Chalun Ch
สงวนลิขสิทธิ์หนังสือเล่มนี้ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ. 2537
ห้ามคัดลอกเนื้อหา ภาพประกอบ รวมทั้งดัดแปลงเป็นแบบบันทึกเสียงตลับวีดีทัศน์ หรือเผยแพร่ด้วยรูปแบบและวิธีการอื่นใดก่อนได้รับอนุญาต
#ได้รับแรงบันดานใจมาจากรายการ ด.ก.ค่ะ
#อย่าให้เห็นไปอยู่ในเรื่องของใครในนะ
........
"สวัสดีค่ะพี่แจ๊ส....และเพื่อน ๆ ชาวเดอะโจ๊สทุกคน เรื่องที่จ๊าดกำลังจะเล่าต่อไปนี้คือ เป็นเรื่องราวของแม่จ๊าดเองค่ะ ทั้งเกิดกับตัวจ๊าดเองและเกิดขึ้นกับคนรอบข้างค่ะ"
"ยังไงครับคุณจ้าด แหมะ....ชื่อเรื่องแม่อยู่รอบตัวฉันนี่มันน่าสนใจจังเลยนะคุณจ้าด อีกอย่างให้ความรู้สึกหน่วง ๆ เหมือนจะดราม่าด้วย เอ่อ...ขอถามหน่อยดราม่าไหมครับคุณจ้าด" พิธีการรายกอน พีธีกรรายการเดอะโจ๊สโรดิเอเอ่ยถามเสียงนุ่ม ขณะนี้เป็นเวลาตีสามกับนักเล่าคนที่สามของรายการผีที่กำลังเป็นกระแสอยู่ในเวลานี้
"ไม่ค่ะ...เป็นเรื่องผีที่ไม่น่ากลัว คนอื่นอาจจะกลัว แต่จ๊าดไม่กลัว จ๊าดกลัวพ่อมากกว่าค่ะ"
"ฮะ! กลัวพ่อ ทำไมกลัวพ่ออ่ะ แม่อยู่รอบตัวฉันมีพ่อร่วมด้วยเหรอ" พิธีกรสวนทันควัน
"เรื่องของแม่ไม่มีคุณพ่ออยู่ด้วยค่ะ มีแหละแต่ตอนนั้นท่านยังมีชีวิตอยู่ แต่ว่าตอนนี้ปัจจุบันท่านเสียไปแล้วค่ะ เสียไปได้สองปีแล้ว"
"อ่า...คุณจ๊าดผมแสดงความเสียใจด้วยนะครับ" พิธีกรหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงฟังดูห่วงใย คนฟังสัมผัสได้ถึงความห่วงใยอยู่ในน้ำเสียงนั้น
"ค่า...เรื่องพ่อจ๊าดจะขอเอาไว้มาเล่าวันหลัง วันนี้จ๊าดขอเล่าแค่เรื่องของแม่ค่ะ งั้นจ๊าดขอเริ่มเลยนะคะ"
"จัดไปครับคุณจ๊าด"
"จ๊าดเกิดมาเป็นลูกฝาแฝดค่ะ มีแฝดเป็นผู้ชายนะคะชื่อเจิ๊ด จ๊าดกับเจิ๊ดเกิดมาได้เพียงแปดขวบพ่อกับแม่ก็ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ค่ะ หนักเลยทีเดียว แม่เสียชีวิตคาที่เกิดเหตุเลยค่ะ ส่วนพ่ออาการสาหัสตาข้างขวาบอดสนิท ส่วนเจิ๊ดที่นั่งรถไปด้วยไม่เป็นอะไรเลยค่ะพี่แจ๊ส ทุกคนทึ่งมาก ราวปาฏิหาริย์มากค่ะ แม้แต่รอยแตกรอยหักอะไรก็ไม่มี" เธอเล่าด้วยน้ำเสียงได้จังหวะจะโคนพอดี ไม่เบาหรือดังเกินไป และไม่ช้าหรือเร็วจนเกินไปเช่นกัน
"ไม่มีบาดเจ็บบาดแผลอะไรเลยเหรอครับ" พิธีกรรายการถามน้ำเสียงฟังดูอึ้งงึด
"ไม่มีเลยค่ะพี่แจ๊ส! เจิ๊ดไม่เป็นอะไรเลย แต่เหตุการณ์วันนั้นก็ส่งผลต่อชีวิตเขานะคะ ทำให้เขาเก็บมาฝันร้ายจนทุกวันนี้"
"เรื่องอุบัติเหตุนั้นเหรอครับ"
"ค่ะ...เขามักจะฝันถึงเรื่องวันนั้นบ่อย ๆ และก็วันนั้นจ๊าดไม่ได้ไปกับพ่อแม่ด้วยนะคะ วันนั้นจ๊าดอยู่บ้านกับยายเลยยังมีชีวิตอยู่"
"แรก ๆ บ้านของจ๊าดมีเพียงหลังเดียวค่ะ เป็นบ้านครึ่งตึกครึ่งไม้ตามสไตล์บ้านต่างจังหวัด บ้านจ๊าดอยู่ในตัวจังหวัดเลยนะคะ ตำบลในเมืองแหละ แต่อยู่นอก ๆ หน่อยก็จะพอมีทุ่งนาให้เห็น ไร่นาหลังบ้านก็เป็นนาของพ่อจ๊าดเอง ท้ายนาหรือปลายนาก็จะมีบ่อที่พ่อขุดเอาไว้เลี้ยงปลา ตั้งแต่แม่เสียพ่อก็เก็บตัวพูดน้อยค่ะ ในบ้านก็จะมีรูปถ่ายของแม่เต็มไปหมด จะมีรูปใบหนึ่งเป็นรูปแม่ตอนสาว ๆ ที่พ่ออัดใส่กรอบใหญ่ ๆ ติดผนังบ้านไว้ ใหญ่แบบใหญ่มากค่ะติดไว้ ประหนึ่งว่าบ้านเป็นพิพิธภัณฑ์รูปถ่ายของแม่เลยค่ะ"
