ก่อนอื่นเลยผมเคยโดนบอกเลิกด้วยเหตุผลนี้กับแฟนเก่า ตอนนั้นหัวสมองตันไปหมดมีแต่คำถามๆ เวลาผ่านไป จนกระทั่งได้ไปศึกษาตามหลักศาสนาคริสต์ จึงได้พบว่า คำว่าคนที่ใช่หรือไม่ใช่ ไม่มีอยู่จริง มันอยู่ที่คนสองคนจะรับข้อดีข้อเสียของกันและกันได้ไหม ถ้าอันไหนไม่ดีต้องพูดคุยกันหาจุดตรงกลางระหว่างกัน การเปิดอกพูดคุยกันมันดีที่สุด รักในอุดมคติที่เราจะเข้ากันได้ทุกเรื่องเพอเฟคไปทุกอย่างไม่มีอยู่จริง ในวันนึงเมื่อข้อเสียของเขาปรากฏ เป็นเราเองที่มองว่าเขาเปลี่ยนไป ทั้งที่นั่นคือตัวตนของเขา ความชอบที่ต่างกัน ความเห็นต่างกัน จะช่วยให้เรามีมุมมองที่กว้างขึ้น ผมขอยกตัวอย่าง เคยถามคนรู้จัก บางคู่ที่แต่งงานกันมา 10 ปี 20 ปี ยังเลิกกันได้ บางคู่เลิกกันตอนอายุ 60 ก็มี คำถามคือ ถ้าเขาคือคนที่ไม่ใช่จริงๆ ทำไมตั้งนานถึงไม่รู้ตัว (กรณีที่สามีนอกใจ ทำร้ายร่างกาย) บางคนแฟนนอกใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก็ยังให้อภัย นั่นคือคนที่ใช่จริงๆ หรอครับ ผมต้องขอบอกก่อน😂 ผมไม่ได้ตั้งใจมาบัฟหรือมาอวยตัวเองใดๆ ทั้งสิ้น เพราะ ผมก็มีมาตรฐานที่ผู้ชายทุกคนควรมี ไม่นอกใจ ไม่ทำร้ายร่างกาย มีเหตุผล ผมไม่เคยด่าทอเขาไม่เคยขึ้นเสียงใส่เขา คอยซัพพอร์ตเสมอ ผมไปที่ไหนผมรายงานเขาตลอด ไม่เคยปล่อยให้ไม่สบายใจ เคารพพื้นที่ส่วนตัวเขาตลอด ถึงผมจะขี้บ่นในเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แต่ผมไม่ได้บ่นพร่ำเพื่อ บ่นเพราะห่วงจริงๆ ในเรื่องสุขภาพกับการนอนของเขา ข้อดีของเขาเยอะมากๆ ถึงปกติเขาจะขี้หงุดหงิด ขี้วีน แต่ผมไม่เคยมองว่าเป็นข้อเสียของเขาเลย แล้วผมก็ไม่ได้พูดเอาดีเข้าตัว เพราะ ผมมั่นใจว่าผมทำดีที่สุดแล้ว ผมดูแลเขาทุกๆ อย่าง ถึงเขาจะมองไม่เห็นก็เถอะ แต่เขาก็เหมาะกับความรักที่ดี แรกๆ ถึงจะเสียใจ แต่หลังๆ ก็เข้าใจได้ว่า เรื่องวุฒิภาวะ สังคมใหม่ๆ อาจทำให้เขาเบื่อผมเร็วก็ไม่แปลก เพราะผมคลั่งรักเกิน🙂‍↕️ แล้วเขาก็พึ่งขึ้นปี 1 

สุดท้ายอยากให้ทุกคนเลิกเชื่อเรื่องคนที่ใช่และไม่ใช่สักที บางคนที่คุยๆ กันอยู่แล้วบอกว่าคนที่คุยอยู่ยังไม่ใช่ ก็เลยยังไม่คบ คุณแค่ไม่ได้ชอบเขาเพราะคุณรู้จักเขาดีมากเกินไป เขาอาจจะมีด้านที่ดีน้อยกว่าด้านที่แย่ ก็ควรบอกเขาไปตรงๆ ว่าคบกันไม่ได้เพราะนิสัยอะไรยังไง ยอมรับไม่ได้ในบางเรื่อง บางคนก็คุยแก้เหงา อย่าปล่อยมือใครง่ายๆ ในชีวิตเราไม่ได้เจอคนดีเยอะขนาดนั้น (เคยทำแบบเดียวกัน นี่ว่ากรรมตามสนองส่วนนึง5555555)