ทุกครั้งที่ผมรู้สึกว่าความรักจะสมหวัง ยิ่งมันรู้สึกว่าโอกาศมากเท่าไร ใจผมมันก็จะยิ่งทรมานมากเท่านั้น
ความทุกข์มันมากจนคนรอบข้างสังเกตุได้เลยครับ จะดูโทรมกว่าปกติมาก ร่างกายนี่ดูเศร้าหมองเลย เพื่อนเป็นห่วงกันใหญ่
แต่ถ้าถูกปฏิเสธขึ้นมา ใจผมนี่กลับจะเบิกบาน มีความสุขมากๆอย่างประหลาดขึ้นมา ทั้งๆที่ผมรักเธอแท้ๆ
บางทีมีผู้หญิงมาจีบ แต่เราดันทรมานจนต้องปฏิเสธไปเองอย่างน่าเศร้าเลยครับ ทั้งๆที่ไม่อยากทำเลย แต่ทนความทุกข์ไม่ไหวจริงๆ
มีใครรู้สาเหตุ หรือพอรู้อะไรไหมครับ ว่ามันคือยังไงกันแน่ ขอบคุณครับ
ปล. ผมเคยลองคิดว่าตัวเองแต่งงานดู แต่ใจผมนี่มันแปลกมาก มันดันรู้สึกว่าเป็นความล้มเหลวของชีวิตซะงั้น เหมือนผิดพลาดอย่างมาก แปลกจริงๆครับ
ปล2. ในระหว่างจะเกิดความทรมาน ผมไม่ได้คิดอะไรเลยนะครับ รู้สึกสมหวังปุ๊ปทรมานปั๊ปเลย
สมหวังในรัก แล้วทำไมต้องทุกข์
ความทุกข์มันมากจนคนรอบข้างสังเกตุได้เลยครับ จะดูโทรมกว่าปกติมาก ร่างกายนี่ดูเศร้าหมองเลย เพื่อนเป็นห่วงกันใหญ่
แต่ถ้าถูกปฏิเสธขึ้นมา ใจผมนี่กลับจะเบิกบาน มีความสุขมากๆอย่างประหลาดขึ้นมา ทั้งๆที่ผมรักเธอแท้ๆ
บางทีมีผู้หญิงมาจีบ แต่เราดันทรมานจนต้องปฏิเสธไปเองอย่างน่าเศร้าเลยครับ ทั้งๆที่ไม่อยากทำเลย แต่ทนความทุกข์ไม่ไหวจริงๆ
มีใครรู้สาเหตุ หรือพอรู้อะไรไหมครับ ว่ามันคือยังไงกันแน่ ขอบคุณครับ
ปล. ผมเคยลองคิดว่าตัวเองแต่งงานดู แต่ใจผมนี่มันแปลกมาก มันดันรู้สึกว่าเป็นความล้มเหลวของชีวิตซะงั้น เหมือนผิดพลาดอย่างมาก แปลกจริงๆครับ
ปล2. ในระหว่างจะเกิดความทรมาน ผมไม่ได้คิดอะไรเลยนะครับ รู้สึกสมหวังปุ๊ปทรมานปั๊ปเลย