"ท่านอาจจะคิดถึงแม่" พิธีกรสำทับ
"ใช่ค่ะจ๊าดกับเจิ๊ดก็คิดกันแบบนั้น ที่บ้านนอกจากพวกเราสามคนพ่อลูกก็จะมีตาพงษ์กับยายเพียรค่ะ สองคนนี้เป็นคนงานในบ้านค่ะ ตาพงษ์ดูแลสวนคอยขับรถให้พ่อเพราะพ่อมีตาข้างเดียว ส่วนยายเพียรทำหน้าที่แม่ให้พวกเราเลยค่ะหลังแม่เสียไป ทั้งสองอยู่กับพ่อมาตั้งแต่สมัยหนุ่ม ๆ สาว ๆ เลยนะคะ พวกเรารักเหมือนญาติเลย"
"หลังแม่เสียไปถามว่ามีคนเจออะไรไหม ตาพงษ์กับยายเพียรเจอบ่อยค่ะ แต่คิดว่าแค่ตาฝาดเพราะเจอแค่แว็บ ๆ ส่วนพวกเราสามคนพ่อลูกไม่เคยเจอแม่เลยค่ะ ย้ำเลยนะคะพี่แจ๊สว่าไม่เคยเจอแม่เลยแม้แต่ครั้งเดียว" หญิงสาวย้ำ
"ตั้งแต่วันแรกที่ท่านเสียทั้งสามคนพ่อลูกก็ไม่เจอ" พิธีกรหนุ่มช่วยย้ำอีก
"ไม่เลยค่ะ! มีแต่คนอื่นเจอกันทั้งนั้น ต้องบอกอย่างนี้ก่อนนะคะ ถึงจ๊าดไม่เคยเจอแต่จ๊าดฝันถึงแม่ทุกคืนเลยค่ะตั้งแต่คืนแรกที่ท่านเสียเลย แปลกแต่จริงนะคะพี่แจ๊ส จ๊าดฝันว่าท่านมากล่อมนอนมากอดทุกคืน เรื่องมันก็เริ่มขึ้นเมื่อจ๊าดเรียนอยู่ ม.ปลาย พ่อสร้างบ้านอีกหลังขึ้นมาค่ะ สร้างในที่เดียวกันนี่แหละ พอสร้างเสร็จพ่อก็ให้พวกเราสองคนฝาแฝดไปนอนบ้านใหญ่ จ๊าดเรียกบ้านหลังใหม่ว่าบ้านใหญ่นะคะ เพราะมันหลังใหญ่กว่ามาก ดีไซน์ทันสมัยกว่า พ่อนอนบ้านหลังเดิม ท่านบอกจะนอนที่นี่กับแม่ บ้านหลังนี้บ้านของพ่อกับแม่ พวกเราสองคนก็ตกลงค่ะ"
"คราวนี้ตอนนั้นจ๊าดเรียน ม.5 ค่ะ จ๊าดจำได้เลย วันนั้นเป็นงานโรงเรียนค่ะ เป็นงานกีฬาสี เพราะบ้านของจ๊าดอยู่ในตัวจังหวัดเพื่อน ๆ ก็เลยขอมานอนค้างที่บ้านจ๊าด เพราะต้องแต่งหน้าเตรียมงานอะไรกันแต่เช้าค่ะ จ๊าดก็เปิดบ้านรับแขกค่ะ แต่มีเพื่อนแค่สามคนนะคะที่มานอนบ้านจ๊าด คนอื่นก็กระจัดกระจายไปบ้านเพื่อนคนอื่นที่อยู่ในตัวจังหวัดเหมือนกัน ห้องนอนจ๊าดอยู่ติดกับบ้านหลังเก่าค่ะ เปิดหน้าต่างคือเจอหน้าบ้านหลังเก่าเลย และมันก็จะเจอซุ้มกล้วยไม้ที่พ่อทำเอาไว้ แกชอบค่ะ"
"เหตุการณ์ปกติค่ะ จนกระทั่งตอนสักประมาณห้าทุ่มค่ะ ยังไม่ดึกนะคะแต่ว่าพวกเรานอนกันแล้ว เพราะต้องตื่นเช้า เพื่อนของจ๊าดที่ชื่อว่าไอ้เจ็ดเนี่ยก็ปวดเข้าห้องน้ำ เจ็ดเป็นผู้หญิงนะคะ มันก็ลุกจากเตียงเดินเปิดประตูออกไปเข้าห้องน้ำ หน้าบ้านหลังเก่าพ่อเปิดไฟไว้ค่ะ แสงมันก็สว่างทะลุผ้าม่านเข้ามา ด้วยความที่เจ็ดคิดอะไรอยู่ไม่รู้ เจ็ดแวกผ้าบ้านออกไปมองข้างนอกค่ะ แล้วเจ็ดก็เจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง ผมยาวสยาย สวมเสื้อผ้าธรรมดาแบบเรานี่ล่ะค่ะ ผู้หญิงคนนั้นเดินมาจากทางมุมมืดข้างบ้านหลังเก่านะคะ เดินมาทางหน้าบ้าน ก่อนจะเดินเลยหน้าบ้านหายไปในมุมมืดของซุ้มกล้วยไม้ค่ะ"
"บอกก่อนนะคะว่าเพื่อนจ๊าดทุกคนยังไม่เคยเห็นแม่จ๊าด พ่อไม่เปิดบ้านหลังเก่าให้ใครเข้าเลยค่ะตั้งแต่สร้างบ้านใหญ่เสร็จ และก็บ้านใหญ่ไม่มีรูปของแม่เลยค่ะ นอกจากรูปพวกเราฝาแฝด"
"อ่อ...เพื่อนก็เลยไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร แล้วเพื่อนกลัวไหมครับ" พีธีกรหนุ่มเสริม
