เราเป็นคนที่ความอดทนต่ำมากๆ อ่อนไหวง่ายมาก แบบโดนตินิดเดียวก็ร้องไห้เหมือนจะตายเลย แต่ไม่ได้ไปร้องไห้ให้ใครเห็นนะคะ ส่วนมากจะหาพื้นที่ที่เงียบๆ หรืออยู่กับคนที่ไว้ใจมากๆจริงๆถึงจะร้องไห้ได้ แต่เหมือนกับว่าเก็บไว้ไม่ได้นานอะค่ะ  ถ้ามีใครว่าอะไรคือต้องรีบออกมาจากตรงนั้นทันทีเพราะแทบจะร้องไห้อยู่แล้ว ถึงขั้นเครียดจนอาเจียน กินไม่ได้นอนไม่หลับเลย บางทีทำร้ายร่างกายตัวเอง หรือ พยายามฆ่าตัวตายเลยก็มี (ดีนะที่ยังไม่ตาย)

 ทั้งที่เรื่องที่ติก็มาจากนิสัยของตัวเราเองที่เป็นคนเอาแต่ใจ ชอบเถียง ชอบโวยวาย พื้นฐานครอบครัวชอบสปอยค่ะ อยากได้อะไรเขาก็ให้หมด ไม่เคยขัด ก็เลยเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเองสุดๆ อยากได้อะไรต้องได้ตอนนั้น

จนได้มาคบกับแฟนคนปัจจุบัน เคยมีทะเลาะกันเรื่องเพื่อน ประมาณว่า แฟนอยากไปหาเพื่อน แต่เราอยากให้อยู่ด้วยกันก็เลยไม่ให้เขาไปจนเขาทนไม่ไหวที่เอะอะๆก็จะให้อยู่แต่กับเรา เหมือนเราไปบังคับให้โลกทั้งใบของเขามีแค่เราคนเดียว ทั้งที่เขาชอบเข้าสังคมมากๆ ( เขาแทบไม่แตะเนื้อต้องตัว เพื่อนผู้หญิง หรือ เอาตัวเองไปอยู่ใกล้ๆเลย ) แต่เหมือนเราก็ไปปิดกั้นเขาในส่วนนั้น เขาก็บอกเรานะ เราก็พยายามจะปรับตัวสุดท้ายทำได้วันสองวัน กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่เขาดุเราเบามาก พอเห็นเราจะร้องไห้ก็รีบปลอบเลย ดูแลเอาใจใส่ที่หนึ่ง

 นานๆเข้าเหมือนเขาทนไม่ไหว เขาบอกเราจริงจังมาก ว่าเออไม่โอเคนะ ที่เราโวยวายเพราะเขามาช่วยสอนเราเล่นเกม หรือ ตอนที่เราทำงานอยู่แล้วเขามาเร่งเรา เราก็โวยวายใส่เขา (เราก่อกวนเขาบ่อยกว่ามากๆ แต่เขาไม่เคยว่าอะไรเลย) ง่ายๆคือเขาไม่โอเคที่เราอีโก้สูง เอาแต่ใจ ชอบขึ้นเสียงใส่เขา เขาบอกว่ามัน Toxic มากๆ ซึ่งพอเรารู้แบบนั้น เราอยากจะปรับตัวแบบจริงจังเสียที

  ไม่ไหวกับนิสัยตัวเองมากๆ ไม่อยากบั่นทอนคนที่รัก แต่ก็ชอบเผลอทำแล้วกลับมารู้สึกผิดตลอด ท่านไหนมิวิธีจัดการนิสัยหรือพฤติกรรมประมาณนี้รบกวนให้คำแนะนำได้นะคะ