่อนว่าสมัครพันทิปเพื่อการนี้โดยเฉพาะเลยค่ะ อรั๊ยย
เริ่มเรื่องเลยแล้วกันนะคะ ยามบ่ายวันอาทิตย์ 10 มิถุนายน 2561 ที่ฝนตกหนักวันหนึ่ง ณ ซอยอารีย์ กรุงเทพ ที่ร้านอาหารเกาหลีเล็กๆร้านหนึ่ง เวลาประมาน 15.30 น. เวลานั้นเองเรากับเพื่อนนั่งทานอาหารกันอยู่ในร้าน เรานั่งหันหลังเพื่อมองออกไปนอกร้านที่เป็นบานกระจกใสซึ่งฝนตกหนักมาก ทันใดนั้นก็มีชายหนุ่มคนหนึ่ง เดินมาที่หน้าร้านพร้อมกับพยายามหุบร่มของตนเอง ด้วยความที่เราสายตาสั้น เราจึงมองเค้าค่อนข้างนาน ราวกับจ้องเลยก็ว่าได้ เพราะภาพค่อนข้างเบลอ สักพักชายผู้นั้นก็ผลักประตูกระจกเข้ามาในร้าน เดินเข้ามาใกล้โต๊ะเรามากขึ้นเรื่อยๆ จนเราโฟกัสใบหน้าเค้าชัดเจนมากขึ้น (ไม่รู้ว่ามองนานไปหรือเปล่า เขิลจัง
) ชายคนนั้นใส่เสื้อโปโลสีแดงเลือดหมู กางเกงสีดำ ถือร่มเข้ามาด้วย เค้าเดินผ่านโต๊ะเราไป ไปนั่งโต๊ะติดกับเรา ติดกับฝั่งเพื่อนเรา เค้านั่งหันหลังให้เพื่อนเรารวมถึงเราด้วย อดมองหน้าต่อเลย แงง
หลังจากเค้าสั่งอาหารเสร็จ ก็ลุกขึ้นเดินออกไปนอกร้าน (เหมือนจะไปเอาของ) เราเผลอตัวมองหน้าเค้าอีกแล้ว ไม่แน่ใจว่าได้เผลอสบตากันไหม (เหมือนเค้าจะมอง แต่เราไม่อยากเข้าข้างตัวเอง 555555)
หลังจากที่เค้าเดินเข้ามาในร้าน เราก็เผลอหันไปหาเค้าอีกแล้ว (ฮือออ เราเขิล) เค้านั่งหันหลังให้เราพร้อมกับนั่งกินอาหารอย่างไม่สนใจใคร เนื่องจากเพื่อนเรากำลังคุยโทรศัพท์บอกทางคนอื่นอยู่อย่างเอาจริงเอาจังและเสียงดังมาก ทำให้นางเลยไม่ได้สนใจชายหนุ่มคนนี้มากนัก เราพยายามจะบอกเพื่อนว่าเราอยากรู้จักเค้า (ต้องพูดเบาๆ เดี๋ยวเค้าได้ยิน)
เรา: ชั้นไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อนเลย ขอไลน์ดีไหมแก (เขิลอะ
) เพื่อนรีบตอบทันทีเลยว่า
เพื่อน: ไม่ได้แก เราเป็นผู้หญิง น่าเกลียด ถ้าเค้ามีแฟนแล้วล่ะจะทำยังไง อีกอย่างเพิ่งเจอกันครั้งแรกด้วย ไม่เอา ไม่ได้
เรา: แงงง แล้วเราจะได้เจอเค้าอีกไหมอะแก อาจจะไม่มีโอกาสอีกแล้วนะ (เราเพิ่งเคยมาแถวนี้ครั้งแรก)
เพื่อน: เอางี้ ไว้ครั้งหน้าเจอกันอีกแล้วชั้นจะให้แกขอเลย
เรา: เดินออกจากร้านอย่างใจแป้ว ไม่อยากเดินออกจากร้านเลย แง
ความรู้สึกวันนั้นคือ เรานึกถึงเค้าทั้งวัน ซึ่งเป็นความรู้สึกที่แปลกมาก ครั้งนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต ที่เรารู้สึกเหมือนตกอยู่ในภวังค์ต้องมนต์ อยากเจอเค้าอีก เรารู้สึกว่าคุ้นหน้าเค้าจัง ถึงแม้ว่าเราจะไม่เคยเจอกันก็ตาม ไม่รู้ว่าจะพูดว่าอะไรต่อดีเหมือนกัน จะขอก็ไม่กล้าขอ ไม่รู้ว่าถ้าเป็นเพื่อนๆในพันทิปจะขอกันหรือเปล่าน้า
