คือเราเป็นคนชอบร้องเพลงมาตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ ตอนช่วงประถมก็ประกวดบ่อยๆด้วย แต่พอขึ้นมัธยมมาก็ไม่ค่อยมีเวลาหรือมีโอกาสได้ร้องเท่าไหร่ค่ะ
เรื่องมันมีอยู่ว่า เราร้องเพลงให้เพื่อนฟัง แล้วเพื่อนก็บอกว่าอย่าร้องเลย เสียงเหมือยควายออกลูก บลาๆ คือล้อเราตลอด แรกๆก็ขำๆ แต่พอหลังๆมา ก็เริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆจนเราเริ่มที่จะไม่กล้าร้องเพลง จนตอนนี้เรากลายเป็นคนที่แกล้งร้องเพลงแบบเสียงเพี้ยนๆ ร้องแบบให้มันดูตลก จะได้ไม่ถูกล้ออีก
  จนวันหนึ่ง เพื่อนสนิทกลุ่มหนึ่งเขาจะตั้งวงกัน เราก็อยากเป็นนักร้องวงมานานแล้ว ก็เลยเสนอตัวเป็นนักร้อง แต่ปฏิกิริยาเพื่อนก็แบบ มองเฉยๆแต่ไม่พูดอะไรค่ะ คือไอ้เราก็ไม่ได้คิดอะไร ก็เสนอตัวไปหลายต่อหลายครั้งเลย จนผ่านมา2-3เดือนได้ เพื่อนที่เป็นหนึ่งในสมาชิกวงก็มาบ่นกับเราประมาณว่า วงยังหานักร้องไม่ได้เลย สงสัยจะล่ม.. ไอ้เราก็แบบ เดี๋ยว..หานักร้องไม่ได้? แล้วเราอ่ะ? คือแบบ เสียใจมากๆเลยค่ะ จนแอบคิดไม่ได้เลยว่า เราคงจะเสียงไม่ดีจริงๆ เขาถึงไม่รับ แต่ก็น่าจะปฏิเสธมาตรงๆสิ ไม่ใช่เมิน มันทำให้เรารู้สึกแย่มากๆ ตั้งแต่วันนั้น เราก็ไม่กล้าร้องเพลงต่อหน้าคนอื่นอีกเลยแม้แต่ครอบครัว ส่วนมากจะแอบร้องตอนไม่มีคนมากกว่า ที่ทำให้รู้สึกแย่จริงๆคือ เราอยากเป็นนักร้องวงบ้าง แต่ไม่กล้าที่จะร้องต่อหน้าคนอื่น ได้แต่มองคนอื่นแล้วก็อิจฉา แถมตอนอยู่คนเดียวยังชอบจินตนาการว่ามีวงของตัวเองแล้วเราก็เป็นนักร้องนำ คิดไปร้องเพลงไป มันทำให้เรามีความสุขมากๆเลยค่ะ
..
อาจจะงงๆกันนะคะ555///