คือเรามีปัญหากับครอบครัวค่ะ จำความได้เลยว่าคำว่าฆ่าตัวตายนี่ผุดขึ้นมาในหัวเราตั้งแต่เรายังอยู่ประถม(ประมาณป.1ป.2ได้ ไม่ก็อนุบาลถ้าเราจำไม่ผิด) ใครจะว่าเรายังไงเราไม่สนนะ แต่เราไม่ไหวแล้วอ่ะTT คือตั้งแต่เด็กเลย พ่อเรากับแม่ชอบทะเลาะกัน พ่อชอบด่าแม่ให้ฟัง ส่วนแม่ก็ชอบด่าพ่อให้ฟัง แรกๆเราเกลียดแม่รักพ่อเพราะแม่ชอบด่าเรา ขึ้นกูมาตั้งแต่เด็กๆ จำได้เลยตอนนั้นเราอยู่ป.4เราซื้อนิยายที่เพื่อนแต่ง20บ.แม่เราด่าเราปม.3ชม. แล้วก็ชอบขุดเรื่องเก่าๆขึ้นมาอีก แม่เราเป็นคนอารมณ์ขึ้นง่ายลงยาก เวลาด่าเราก็จะชอบด่าลามไปถึงพ่อ แล้วก็ชอบด่าเราในที่สาธารณะ ชอบดูถูกเราเวลาเรามุ่งมั่นจะทำอะไรเค้าจะพูดเลยว่าทำไม่ได้หรอก อย่างเช่นตอนนั้นเราจะสอบเข้ารร.แห่งชื่อดังหนึ่งเค้าดูถูกว่าเราไม่คิดหรอกหัวไม่ถึง เข้าใจมั้ยว่าจากที่เราเครียดอยู่แล้วอ่ะแล้วมาเจอแบบนี้ เราเคยได้ยินว่ากำลังใจจาพ่อแม่เป็นสิ่งสำคัญที่สุด แต่ทำไมมันเป็นแบบนี้อ่ะ เราอิจฉาคนที่มีพ่อแม่รักจัง แล้แม่ก็ชอบสอนให้เราประสบสอพลอคนซึ่งมันอาจตะเป็นสิ่งที่ดี แต่สำหรับเราแม้แต่คนในบ้านยังเฟคใส่กันขนาดนี้เลยหรอ? แม่เรารักพี่เรามากกว่าค่ะเพราะเค้าประจบสอพลอ พอมาเรื่อยๆเราเริ่มเกลียดพ่อรักแม่ เพราะว่าพ่อชอบเข้าข้างพี่ เวลาเราไม่ได้ทำอะไรผิด แต่พี่เราอยู่ดีๆอยากแกล้งเรามั้งก็เอาอะไรก็ไม่รู้ไปพูดกับพ่อทั้งๆที่เราไม่ได้ทำ เค้าก็จะด่าเรา แล้วพ่อก็ไม่เคยมีเหตุผลด้วย ไม่เคยฟังเหตุผลอะไรเราเลย พอพูดเค้าก็บอกว่าให้หยุดพูดปวดหัว เราก็ต้องเงียบ แต่ช่วงนี้พอมาเรื่องเราเกลียดทั้งทั้งแม่ เพราะว่าสุดท้ายทั้งคู่ก็ชอบด่าให้เราฟังอยู่ดี แล้วเวลาที่แม่เราด่าพ่อให้ฟังต่อให้เราเกลียดพ่อแค่ไหนเราก็ไม่ชอบให้ใครมาด่าพ่อเรา เราเถียงกลับค่ะ พอเราเถียงให้พ่อแม่เราจะด่าเรากลับทุกที คือครส.ตอนนี้เราแบบ เราอิจฉาค่ะ เราอิจฉาทุกคนที่มีครอบครัวที่ดี เรามองตลอดเลยพวกเพื่อนเราที่เวลามีปัญหาอะไรก็ปรึกษาพ่อแม่ได้เสมอ เราไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเกิดมาในครอบครัวนี้ เราเกลียดค่ะ แต่จะให้ทำไงอ่ะมันผูกพันไปแล้ว เราเหนื่อย เราอยากตายค่ะเวลาแม่ด่าเราทีไร ลามไปพ่อทุกที ตอนแรกเราคิดว่าเราจะชินกับมัน แต่สุดท้ายเราก้ได้แต่แอบน้อยใจเล็กๆในชีวิต เวลาเรากลับบ้านทีไรมันเป็นสิ่งที่น่าอึดอัดมาก เราเคยบอกเรื่องนี้กับแม่เราว่าไม่ชอบนะ เคยพูด แม่เราไล่ออกจากบ้านอย่างเดียวเลยค่ะ เราอยากตาย เราคิดว่าถ้าไม่มีเราแม่เราคงมีความสุขกว่านี้ ถ้าไม่มีเราพ่อเราคงไม่โดนด่าเยอะขนาดนี้ ถ้าไม่มีเราปัญหาในบ้านคงไม่มีอ่ะ เราคือตัวต้นเหตุของทุกอย่าง เราคงผิดเองจริงๆ เราไม่น่าเกิดมาเลย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราอยากตาย เราอยากตายมาตลอด แต่แค่ประคับประคองชีวิตไว้ไม่ให้คิดสั้นให้มากที่สุด เราเองก็ไม่รู้จะอดทนได้นานแค่ไหน มีวิธีไหนที่ตายแบบเร็วๆมั้ยคะ แบบไม่เจ็บ ใครจะด่าเราว่าเรียกร้องความสนใจ น่าโง่ น่าสมเพศ เชิญค่ะ แต่เราไม่ไหวแล้วจริงๆ เราทำเพื่อความสบายใจของเราและคนอื่น แม่เราคงไม่อยากได้เราเป็นลูกอยู่แล้ว ความเป็นแม่เราไม่ผิดหรอก มันแค่ไม่เข้าใจกันแหละ แต่เราก้ไม่รู้หรอกว่าชาตินี้เรากับแม่เมื่อไหร่จะความคิดตรงกันซะที เวลาเราพูดอะไรที่ไม่ตรงเค้าจะด่าเราว่าโง่ ดูไม่เป็น บลาๆ เห้อออเดี๋ยวจะยาว เอาเป็นว่าอยากระบายค่ะ อีกอย่างเรายังใจไม่กล้าพอเพราะกลัวเจ็บ แต่ก็นะะ อยากตายมากๆ