เราจำได้ว่าเราวางตะไบเล็บไว้ที่โต๊ะแล้วมันตกค่ะ+กับเราก็ไม่ได้สนใจด้วยค่ะเราเลยไปทำอย่างอื่นจนลืมพอวันต่อมาเราก็ไม่ได้สนใจอีกจนสายตาเราหันไปเห็นเราเลยเก็บตะไบเล็บเอาไปวางที่โต๊ะแล้วก็ไม่ได้สนใจอีกเลยพอหลายวันผ่านไปเราอยากจะใช้แต่ตะไบเล็บกลับไม่อยู่ที่โต๊ะเราถามน้องน้องก็บอกไม่เห็นค่ะเราเลยให้น้องช้วยหาก็หาไม่เจอเราเลยถอดใจไม่หาต่อจนผ่านไปหลายอาทิตย์เราให้น้องเอานมไปแช่แข็งแล้วน้องเราเจอตะไบเล็บที่ช่องแช่แข็งค่ะเราเลยถามน้องด้วยสีหน้าจริงจังว่า

"แกล้งหรอ" น้องก็ตอบว่าไม่คะพร้อมทำทำหน้าตกใจแล้วบอกว่า "ไม่ได้แกล้งจริงๆน้องก็ตกใจน้องเลยรีบวิ่งลงมา" แล้วน้องก็พูดต่ออีกค่ะว่า

"เอาตรงกลัวจริงนะเปิดตู้เย็นมาเจอแบบนี้"

มีอีกเรื่องด้วยค่ะ

อันนี้ที่รร.ค่ะวันสุดท้ายของการสอบค่ะวันนั้นเราเอากล่องดินสอเข้าห้องสอบค่ะสอบสร็จคุณครูก็ให้ทุกคนเก็บโต๊ะเข้าหลังห้องค่ะทุกอย่างก็ปกติดีนะคะ...แต่ที่มันไม่ปกติคือพอเรามาถึงบ้านกล้องดินสอที่เราได้ยินมาตลอดกลับไม่อยู่ทั้งๆที่เราจับมันบ่อยมากพอเราไม่เห็นเราก็ตกใจคะกลัวว่าดินสอที่ยังไม่ได้ใช้จะหายเสียดายค่ะ555

ค่ะเรากังวลมากพอเช้าเราก็รีบทำไรให้เสร็จแล้วไปรร.ค่ะเพราะเราคิดว่าตัวเราเองอาจลืมไว้ใต้โต๊ะค่ะเราเลยรีบไปหาเราค้นทุกโต๊ะที่มันอยู่หลังห้องเลยค่ะปีนเข้าไปหาก็แล้วดึงออกมาก็แล้วเราขอบอกเลยนะคะว่าเราเช็คทุกโต๊ะเราหาตั้งแต่

07:30-08:00เราหาไม่เจอจนถอดใจค่ะแล้วก็ปิดเทอมค่ะ(ทุกคนต้องจำโต๊ะหลังห้องไว้นะคะ)มันปิดเทอมไปเราก็อาไรอาวอนถึงแต่กล่องดินสอแล้วก็ลืมแต่พอเมื่อถึงเวลาเปิดเรียนเรานึกถึงกล่องดินสอเราก็เศร้าค่ะแต่เราทำไรไม่ได้ในเมื่อมันหายแล้วค่ะวันแรกเปิดมาก็ไม่มีไรมากนอกจากจัดโต๊ะในขณะที่ทุกคนเลือกโต๊ะจัดกันอยู่มีคนเจอกล่องดินสอเราค่ะมันอยู่ใต้โต๊ะที่เราเคยนั่งเรียนค่ะแต่เราสงใสมากเราหาละเอียดมากนะคะแต่ไม่เจอพอจะเจอกลับเจอที่ที่หาตั้งนาน-_-แต่เราดีใจมากค่ะที่เจอ

ยังมีอีกเรื่องค่ะ

เรื่องนี้เสื้อแขนยาวเราหายน่าจะหายวันที่4เดือนนี้ค่ะเรายังหาไม่เจอด้วยค่ะเพราะเราพึ่งรู้ว่าเสื้อหายวันนี้ค่ะ

เรื่องก็มีแค่นี้ค่ะแค่อยากจะทราบว่ามีใครเป็นแบบเราไหม.