เราเกลียดแม่ตัวเอง แม่ของเราชอบด่าเราตลอ มาตั้งแต่เด็กๆ ตั้งแต่โตมาแม่ก้ชอบด่าแต่คำหยาบ คำหยาบก็เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ตอนเด็กเราจำได้ขึ้นใจว่าเราทำราวผ้าแม่หักโดยที่ไม่ได้ตั้งใจแม่เราก้โมโหและตีเราหลายทีจนเขียวและช้ำทั้งตัว เเละแม่ก็เอาของที่มีคมปาใส่เรา จนเลือดออกตอนนั้นพ่อ้รารู้พ่อก็แค่โอ๋เราและพาเราไปซื้อขนม และก่อนไปโรงเรียนแม่ก้จะบอกเราว่า เราล้มเองห้ามบอกว่าแม่ทำที่ผ่านมาไม่มีใครรู้เลย ตอนนี้เราก็อายุ 18 เรามีปัญหากับเพื่อนเรื่องทำงานกลุ่ม เพราะแม่เราไม่ให้เราออกไปทำงานกลุ่มซึ่งเราก้ค้องจ่ายเงินไปแทนยอมรับส่าบ้านเราฐานะค่อนข้างลำบาก และเราก็ต้องต่ายเงินเพื่อนไปค่าทำรายงาน ซึ่งจำนวนเงินก็ไม่ใช่น้อยชีวิตตอนนี้ก็เหมือนตกนรก เพื่อนตามจริงก็ไม่ค่อยจะมีเพราะเราตีตัวออกห่างเอง เราไม่อยากวุ่นวายกับใครรวมไปถึงครอบครัวตัวเอง เราก้ตีตัวออกห่างเพราะไม่อยากเข้าใกล้แม่เลย แม่เราเอาแต่ด่าเราตลอด เรามีหลายครั้งที่เราน้อยใจจนต้องทำร้ายตัวเองเพราะเราโมโหเเละเสียใจมากเราอนากจากอออกจากตรงนี้เวลาทำอะไรไม่ได้ดั่งใจแม่เราก็โนด่าโดนปาของใส่ตลอดที่ผ่านเราทนมาตลอดเเม่ด่าเราทั่งทีาบ้าน ทั่นที่อื่นด่าเราต่อหน้าคนอื่น ตอนแรกเราก็อายมากๆ จนตอนนี้แท่ด่าเรา เราก็ไม่รู้สึกอายแล้วมันมีแต่ความเกลียดตลอดมาก เราเกลียดแม่ ที่แม่เป็นแบบนี้ เราไม่อนากจะทีแม่แบบนี้เลย เราเข้าใจแม่ว่าเเม่เราให้เราเกิดมาถึงจะด่าแต่ก็ทีที่ซุกหัวนอน ถึงจะได้เงินไปโรงเรียนแต่ก็ค้องแรกด้วยการทำงานให้แก

เราไม่คิดว่านี้หรอสิ่งที่เป็นแม่ทำให้เรา ด่าเราทุกอย่างว่าเราเป็นนั้นนี้ (ขายตัว) อนาคตทำอะไรไม่ได้นอกจากไปนอนให้เขาเอา ทำไมการเรียนของเราที่เรียนมาไม่ทีความหมายหรอโดนเหยียดและดูถูกทุกอย่างโดนประนามว่าไร้ค่า ตอนล่าสุดก็โดนแม่บอกว่าเกลียดขี้หน้าไม่เคยเห้นค่าเราเลย แม่บอกว่าเราเกิดมามีแต่ทำให้เเกไม่มีความสุข แม่บอกว่า ถ้าไม่มีเราก็คงสบายมากกว่านี้ เรามีนตังถ่วง หลายครั้งที่เรากินยาที่ฆ่าตัวตาย แต่มันก็อ้วกออกมาเองสุดท้ายเราก้ไม่ตายแต่ก็โทรมอยู่หลายวัน ตอนแรกคิดส่าจะตายแต่ก็รอดมาได้ จนตอนนี้คิดอยากจะไปโดดสะพานลอยตายอยากจะหายไปจากขีวิตแบบนี้ชีวิตที่มีนไม่มีอะไรดีเลย แม้เเต่พี่ชายที่เราโดนด่าก้ยังมานั่งล้อและหัวเราะใสไปเรียนก็ไม่มีเพื่อนที่สามารถเล่าทุกอน่างได้เพราะเวบามีก็โดนหักหลังตลอด ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ข้างเราเลย บ้างทีการตายไปมันแาจจะเป้นสิ่งที่ดีที่สุดก็ได้ ชีวิตเราที่ไม่มีใครต้องการมันจะมีความหมายกับใครบ้าง.... ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยอิจฉาคนอื่นที่ได้อออกไปเที่ยว อิจฉาคนอื่นที่มีอิสระ อิจฉาคนอื่นที่มีเพื่อนสนิท อิจฉาคนอื่นที่มีครอบครัวที่อบอุ่น อิจฉาคนอื่นที่มีชรวิตที่ไม่ลำบากแต่เกิด อิจฉาคนอื่นที่ไม่ต้องมาเจอแบบเรา เกลียดชีวิตตัวเองที่สุด เราสมควรจะไปตายสะ..