ถ้าคุณเสื้อแดงโปโลมาเห็น ไม่รู้คุณจะจำเราได้ไหม
เมื่อเจอกันครั้งแรก สาวๆจะขอไลน์หนุ่มคนนั้นกันไหม ถึงหนุ่มเสื้อแดงโปโล กางเกงดำ ณ ร้านอาหารเกาหลี แถวซอยอารีย์
เริ่มเรื่องเลยแล้วกันนะคะ ยามบ่ายวันอาทิตย์ 10 มิถุนายน 2561 ที่ฝนตกหนักวันหนึ่ง ณ ซอยอารีย์ กรุงเทพ ที่ร้านอาหารเกาหลีเล็กๆร้านหนึ่ง เวลาประมาน 15.30 น. เวลานั้นเองเรากับเพื่อนนั่งทานอาหารกันอยู่ในร้าน เรานั่งหันหลังเพื่อมองออกไปนอกร้านที่เป็นบานกระจกใสซึ่งฝนตกหนักมาก ทันใดนั้นก็มีชายหนุ่มคนหนึ่ง เดินมาที่หน้าร้านพร้อมกับพยายามหุบร่มของตนเอง ด้วยความที่เราสายตาสั้น เราจึงมองเค้าค่อนข้างนาน ราวกับจ้องเลยก็ว่าได้ เพราะภาพค่อนข้างเบลอ สักพักชายผู้นั้นก็ผลักประตูกระจกเข้ามาในร้าน เดินเข้ามาใกล้โต๊ะเรามากขึ้นเรื่อยๆ จนเราโฟกัสใบหน้าเค้าชัดเจนมากขึ้น (ไม่รู้ว่ามองนานไปหรือเปล่า เขิลจัง
หลังจากที่เค้าเดินเข้ามาในร้าน เราก็เผลอหันไปหาเค้าอีกแล้ว (ฮือออ เราเขิล) เค้านั่งหันหลังให้เราพร้อมกับนั่งกินอาหารอย่างไม่สนใจใคร เนื่องจากเพื่อนเรากำลังคุยโทรศัพท์บอกทางคนอื่นอยู่อย่างเอาจริงเอาจังและเสียงดังมาก ทำให้นางเลยไม่ได้สนใจชายหนุ่มคนนี้มากนัก เราพยายามจะบอกเพื่อนว่าเราอยากรู้จักเค้า (ต้องพูดเบาๆ เดี๋ยวเค้าได้ยิน)
เรา: ชั้นไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อนเลย ขอไลน์ดีไหมแก (เขิลอะ
เพื่อน: ไม่ได้แก เราเป็นผู้หญิง น่าเกลียด ถ้าเค้ามีแฟนแล้วล่ะจะทำยังไง อีกอย่างเพิ่งเจอกันครั้งแรกด้วย ไม่เอา ไม่ได้
เรา: แงงง แล้วเราจะได้เจอเค้าอีกไหมอะแก อาจจะไม่มีโอกาสอีกแล้วนะ (เราเพิ่งเคยมาแถวนี้ครั้งแรก)
เพื่อน: เอางี้ ไว้ครั้งหน้าเจอกันอีกแล้วชั้นจะให้แกขอเลย
เรา: เดินออกจากร้านอย่างใจแป้ว ไม่อยากเดินออกจากร้านเลย แง
ความรู้สึกวันนั้นคือ เรานึกถึงเค้าทั้งวัน ซึ่งเป็นความรู้สึกที่แปลกมาก ครั้งนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต ที่เรารู้สึกเหมือนตกอยู่ในภวังค์ต้องมนต์ อยากเจอเค้าอีก เรารู้สึกว่าคุ้นหน้าเค้าจัง ถึงแม้ว่าเราจะไม่เคยเจอกันก็ตาม ไม่รู้ว่าจะพูดว่าอะไรต่อดีเหมือนกัน จะขอก็ไม่กล้าขอ ไม่รู้ว่าถ้าเป็นเพื่อนๆในพันทิปจะขอกันหรือเปล่าน้า
ถ้าคุณเสื้อแดงโปโลมาเห็น ไม่รู้คุณจะจำเราได้ไหม