"ไม่ค่ะพี่แจ๊ส! เจ็ดมันบอกไม่กลัวเลย ไม่มีอะไรให้น่ากลัว มันเห็นแล้วก็ยิ้ม ๆ และปิดม่านไว้ไปเข้าห้องน้ำแล้วกลับมานอน พอตอนสาย ๆ อยู่ที่โรงเรียนแล้วมันถึงบอกจ๊าดว่า จ๊าด! กูว่ากับไอ้เจิ๊ดน่าจะมีแม่ใหม่ว่ะ"
"อ่อ!" พิธีกรหนุ่มอุทานพร้อมหัวเราะ "ผมรู้ละที่เจ็ดเขาไม่กลัวเพราะคิดว่าเป็นเมียใหม่พ่อนี่เอง"
"ใช่ค่ะพี่แจ๊ส! จ๊าดฟังก็ขมวดคิ้วไม่ค่อยเชื่อมันหรอก ไม่เชื่อด้วยว่าพ่อเราจะเอาผู้หญิงมาบ้านโดยที่ไม่บอกเรา จ๊าดก็บอกมันไม่ใช่มั้ง ถ้าพ่อจะมีเมียใหม่ พวกกูสองคนก็ต้องรู้ มันบอกกูเห็นกับตา เห็นผู้หญิงอายุสักสีสิบเนี่ยแหละอยู่ที่บ้านหลังนั้น อยู่กับพ่อมันบอก เห็นตอนห้าทุ่มตอนกูออกไปเข้าห้องน้ำ"
"จ๊าดได้ฟังก็เออออไปกับมัน แต่ไม่ได้สนใจนะคะ ไม่คิดจะไปถามพ่อหรือนำไปบอกเจิ๊ดด้วย เหตุการณ์นี้ก็ผ่านไป ระหว่างนั้นคนในบ้านโดยเฉพาะตาพงษ์กับยายเพียรเห็นหลังผู้หญิงแว็บ ๆ บ่อยค่ะ แต่ตากับยายก็ไม่ใส่ใจ เพราะรู้ว่าเป็นแม่นั่นแหละ คิดว่าแม่ยังไม่ไปไหนค่ะ ยายเพียรเคยนำมาเล่าให้พ่อฟังพ่อไม่เชื่อ บอกยายเพียรตาฝาดบ้าง คิดถึงแม่มากจนหลอนบ้าง ยายเพียรเลยเลิกพูดค่ะ"
"เหตุการณ์ที่สองเกิดขึ้นอีก คล้ายกันค่ะพี่แจ๊ส เพื่อนมาค้างที่บ้าน เห็นเหมือนเจ็ด ไม่กลัวและก็คิดเหมือนเจ็ด"
"คิดว่าเป็นผู้หญิงที่พ่อแอบพาเข้าบ้าน" พีธีกรช่วยต่อยอดเรื่องราว
"ใช่ค่ะพี่แจ๊ส แต่ตอนนี้จ๊าดเริ่มคิดมากแล้วนะคะ คิดว่าพ่อแอบมีเมียใหม่โดยที่ไม่บอกลูก เพื่อนกลับไปจ๊าดก็ถามพ่อเลยค่ะ ให้รู้กันไปเลย ที่จ๊าดไม่พอใจเพราะตอนเด็ก ๆ จ๊าดกับเจิ๊ดเคยหาเมียให้พ่อค่ะ"
"ห๊า! หาเมียให้พ่อเหรอคุณจ๊าด!!!" พิธีกรจัดรายการหัวเราะอย่างไม่อยากเชื่อ "ไม่ใช่อะไรนะ ผมเห็นแต่ลูกคนอื่นหวงพ่อ กลัวพ่อกลัวแม่แต่งงานใหม่ แต่นี่คุณจ๊าดกับฝาแฝดหาเมียให้พ่อ เป็นลูกที่ดีมากคุณจ๊าด" พีธีกรหนุ่มหัวเราะชอบใจ
"จริงค่ะพี่แจ๊ส คือ...คนที่พวกเราหาให้คือพิสูจน์ความดีของแกมาแล้วค่ะ แกดีโดยสันดานเลยค่ะ เหมาะแล้วที่จะมาเป็นแม่เลี้ยงของเรา"
"อ่า..." ตามด้วยเสียงหัวเราะชอบใจของพิธีกร "ต่อ ๆ ครับคุณจ๊าดแล้วยังไงต่อ"
"จ๊าดหาเมียให้พ่อ เชียร์พ่อกับน้าคนนั้น พ่อเลยบอกกับพวกเราว่า พ่อยังไม่เคยคิดจะเอาใครมาแทนแม่ของลูกเลย ทำไมลูกถึงคิดจะหาคนมาแทนแม่ล่ะ ไม่รักแม่แล้วเหรอ ถึงได้อยากมีแม่ใหม่กัน แล้วท่านก็ไม่มองใครจริง ๆ ค่ะ จนมาวันนี้ล่ะจ๊าดเลยโกรธ"
"อ่อ...แล้วน้าคนนั้นก็ผิดหวัง" พิธีกรเดา
"ใช่ค่ะ! พ่อไม่ชอบไม่จีบทั้งคู่ก็ห่างหายกันไป กลับมานะคะ...จ๊าดถามเรื่องที่เพื่อนเห็นผู้หญิงในบ้านหลังเก่า พ่อก็ปฏิเสธหนักแน่นว่าไม่ได้พาใครมา พ่อยกเรื่องน้าคนนั้นมาพูดด้วยนะคะ พ่อสาบานยืนยันเลย จ๊าดก็ไม่รู้จะทำไงค่ะ พ่อยืนยันแบบนั้นจ๊าดก็ยอมจบไป เจิ๊ดบอกว่าแอบดูเงียบ ๆ ก็ได้ จนกระทั่งรอบที่สามค่ะพี่แจ๊ส รอบนี้ทำให้จ๊าดรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือแม่"
"รอบที่สามคือยังไงครับคุณจ๊าด"
