ดุเหว่าร้องซ้องเสียงสำเนียงแจ้ว
ให้แว่วแว่วว่าวันทองร้องเรียกหา
สะดุ้งใจไหววับทั้งหลับตา
ร้องขานขาสุดเสียงแต่เที่ยงคืน
ครั้นรู้สึกนึกได้ไห้ละห้อย
เจ้าพลายน้อยนิ่งนอนถอนสะอื้น
จนเคาะระฆังหงั่งเหง่งเสียงเครงครื้น
สมภารตื่นเตือนชีต้นสวดมนต์เกณฑ์