สวัสดีค่ะตอนนี้ไม่รู้ทำไมนิสัยเราเริ่มเปลี่ยนไปจิตใจเราแย่ลงเรื่อยๆแล้ว
พึ่งเคยตั้งกระทู้มาครั้งแรกค่ะด้วยความที่ไม่รู้จะปรึกษาใครดี
ขอเริ่มลิสต์เป็นข้อๆค่ะบางอย่างอาจออกทะเลไปบ้าง

-อย่างแรกที่เราสังเกตตัวเองได้ชัดเจนเลยคือความอดทนเราค่ะจะเมนส์มาไม่มาก็ความอดทนน้อยมาก
คนอื่นทำอะไรจะหงุดหงิดไปหมดทำให้เราอยากอยู่คนเดียวมากในบางที

-จะมีเพื่อนเราหลายๆคนค่ะทั้งในเฟซในทวิตโลกโซเชียลชีวิตจริงบลาๆ เขาจะมีปัญหากันบางครั้งบางคราว
ในที่นี้ขอเรียกว่า’ดาวน์’ คือเพื่อนที่รู้จักกันในโซเชียลส่วนมากเขาจะดาวน์ๆกันบ่อยมากเลย แล้วในบางทีจะ
มาขอกำลังใจ อารมณ์ทักแชทมาให้ปลอบ คือเรายิ่งปลอบเรายิ่งไม่ไหวถามว่าเรามีความสุขไหมที่ได้ปลอบ
ก็ดีค่ะแต่เราไม่รู้จะว่ายังไงขอใช้คำว่าจะบ้าตายเลย เราปวดหัวมากถ้ามีคนทีกมาแบบนี้เพราะเรา จะขึ้นๆลงๆแล้วแต่อารมณ์

-แต่ก่อนเราชอบดูอะไรเลือดสาด ดราม่าๆ อาการจิตๆเดี๋ยวนี้ดูไม่ได้ค่ะ ดูไม่ได้มากๆเห็นแล้วปวดหัวคลื่นไส้
อารมณ์รับไม่ได้ทันที

-เราทนไม่ได้กับคำด่า คำว่า หรือแม้แต่ตักเตือน อย่าพึ่งคิดอะไรไปนะคะถ้าตักเตือนโดยใช้คำสุภาพกับไม่ขึ้นเสียง
เราโอเคเรารับฟัง แต่บางทีเราจะโดนขึ้นเสียงใส่ค่ะมันทำให้เรากลัว กลัวมาก เรากลัวว่าเราไร้ประโยชน์รึเปล่า
จะเกลียดเราไม่ชอบเราไหม มันจะรู้สึกจุกที่อกทำอะไรไม่ไหวเลย อยากอยู่เฉยๆ

-นอนไม่หลับค่ะบางทีเรานอนแบบข่มตาทำใจสบายแล้วเรานอนไม่หลับเลยแต่เดี๋ยวนี้เิร่มนอนได้จากแต่ก่อน
เราไม่นอนเลยขยับมาเป็นเที่ยงคืนก็เริ่มนอนได้แล้วค่ะ

-จู่ๆถ้าเราเครียดนิดเดียวเราจะร้องไห้ออกมา คือเราทนไม่ไหวกับทุกๆเรื่อง เคยมีครั้งนึงเราร้องไห้ที่ห้องนั่งเล่นพ่อเราทำงานอยู่อีกห้อง
ส่วนแม่เราหงุดหงิดอยู่ เนื่องด้วยทะเลาะกับพ่อเรื่องเล็กๆนั่นแหละ เราก็เหมารวมเรื่องนั้นกลายเป็นอีดหูไปด้วยเราปล่อยโฮตอนนั้น
แล้วพ่อก็บอกว่าเราอ่อนแอ แค่นี้รับไม่ได้ ตั้งแต่ตอนนั้นเรารู้สึกไร้ค่ากับพ่อ เพราะพ่อเป็นคนที่ไม่ได้คุยด้วยมากที่สุดพ่อเอาแต่ทำงานอีกประเด็น
จนไม่มีเวลากับลูกเรารู้สึกห่างเหิน

