ตอนนี้ผมอายุ 40 ละครับ เดิมผมเป็นหัวหน้าแผนกจัดซื้อ แต่บริษัทต้องการพัฒนาผมขึ้นไปอีกขั่นเลย assign งานเพิ่มเป็นหัวหน้าอีกแผนกนึงด้วย ผมก็ยินดีรับด้วยความคิดทีต้องการความก้าวหน้าโดยลืมไปว่าตัวเองจะบริหารมันยังงัย พอเอาเข้าจริงงานแผนกใหม่มันกดดันมากกว่าที่ผมคิดเยอะ ไม่ใช่ทำไม่ได้แต่เวลามันไม่พอ ทีมงานผมเองก็ไม่แข็งพอทีผมสามารถไว้ใจอะไรได้ ความคาดหวังของคนที่เกี่ยวข้องทั้งสองแผนกเค้าก็ไม่สนว่าผมต้องแบ่งงานครึ่งๆ ต่างคนก็ต้องการให้ผมทำงานเค้าย่างเต็มที่
ตอนนี้สิ่งที่ผมเจอหนักๆคือ ผมทำงานหนักมาก หอบกลับมาทำเสาร์ อาทิตย์ งานก็หลุดบ่อยๆเพราะไม่มีเวลาเพียงพอ (เทียบกับก่อนหน่าที่ผมดูแผนกเดียว ผมทำได้ดีกว่าเยอะ) พอพลาดก็จะเจอต่อว่าเยอะ ผมก็เริ่มรู้สึกท้อ ความหวังที่อยากจะโตอย่างที่บริษัทวางให้ก็น้อยลง ตอนนี้ผมแค่อยากทำยังงัยก็ได้ที่ทำให้ work life balance ดีขึ้น นอนหลับสนิทมากขึ้น แต่เหมือนคนขึ้นหลังเสือมันจะลงก็ลงไม่ได้จนกว่าภาระกิจจะสำเร็จ
อยากปรึกษารรับว่าผมควรจะสู้ต่อหรือผมควรจะพักแล้วทำเท่าที่ผมทำได้ดีกว่า ขอบคุณครับ
ปล: ความกดดันอีกอย่างคือ เวลาเราสูงขึ้นมันก็เป็นธรรมดาที่จะมีคนจ้องจับผิดอยู่ตลอด
ตำแหน่งสูงขึ้นก็ยิ่งกดดันมากขึ้น สู้ต่อดีมั่ย?
ตอนนี้สิ่งที่ผมเจอหนักๆคือ ผมทำงานหนักมาก หอบกลับมาทำเสาร์ อาทิตย์ งานก็หลุดบ่อยๆเพราะไม่มีเวลาเพียงพอ (เทียบกับก่อนหน่าที่ผมดูแผนกเดียว ผมทำได้ดีกว่าเยอะ) พอพลาดก็จะเจอต่อว่าเยอะ ผมก็เริ่มรู้สึกท้อ ความหวังที่อยากจะโตอย่างที่บริษัทวางให้ก็น้อยลง ตอนนี้ผมแค่อยากทำยังงัยก็ได้ที่ทำให้ work life balance ดีขึ้น นอนหลับสนิทมากขึ้น แต่เหมือนคนขึ้นหลังเสือมันจะลงก็ลงไม่ได้จนกว่าภาระกิจจะสำเร็จ
อยากปรึกษารรับว่าผมควรจะสู้ต่อหรือผมควรจะพักแล้วทำเท่าที่ผมทำได้ดีกว่า ขอบคุณครับ
ปล: ความกดดันอีกอย่างคือ เวลาเราสูงขึ้นมันก็เป็นธรรมดาที่จะมีคนจ้องจับผิดอยู่ตลอด