"รอบที่สามก็เหมือนเดิมค่ะพี่แจ๊ส รอบที่สามเกิดขึ้นตอนจ๊าดเรียนมหาลัยค่ะ เพื่อนมาค้างที่บ้าน จ๊าดจะให้ชื่อว่าจิ๊กนะคะ จิ๊กเป็นสาวนครพนมค่ะ นางอยากมาเที่ยวกาฬสินธุ์ มาเที่ยวบ้านจ๊าด เหตุการณ์เกิดขึ้นเหมือนเดิมค่ะ ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกันนะพี่แจ๊สว่า ทำไมทุกคนที่มาบ้านจ๊าด พอจะเข้าห้องน้ำต้องเปิดม่านดูบ้านหลังเก่าทุกที ตอนนั้นเป็นเวลาตีสองค่ะจิ๊กบอก จิ๊กก็เดินมาเข้าห้องน้ำปกติ มองเห็นไฟที่มันสว่างทะลุม่านค่ะ จิ๊กคงอยากเปิดดูบรรยากาศรอบ ๆ มั้ง นางก็เปิดม่านดูเห็นไฟหน้าบ้านหลังเก่าเปิดอยู่ คราวนี้นางเห็นผู้หญิงเดินออกมาจากมุมมืดข้างบ้านค่ะ กำลังจะเดินผ่านจิ๊กไป แต่ผู้หญิงคนนั้นหยุดตรงหน้าจิ๊กค่ะ ยิ้มให้แล้วเดินเข้าไปในบ้าน เปิดประตูเข้าไปในบ้านเลยนะ จิ๊กก็ไม่คิดอะไรค่ะ เพราะว่าไม่ได้น่ากลัวอะไร"
"คนก่อน ๆ คือแค่เดินผ่านให้เห็น แต่กับจิ๊กหยุดแล้วหันมายิ้มให้" พิธีกรหนุ่มถาม "แสดงว่าจิ๊กต้องมีอะไรแน่ ๆ"
"ไม่รู้เหมือนกันค่ะพี่แจ๊ส ตอนเช้าด้วยความที่จิ๊กมาจากต่างจังหวัด พ่อก็มาทานอาหารเช้าด้วยที่บ้านใหญ่ บนโต๊ะอาหารก็จะมีพ่อจ๊าดเจิ๊ดจิ๊ก ตาพงษ์แกกินที่บ้านพักแกเองค่ะ และก็ตอนนั้นเวลานั้นยายเพียรแกก็ไม่อยู่แล้วค่ะ แกจากไปแล้ว ระหว่างที่พวกเราทานข้าวกันจิ๊กก็ทำหน้างง ๆ เหมือนจะถามอะไรแต่ก็ไม่ถาม จนกระทั่งพวกเราพาจิ๊กไปเที่ยวค่ะ เจิ๊ดเป็นคนขับจ๊าดนั่งข้างคนขับจิ๊กนั่งเบาะหลัง อยู่ ๆ จิ๊กก็พูดขึ้น แฝดพวกสองคนไม่ชอบแม่เลี้ยงกันเหรอวะ พวกเราสองคนฝาแฝดมองหน้ากันเลยค่ะ หรือพ่อจะซุกผู้หญิงไว้จริง ๆ"
"เออใช่! มันสามครั้งแล้วเนี่ยที่เพื่อนเห็น" พิธีกรหนุ่มแซว
"ทำไมเหรอ เจิ๊ดถามจิ๊กค่ะ ก็เมื่อคืนกูเห็นผู้หญิง...นางก็เล่าตามที่จ๊าดบอกพี่แจ๊สไปค่ะ เขาหันมายิ้มให้กูด้วยแล้วก็เปิดประตูเดินเข้าบ้านไป ตอนเช้าเห็นแต่พ่อมาทานข้าวด้วย กูว่าจะถามถึงผู้หญิงคนนั้นแต่คิดว่าไม่ดีกว่า เพราะคิดว่าพวกสองคนอาจไม่ชอบขี้หน้าแม่เลี้ยง จิ๊กเองก็ไม่เคยเห็นรูปแม่จ๊าดนะคะ"
"จ๊าดกับเจิ๊ดก็ไม่ได้พูดอะไร บอกปัดไปว่าไม่รู้เรื่องเลย พวกกูยังไม่เคยเห็น เราสามคนก็เปลี่ยนเรื่องคุยกันค่ะไม่สนใจเรื่องนั้นแล้ว พวกเราก็เที่ยวกันจนกระทั่งกลับมาถึงบ้านช่วงบ่ายแก่ค่ะ บังเอิญกลับมาถึงบ้านพ่อไม่อยู่ พ่อออกไปข้างนอกกับตาพงษ์ค่ะ พวกเรากลับเข้ามาในบ้าน จิ๊กมันก็มองไปที่บ้านหลังเก่ามันเลยถามว่า ในบ้านหลังนั้นมีอะไรเหรอ ทำไมพ่อพวกถึงหวงไม่รับแขก จ๊าดเลยบอกว่าแกรักบ้านของแกน่ะ บ้านแกสร้างมากับเมียแก แม่กูนี่แหละ ในบ้านไม่มีอะไรเลยนอกจากรูปถ่ายของแม่ นึกว่าพิพิธภัณฑ์แม่เถอะ จิ๊กมันก็ทำหน้าสงสัยนะคะ มันเลยพูดว่าแม่เลี้ยงก็กล้าเข้าไปอยู่ในบ้านหลังนั้นน้อ ถ้ามันมีแต่รูปแม่ขนาดนั้น ไม่ตะขิดตะขวงใจหน่อยเหรอ แบบ...กำลัง...หอมกันอยู่งี้มองเห็นสายตาแม่ของเอาลงเหรอ"
"เออนั่นน่ะสิคุณจ๊าด! พ่อเขาจัดพิพิธภัณฑ์ของแม่ขนาดนั้นเขาคงไม่พาผู้หญิงเข้าบ้านหรอก" พิธีกรหนุ่มแซวนักเล่าเรื่อง อีกทั้งหัวเราะไปด้วย คนเล่าเรื่องก็ขำตามไปด้วยเช่นกัน
แม่อยู่รอบตัวฉัน
Chalun Ch
สงวนลิขสิทธิ์หนังสือเล่มนี้ตามพระราชบัญญัติ พ.ศ. 2537
ห้ามคัดลอกเนื้อหา ภาพประกอบ รวมทั้งดัดแปลงเป็นแบบบันทึกเสียงตลับวีดีทัศน์ หรือเผยแพร่ด้วยรูปแบบและวิธีการอื่นใดก่อนได้รับอนุญาต
#ได้รับแรงบันดานใจมาจากรายการ ด.ก.ค่ะ
#อย่าให้เห็นไปอยู่ในเรื่องของใครในนะ
........
