เราอยากเลิกเกลียดพี่สาวตัวเองค่ะ เพราะเรารู้สึกว่าบรรยากาศเวลาครอบครัวอยู่ด้วยกันมักจะอึมครึมค่ะ นั่งทานข้าวก็จะเงียบ บรรยากาศอึมครึม อยู่บ้านก็ไม่คุยกันทั้งคู่ค่ะ เราขอเล่าต้นเหตุว่าทำไมเราถึงเกลียดพี่สาวก่อนนะคะ

เมื่อก่อนเราไม่ได้เกลียดพี่สาวค่ะ เป็นน้องที่รักพี่แล้วก็ซื่อสัตย์มาก พี่สั่งให้ทำอะไรเราก็จะทำให้นางหมดเลยค่ะ แต่เพราะว่าเรากับพี่ถูกเลี้ยงคนละครอบครัวค่ะตั้งแต่เด็กๆก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันเลย ปกติเราเป็นคนอะไรก็ได้ค่ะ ง่ายๆสบายๆ แต่พี่เราจะเป็นแนวหัวรั้น แล้วมองตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาลอยากได้อะไรก็ต้องได้ เถียงทุกคำ ด่า จนพอเราเริ่มโตพอที่จะมีความคิดเป็นของตัวเอง เราก็รู้สึกไม่ค่อยโอเคกับพฤติกรรมพี่เราค่ะ เริ่มด้วยที่พี่เราทำร้ายแม่ ทะเลาะกันใหญ่โต ลามมายันด่าเราทั้งๆที่เราไม่ได้ทำผิดอะไร คือเราไม่ได้อยากจะเข้ายุ่งกับคนประเภทนี้อยู่แล้วค่ะ เพราะไม่อยากมีปัญหา แต่นางมักจะชอบมายุ่งกับเรา เข้ามาด่าเรา กระแทกเสียง แต่พอเราทำกลับบ้างยอมรับไม่ได้ เราเคยทนไม่ไหวที่นางมาด่าเราทั้งๆที่เรายังไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ เหมือนเราสะสมมาหลายๆปีจนเราเริ่มจะคุมตัวเองไม่อยู่ วินาทีนั้นเราอยากหยิบมีดมาแทงนางให้ตายให้มันหายไปจากโลกนี้ค่ะ แต่เราก็พอจะมีสติวิ่งไปร้องไห้แล้วควบคุมสติตัวเองคนเดียวค่ะ หลังจากนั้นเราก็ไม่ยุ่งกับนางอีกเลย ไม่อยากจะคุย ไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากแม้แต่ให้มันมาอยู่บ้าน แค่เห็นหน้าก็รู้สึกขยาดแล้วค่ะ เราเข้าใจตัวเองณ ตอนนั้นเลยค่ะว่าเราโคตรเกลียดพี่เรายันอยากจะให้มันหายไปจากชีวิตเราเลย แต่คำว่าครอบครัวและสถานะพี่น้องมันก็ยังเกี่ยวกันอยู่ดี นางก็พอจะรู้นะคะว่าเราเฟดนางออก แต่นางก็ไม่ได้สนใจหรือแคร์อะไรที่จะสานสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องอยู่แล้ว พออยู่กันไปนานๆเราก็รู้มาอีกอย่างนึงค่ะว่าตลอดที่ผ่านมา นางอิจฉาที่แม่รักเรามากกว่า เราช็อกไปเลยค่ะ ตั้งเกิดมาจนตอนนี้เราไม่เคยคิดที่จะอิจฉานางเลย แม้นางจะมีคนตามใจ ซื้อของให้ เลี้ยงดูอย่างดี การงานดี จนเรากลับมาถามตัวเองค่ะว่าเรา 2 คนเป็นพี่น้องกันจริงๆหรอวะ มันไม่แปลกหรอกค่ะที่พี่น้องจะมีอิจฉากันบ้าง แต่นี่อิจฉาอยากให้เราโดนแม่ด่าอีกคน ทั้งที่เรื่องนางนางเป็นคนผิดเต็มประตู ส่วนเรื่องของเราเป็นเรื่องจ้างงานพาสไทม์ เราไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูดเลยค่ะ เราแค่คิดว่าเราต้องเป็นน้องของเขาต่อไปยันแก่เฒ่าเลยมั้ย ไม่ใช่แค่สถานะแต่ถึงขั้นที่ความรู้สึกรักครอบครัวด้วย แม่เราก็รู้นะคะว่าเราไม่ชอบพี่เพราะเหตุผลอะไร แต่แม่ก็มักจะพูดให้เรารักพี่ ลองเป็นฝ่ายเข้าหาพี่ แต่ไม่เคยพูดกับพี่ให้เข้าหาเราเลย
เราแค่อยากรู้ว่าทำยังไงให้ความเกลียดโคตรๆที่มีต่อพี่สาวแท้ๆตัวเองมันหายไปจากสมองและหัวใจหรอคะ หรือปล่อยให้เกลียดต่อไปแบบนี้จนตาย เราไม่รู้จะหาทางออกยังไงแล้วค่ะ เพราะที่ผ่านมาเรามักจะเป็นคนเข้าหานางตลอด มีอะไรก็ชวนนางตลอด จนเหนื่อยที่จะเป็นฝ่ายเข้าหาฝ่ายเดียวแล้วค่ะ