ช่วยเราเเปลบทเสภาดังนี้หน่อยค่ะ
ไม่คลาดเคลื่อนเหมือนแม้นคุณแผนพ่อ
เหลืองลอออวบอ้วนเป็นนวลศรี
ทั้งจุกผมกลมกล่อมกระหม่อมดี
ช่างพาทีฉอเลาะพูดเพราะพราย
นางวันทองน้องคะนึงถึงขุนเเผน
ด้วยเเม้นเหมือนเหลือเป็นเชื้อสาย
บอกบ่าวไพร่ให้สำเหนียกเรียกลูกชาย
ชื่อพลายงามน้อยเเก้วกลอกใจ

ฝ่ายขุนช้างหมางจิตให้คิดเเค้น
ลูกขุนเเผนมั่นคงไม่สงสัย
เมื่อกระนั้นเหมือนกูครั้นดูไป
ก็กลับไพล่เหมือนพ่ออ้ายทรพี
อีเเม่มันวันทองก็สองจิต
ช่างประดิษฐ์ชื่อลูกให้ถูกที่
เรียกพ่อพลายคล้ายผัวอีตัวดี
ทุกราตรีตรึกตราจะฆ่าฟัน
พอวันทองน้องป่วยลงด้วยเคราะห์
มาจำเพาะจะวิโยคให้โศกศัลย์
ฟังแค่เงียบระงับหลับกลางวัน
พลายงามนั้นนั่งกับพ่อที่หอกลาง
ขุนช้างเห็นเป็นทีไม่มีเพื่อน
แกล้งชี้เชือนชักพาลงมาล่าง
ให้ขี่หลังนั่งบ่าเเล้วว่าพลาง
ไปชมช้างกวางทรายมีหลายพรรณ
ทางนกยูงฝูงหงส์มันลงเกลื่อน
จับไก่เถื่อนมาเลี้ยงฟันเสียงขัน
พูดให้เพลินเดินพลางกลางอรัญ
แกล้งให้หมั่นดูแลฝูงแกกา
โพระดกนกงั่วกระตั่วเต้น
กระแตเล่นไม้โจนโผนผวา
เจ้าพลายงามถามพ่อพูดจ้อมา
ขุนช้างพาเลี้ยวไปปะไม้ซุง
เห็นลับลี้ที่สงัดขัดเขมร
สะบัดเบนเบือนเหวี่ยงลงเสียงผลุง
ปะเตะซำเตำ้ผาง เข้ากลางพุง
ถีบกระทุ้งถองทุบเสียงอุปโอย
พลายงามร้องสองมือมันอุดปาก
ดิ้นกระดากถลาไถลร้องไห้โหย
พอหลุดมือรื้อร้องวันทองโวย
หม่อมพ่อโบยตีฉันแทบบรรลัย