"สวัสดีค่ะพี่แจ๊ส....และเพื่อน ๆ ชาวเดอะโจ๊สทุกคน เรื่องที่จ๊าดกำลังจะเล่าต่อไปนี้คือ เป็นเรื่องราวของแม่จ๊าดเองค่ะ ทั้งเกิดกับตัวจ๊าดเองและเกิดขึ้นกับคนรอบข้างค่ะ"
"ยังไงครับคุณจ้าด แหมะ....ชื่อเรื่องแม่อยู่รอบตัวฉันนี่มันน่าสนใจจังเลยนะคุณจ้าด อีกอย่างให้ความรู้สึกหน่วง ๆ เหมือนจะดราม่าด้วย เอ่อ...ขอถามหน่อยดราม่าไหมครับคุณจ้าด" พิธีการรายกอน พีธีกรรายการเดอะโจ๊สโรดิเอเอ่ยถามเสียงนุ่ม ขณะนี้เป็นเวลาตีสามกับนักเล่าคนที่สามของรายการผีที่กำลังเป็นกระแสอยู่ในเวลานี้
"ไม่ค่ะ...เป็นเรื่องผีที่ไม่น่ากลัว คนอื่นอาจจะกลัว แต่จ๊าดไม่กลัว จ๊าดกลัวพ่อมากกว่าค่ะ"
"ฮะ! กลัวพ่อ ทำไมกลัวพ่ออ่ะ แม่อยู่รอบตัวฉันมีพ่อร่วมด้วยเหรอ" พิธีกรสวนทันควัน
"เรื่องของแม่ไม่มีคุณพ่ออยู่ด้วยค่ะ มีแหละแต่ตอนนั้นท่านยังมีชีวิตอยู่ แต่ว่าตอนนี้ปัจจุบันท่านเสียไปแล้วค่ะ เสียไปได้สองปีแล้ว"
"อ่า...คุณจ๊าดผมแสดงความเสียใจด้วยนะครับ" พิธีกรหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงฟังดูห่วงใย คนฟังสัมผัสได้ถึงความห่วงใยอยู่ในน้ำเสียงนั้น
"ค่า...เรื่องพ่อจ๊าดจะขอเอาไว้มาเล่าวันหลัง วันนี้จ๊าดขอเล่าแค่เรื่องของแม่ค่ะ งั้นจ๊าดขอเริ่มเลยนะคะ"
"จัดไปครับคุณจ๊าด"
"จ๊าดเกิดมาเป็นลูกฝาแฝดค่ะ มีแฝดเป็นผู้ชายนะคะชื่อเจิ๊ด จ๊าดกับเจิ๊ดเกิดมาได้เพียงแปดขวบพ่อกับแม่ก็ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ค่ะ หนักเลยทีเดียว แม่เสียชีวิตคาที่เกิดเหตุเลยค่ะ ส่วนพ่ออาการสาหัสตาข้างขวาบอดสนิท ส่วนเจิ๊ดที่นั่งรถไปด้วยไม่เป็นอะไรเลยค่ะพี่แจ๊ส ทุกคนทึ่งมาก ราวปาฏิหาริย์มากค่ะ แม้แต่รอยแตกรอยหักอะไรก็ไม่มี" เธอเล่าด้วยน้ำเสียงได้จังหวะจะโคนพอดี ไม่เบาหรือดังเกินไป และไม่ช้าหรือเร็วจนเกินไปเช่นกัน
"ไม่มีบาดเจ็บบาดแผลอะไรเลยเหรอครับ" พิธีกรรายการถามน้ำเสียงฟังดูอึ้งงึด
"ไม่มีเลยค่ะพี่แจ๊ส! เจิ๊ดไม่เป็นอะไรเลย แต่เหตุการณ์วันนั้นก็ส่งผลต่อชีวิตเขานะคะ ทำให้เขาเก็บมาฝันร้ายจนทุกวันนี้"
"เรื่องอุบัติเหตุนั้นเหรอครับ"
"ค่ะ...เขามักจะฝันถึงเรื่องวันนั้นบ่อย ๆ และก็วันนั้นจ๊าดไม่ได้ไปกับพ่อแม่ด้วยนะคะ วันนั้นจ๊าดอยู่บ้านกับยายเลยยังมีชีวิตอยู่"
"แรก ๆ บ้านของจ๊าดมีเพียงหลังเดียวค่ะ เป็นบ้านครึ่งตึกครึ่งไม้ตามสไตล์บ้านต่างจังหวัด บ้านจ๊าดอยู่ในตัวจังหวัดเลยนะคะ ตำบลในเมืองแหละ แต่อยู่นอก ๆ หน่อยก็จะพอมีทุ่งนาให้เห็น ไร่นาหลังบ้านก็เป็นนาของพ่อจ๊าดเอง ท้ายนาหรือปลายนาก็จะมีบ่อที่พ่อขุดเอาไว้เลี้ยงปลา ตั้งแต่แม่เสียพ่อก็เก็บตัวพูดน้อยค่ะ ในบ้านก็จะมีรูปถ่ายของแม่เต็มไปหมด จะมีรูปใบหนึ่งเป็นรูปแม่ตอนสาว ๆ ที่พ่ออัดใส่กรอบใหญ่ ๆ ติดผนังบ้านไว้ ใหญ่แบบใหญ่มากค่ะติดไว้ ประหนึ่งว่าบ้านเป็นพิพิธภัณฑ์รูปถ่ายของแม่เลยค่ะ"
"ท่านอาจจะคิดถึงแม่" พิธีกรสำทับ