-สมัยก่อนเราชอบคอลกับเพื่อนค่ะในสไกป์อะไรแบบนี้แต่มีบางทีที่เพื่อนจะมาบ่นชีวิตด้วยกัน(คือมันเป็นกลุ่ม)
นั่นแหละค่ะเราก็รับไม่ได้ แล้วทีนี้มีเพื่อนอยู่คนนึงคือเขาอายุเท่าเรา แล้วมีคนอื่นๆ มีคนนึงที่เพื่อนคนนั้นเข้าใจผิดว่าอายุเยอะกว่า
(คงเพราะตอนพึ่งรู้จักกันไม่ถึงวันเกิด) เวลาคุยเลยเรียกพี่ๆๆๆ คนอื่นๆก็คุยปกติดี รู้สึกมีเราคนเดียวที่ไม่ค่อยมีใครให้ความเคารพ
เราก็น้อยใจไปตามประสา มีครั้งนึงเราเล่นเกมกับเพื่อนในกลุ่มเราเลือกตัวละครอีกตัวเพราะมีคนเล่นตัวซ้ำที่ปกติเราเล่น
ซึ่งมันเป็นตัวกากมากความสามารถไม่ค่อยมี เราก็อารมณ์ถ่วงทีม เพื่อนคนนึงบอกว่าไอ้ไม่มีประโยชน์ เข้าใจค่ะว่าพูดเล่น
เราจะร้องไห้เรารีบวางสายคอลออกเกมเลย มีอีกหลายๆเรื่องท่เราเข้ากับเพื่อนไม่ได้ ตอนนี้เราก็ไม่ค่อยเข้าคอลแล้ว

-เรื่องเพื่อนที่โรงเรียนก็มีค่ะตอนม.1เพื่อนผู้ชายชอบล้อเราจะมีเพื่อนนั่งอยู่ข้างหน้า เราชอบวาดรูปค่ะ คนด้านหน้าก็เอาแต่ว่าว่ากากากากากาก
ไม่รู้ทำไมจองล้างของผลาญเรา หน้าตาเราตอนนั้นดำมากสิวเต็มหน้าตาไม่ดีมักถูกมองด้วยสายตาเหยียดๆจากเพื่อนในห้อง
แต่คนที่คุยด้วยก็มีอยู่บ้าง ตอนใกล้ปิดเทอมเราส่งงานหมดแล้วเหลือไม่กี่งานเพื่อนสนิทเราเขาก็ทำท่าโกรธๆเรา เราก็งง แล้วก็มาบอกว่า
แม่แกให้ไปตามงานให้นู่นนี่นั่น เราตบหน้าตัวเองแรงๆหลายๆครั้งกัดนิ้วขูดผิวตัวเองให้สงบจิตแล้วคุยกับเพื่อน เราไม่รุ้ว่าเรื่องแค่นี้ต้องบอกเพื่อนด้วยเหรอ
ตอนนั้นสถานะการณ์เป็นยังไงลืมๆแล้วค่ะที่จำได้คือมันแย่มาก

-เราทำร้ายตัวเองแล้วสบายใจค่ะ สมัยก่อนเราโดนแม่ตีหนักมาก เราก็ทำร้ายตัวเองตั้งแต่เด็กเลยมันเป็นอีกวิธีที่เราสงบสติอารมณ์ได้ดี
เราเลิกมาได้ประมาณ2ปีแล้วมันกลับมาอีก อะไรสะกิดใจนิดหน่อยเราจะร้องไห้อยากไปให้ไกล ถ้าเราไม่ทำร้ายตัวเอง
เราจะวี้ดแตกจะกรี๊ดจะร้องไห้ เดี๋ยวคนอื่นก็รำคาญ มีอยู่หลายครั้งที่แม่เราเห็นแผลพอเห็นแทนที่จะ
ให้กำลังใจเรากอดเราไม่มีเลย แม่ด่าเราตีเราแทน เราแค่อยากให้พ่อแม่เข้าใจเรากับสิ่งที่เราเป็นอยู่
ว่าเราทำไปเพื่ออะไรเราอธิบายไปพ่อกับแม่ไม่มีวันฟังเราเลยเราเสียใจมากทั้งๆที่พ่อแม่บอกเองว่ามีปัญหาอะไรบอกพ่อแม่ได้
เราอยากจะร้องไห้ดังๆตอนนั้นเลย ไม่จริงเลยสักนิด เรารู้สึกอยากหายไป เราเกิดมาทำไม เราท้อแท้มาก เป็นเสียง ความคิด ความรู้สึก ที่เราส่งไปไม่ถึง

ก็คัดมาประมาณนี้ค่ะที่เอามาเล่า อาจฟังดูว่าเราเห็นแก่ตัวเอาแต่ใจไปหน่อย แต่เราไม่รู้จะทำยังไงเราคงไม่ได้เล่นกีฬา
นั่งสมาธิ เราเป็นมานานแล้วอยากเลิกกับนิสัยตัวเองแบบนี้มาก เรารู้สึกจมดิ่งแล้วค่ะ สามารถแนะนำกันได้นะคะ ขอบคุณค่ะ