"ใช่ค่ะจ๊าดกับเจิ๊ดก็คิดกันแบบนั้น ที่บ้านนอกจากพวกเราสามคนพ่อลูกก็จะมีตาพงษ์กับยายเพียรค่ะ สองคนนี้เป็นคนงานในบ้านค่ะ ตาพงษ์ดูแลสวนคอยขับรถให้พ่อเพราะพ่อมีตาข้างเดียว ส่วนยายเพียรทำหน้าที่แม่ให้พวกเราเลยค่ะหลังแม่เสียไป ทั้งสองอยู่กับพ่อมาตั้งแต่สมัยหนุ่ม ๆ สาว ๆ เลยนะคะ พวกเรารักเหมือนญาติเลย"
"หลังแม่เสียไปถามว่ามีคนเจออะไรไหม ตาพงษ์กับยายเพียรเจอบ่อยค่ะ แต่คิดว่าแค่ตาฝาดเพราะเจอแค่แว็บ ๆ ส่วนพวกเราสามคนพ่อลูกไม่เคยเจอแม่เลยค่ะ ย้ำเลยนะคะพี่แจ๊สว่าไม่เคยเจอแม่เลยแม้แต่ครั้งเดียว" หญิงสาวย้ำ
"ตั้งแต่วันแรกที่ท่านเสียทั้งสามคนพ่อลูกก็ไม่เจอ" พิธีกรหนุ่มช่วยย้ำอีก
"ไม่เลยค่ะ! มีแต่คนอื่นเจอกันทั้งนั้น ต้องบอกอย่างนี้ก่อนนะคะ ถึงจ๊าดไม่เคยเจอแต่จ๊าดฝันถึงแม่ทุกคืนเลยค่ะตั้งแต่คืนแรกที่ท่านเสียเลย แปลกแต่จริงนะคะพี่แจ๊ส จ๊าดฝันว่าท่านมากล่อมนอนมากอดทุกคืน เรื่องมันก็เริ่มขึ้นเมื่อจ๊าดเรียนอยู่ ม.ปลาย พ่อสร้างบ้านอีกหลังขึ้นมาค่ะ สร้างในที่เดียวกันนี่แหละ พอสร้างเสร็จพ่อก็ให้พวกเราสองคนฝาแฝดไปนอนบ้านใหญ่ จ๊าดเรียกบ้านหลังใหม่ว่าบ้านใหญ่นะคะ เพราะมันหลังใหญ่กว่ามาก ดีไซน์ทันสมัยกว่า พ่อนอนบ้านหลังเดิม ท่านบอกจะนอนที่นี่กับแม่ บ้านหลังนี้บ้านของพ่อกับแม่ พวกเราสองคนก็ตกลงค่ะ"
"คราวนี้ตอนนั้นจ๊าดเรียน ม.5 ค่ะ จ๊าดจำได้เลย วันนั้นเป็นงานโรงเรียนค่ะ เป็นงานกีฬาสี เพราะบ้านของจ๊าดอยู่ในตัวจังหวัดเพื่อน ๆ ก็เลยขอมานอนค้างที่บ้านจ๊าด เพราะต้องแต่งหน้าเตรียมงานอะไรกันแต่เช้าค่ะ จ๊าดก็เปิดบ้านรับแขกค่ะ แต่มีเพื่อนแค่สามคนนะคะที่มานอนบ้านจ๊าด คนอื่นก็กระจัดกระจายไปบ้านเพื่อนคนอื่นที่อยู่ในตัวจังหวัดเหมือนกัน ห้องนอนจ๊าดอยู่ติดกับบ้านหลังเก่าค่ะ เปิดหน้าต่างคือเจอหน้าบ้านหลังเก่าเลย และมันก็จะเจอซุ้มกล้วยไม้ที่พ่อทำเอาไว้ แกชอบค่ะ"
"เหตุการณ์ปกติค่ะ จนกระทั่งตอนสักประมาณห้าทุ่มค่ะ ยังไม่ดึกนะคะแต่ว่าพวกเรานอนกันแล้ว เพราะต้องตื่นเช้า เพื่อนของจ๊าดที่ชื่อว่าไอ้เจ็ดเนี่ยก็ปวดเข้าห้องน้ำ เจ็ดเป็นผู้หญิงนะคะ มันก็ลุกจากเตียงเดินเปิดประตูออกไปเข้าห้องน้ำ หน้าบ้านหลังเก่าพ่อเปิดไฟไว้ค่ะ แสงมันก็สว่างทะลุผ้าม่านเข้ามา ด้วยความที่เจ็ดคิดอะไรอยู่ไม่รู้ เจ็ดแวกผ้าบ้านออกไปมองข้างนอกค่ะ แล้วเจ็ดก็เจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง ผมยาวสยาย สวมเสื้อผ้าธรรมดาแบบเรานี่ล่ะค่ะ ผู้หญิงคนนั้นเดินมาจากทางมุมมืดข้างบ้านหลังเก่านะคะ เดินมาทางหน้าบ้าน ก่อนจะเดินเลยหน้าบ้านหายไปในมุมมืดของซุ้มกล้วยไม้ค่ะ"
"บอกก่อนนะคะว่าเพื่อนจ๊าดทุกคนยังไม่เคยเห็นแม่จ๊าด พ่อไม่เปิดบ้านหลังเก่าให้ใครเข้าเลยค่ะตั้งแต่สร้างบ้านใหญ่เสร็จ และก็บ้านใหญ่ไม่มีรูปของแม่เลยค่ะ นอกจากรูปพวกเราฝาแฝด"
"อ่อ...เพื่อนก็เลยไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร แล้วเพื่อนกลัวไหมครับ" พีธีกรหนุ่มเสริม
"ไม่ค่ะพี่แจ๊ส! เจ็ดมันบอกไม่กลัวเลย ไม่มีอะไรให้น่ากลัว มันเห็นแล้วก็ยิ้ม ๆ และปิดม่านไว้ไปเข้าห้องน้ำแล้วกลับมานอน พอตอนสาย ๆ อยู่ที่โรงเรียนแล้วมันถึงบอกจ๊าดว่า จ๊าด! กูว่ากับไอ้เจิ๊ดน่าจะมีแม่ใหม่ว่ะ"
"อ่อ!" พิธีกรหนุ่มอุทานพร้อมหัวเราะ "ผมรู้ละที่เจ็ดเขาไม่กลัวเพราะคิดว่าเป็นเมียใหม่พ่อนี่เอง"
"ใช่ค่ะพี่แจ๊ส! จ๊าดฟังก็ขมวดคิ้วไม่ค่อยเชื่อมันหรอก ไม่เชื่อด้วยว่าพ่อเราจะเอาผู้หญิงมาบ้านโดยที่ไม่บอกเรา จ๊าดก็บอกมันไม่ใช่มั้ง ถ้าพ่อจะมีเมียใหม่ พวกกูสองคนก็ต้องรู้ มันบอกกูเห็นกับตา เห็นผู้หญิงอายุสักสีสิบเนี่ยแหละอยู่ที่บ้านหลังนั้น อยู่กับพ่อมันบอก เห็นตอนห้าทุ่มตอนกูออกไปเข้าห้องน้ำ"
"จ๊าดได้ฟังก็เออออไปกับมัน แต่ไม่ได้สนใจนะคะ ไม่คิดจะไปถามพ่อหรือนำไปบอกเจิ๊ดด้วย เหตุการณ์นี้ก็ผ่านไป ระหว่างนั้นคนในบ้านโดยเฉพาะตาพงษ์กับยายเพียรเห็นหลังผู้หญิงแว็บ ๆ บ่อยค่ะ แต่ตากับยายก็ไม่ใส่ใจ เพราะรู้ว่าเป็นแม่นั่นแหละ คิดว่าแม่ยังไม่ไปไหนค่ะ ยายเพียรเคยนำมาเล่าให้พ่อฟังพ่อไม่เชื่อ บอกยายเพียรตาฝาดบ้าง คิดถึงแม่มากจนหลอนบ้าง ยายเพียรเลยเลิกพูดค่ะ"
"เหตุการณ์ที่สองเกิดขึ้นอีก คล้ายกันค่ะพี่แจ๊ส เพื่อนมาค้างที่บ้าน เห็นเหมือนเจ็ด ไม่กลัวและก็คิดเหมือนเจ็ด"
"คิดว่าเป็นผู้หญิงที่พ่อแอบพาเข้าบ้าน" พีธีกรช่วยต่อยอดเรื่องราว
"ใช่ค่ะพี่แจ๊ส แต่ตอนนี้จ๊าดเริ่มคิดมากแล้วนะคะ คิดว่าพ่อแอบมีเมียใหม่โดยที่ไม่บอกลูก เพื่อนกลับไปจ๊าดก็ถามพ่อเลยค่ะ ให้รู้กันไปเลย ที่จ๊าดไม่พอใจเพราะตอนเด็ก ๆ จ๊าดกับเจิ๊ดเคยหาเมียให้พ่อค่ะ"
"ห๊า! หาเมียให้พ่อเหรอคุณจ๊าด!!!" พิธีกรจัดรายการหัวเราะอย่างไม่อยากเชื่อ "ไม่ใช่อะไรนะ ผมเห็นแต่ลูกคนอื่นหวงพ่อ กลัวพ่อกลัวแม่แต่งงานใหม่ แต่นี่คุณจ๊าดกับฝาแฝดหาเมียให้พ่อ เป็นลูกที่ดีมากคุณจ๊าด" พีธีกรหนุ่มหัวเราะชอบใจ
"จริงค่ะพี่แจ๊ส คือ...คนที่พวกเราหาให้คือพิสูจน์ความดีของแกมาแล้วค่ะ แกดีโดยสันดานเลยค่ะ เหมาะแล้วที่จะมาเป็นแม่เลี้ยงของเรา"
"อ่า..." ตามด้วยเสียงหัวเราะชอบใจของพิธีกร "ต่อ ๆ ครับคุณจ๊าดแล้วยังไงต่อ"
"จ๊าดหาเมียให้พ่อ เชียร์พ่อกับน้าคนนั้น พ่อเลยบอกกับพวกเราว่า พ่อยังไม่เคยคิดจะเอาใครมาแทนแม่ของลูกเลย ทำไมลูกถึงคิดจะหาคนมาแทนแม่ล่ะ ไม่รักแม่แล้วเหรอ ถึงได้อยากมีแม่ใหม่กัน แล้วท่านก็ไม่มองใครจริง ๆ ค่ะ จนมาวันนี้ล่ะจ๊าดเลยโกรธ"
"อ่อ...แล้วน้าคนนั้นก็ผิดหวัง" พิธีกรเดา
"ใช่ค่ะ! พ่อไม่ชอบไม่จีบทั้งคู่ก็ห่างหายกันไป กลับมานะคะ...จ๊าดถามเรื่องที่เพื่อนเห็นผู้หญิงในบ้านหลังเก่า พ่อก็ปฏิเสธหนักแน่นว่าไม่ได้พาใครมา พ่อยกเรื่องน้าคนนั้นมาพูดด้วยนะคะ พ่อสาบานยืนยันเลย จ๊าดก็ไม่รู้จะทำไงค่ะ พ่อยืนยันแบบนั้นจ๊าดก็ยอมจบไป เจิ๊ดบอกว่าแอบดูเงียบ ๆ ก็ได้ จนกระทั่งรอบที่สามค่ะพี่แจ๊ส รอบนี้ทำให้จ๊าดรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นคือแม่"
"รอบที่สามคือยังไงครับคุณจ๊าด"
"รอบที่สามก็เหมือนเดิมค่ะพี่แจ๊ส รอบที่สามเกิดขึ้นตอนจ๊าดเรียนมหาลัยค่ะ เพื่อนมาค้างที่บ้าน จ๊าดจะให้ชื่อว่าจิ๊กนะคะ จิ๊กเป็นสาวนครพนมค่ะ นางอยากมาเที่ยวกาฬสินธุ์ มาเที่ยวบ้านจ๊าด เหตุการณ์เกิดขึ้นเหมือนเดิมค่ะ ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกันนะพี่แจ๊สว่า ทำไมทุกคนที่มาบ้านจ๊าด พอจะเข้าห้องน้ำต้องเปิดม่านดูบ้านหลังเก่าทุกที ตอนนั้นเป็นเวลาตีสองค่ะจิ๊กบอก จิ๊กก็เดินมาเข้าห้องน้ำปกติ มองเห็นไฟที่มันสว่างทะลุม่านค่ะ จิ๊กคงอยากเปิดดูบรรยากาศรอบ ๆ มั้ง นางก็เปิดม่านดูเห็นไฟหน้าบ้านหลังเก่าเปิดอยู่ คราวนี้นางเห็นผู้หญิงเดินออกมาจากมุมมืดข้างบ้านค่ะ กำลังจะเดินผ่านจิ๊กไป แต่ผู้หญิงคนนั้นหยุดตรงหน้าจิ๊กค่ะ ยิ้มให้แล้วเดินเข้าไปในบ้าน เปิดประตูเข้าไปในบ้านเลยนะ จิ๊กก็ไม่คิดอะไรค่ะ เพราะว่าไม่ได้น่ากลัวอะไร"
"คนก่อน ๆ คือแค่เดินผ่านให้เห็น แต่กับจิ๊กหยุดแล้วหันมายิ้มให้" พิธีกรหนุ่มถาม "แสดงว่าจิ๊กต้องมีอะไรแน่ ๆ"
"ไม่รู้เหมือนกันค่ะพี่แจ๊ส ตอนเช้าด้วยความที่จิ๊กมาจากต่างจังหวัด พ่อก็มาทานอาหารเช้าด้วยที่บ้านใหญ่ บนโต๊ะอาหารก็จะมีพ่อจ๊าดเจิ๊ดจิ๊ก ตาพงษ์แกกินที่บ้านพักแกเองค่ะ และก็ตอนนั้นเวลานั้นยายเพียรแกก็ไม่อยู่แล้วค่ะ แกจากไปแล้ว ระหว่างที่พวกเราทานข้าวกันจิ๊กก็ทำหน้างง ๆ เหมือนจะถามอะไรแต่ก็ไม่ถาม จนกระทั่งพวกเราพาจิ๊กไปเที่ยวค่ะ เจิ๊ดเป็นคนขับจ๊าดนั่งข้างคนขับจิ๊กนั่งเบาะหลัง อยู่ ๆ จิ๊กก็พูดขึ้น แฝดพวกสองคนไม่ชอบแม่เลี้ยงกันเหรอวะ พวกเราสองคนฝาแฝดมองหน้ากันเลยค่ะ หรือพ่อจะซุกผู้หญิงไว้จริง ๆ"
"เออใช่! มันสามครั้งแล้วเนี่ยที่เพื่อนเห็น" พิธีกรหนุ่มแซว
"ทำไมเหรอ เจิ๊ดถามจิ๊กค่ะ ก็เมื่อคืนกูเห็นผู้หญิง...นางก็เล่าตามที่จ๊าดบอกพี่แจ๊สไปค่ะ เขาหันมายิ้มให้กูด้วยแล้วก็เปิดประตูเดินเข้าบ้านไป ตอนเช้าเห็นแต่พ่อมาทานข้าวด้วย กูว่าจะถามถึงผู้หญิงคนนั้นแต่คิดว่าไม่ดีกว่า เพราะคิดว่าพวกสองคนอาจไม่ชอบขี้หน้าแม่เลี้ยง จิ๊กเองก็ไม่เคยเห็นรูปแม่จ๊าดนะคะ"
"จ๊าดกับเจิ๊ดก็ไม่ได้พูดอะไร บอกปัดไปว่าไม่รู้เรื่องเลย พวกกูยังไม่เคยเห็น เราสามคนก็เปลี่ยนเรื่องคุยกันค่ะไม่สนใจเรื่องนั้นแล้ว พวกเราก็เที่ยวกันจนกระทั่งกลับมาถึงบ้านช่วงบ่ายแก่ค่ะ บังเอิญกลับมาถึงบ้านพ่อไม่อยู่ พ่อออกไปข้างนอกกับตาพงษ์ค่ะ พวกเรากลับเข้ามาในบ้าน จิ๊กมันก็มองไปที่บ้านหลังเก่ามันเลยถามว่า ในบ้านหลังนั้นมีอะไรเหรอ ทำไมพ่อพวกถึงหวงไม่รับแขก จ๊าดเลยบอกว่าแกรักบ้านของแกน่ะ บ้านแกสร้างมากับเมียแก แม่กูนี่แหละ ในบ้านไม่มีอะไรเลยนอกจากรูปถ่ายของแม่ นึกว่าพิพิธภัณฑ์แม่เถอะ จิ๊กมันก็ทำหน้าสงสัยนะคะ มันเลยพูดว่าแม่เลี้ยงก็กล้าเข้าไปอยู่ในบ้านหลังนั้นน้อ ถ้ามันมีแต่รูปแม่ขนาดนั้น ไม่ตะขิดตะขวงใจหน่อยเหรอ แบบ...กำลัง...หอมกันอยู่งี้มองเห็นสายตาแม่ของเอาลงเหรอ"
"เออนั่นน่ะสิคุณจ๊าด! พ่อเขาจัดพิพิธภัณฑ์ของแม่ขนาดนั้นเขาคงไม่พาผู้หญิงเข้าบ้านหรอก" พิธีกรหนุ่มแซวนักเล่าเรื่อง อีกทั้งหัวเราะไปด้วย คนเล่าเรื่องก็ขำตามไปด้วยเช่นกัน