คงใกล้ถึงเวลาแล้วสินะ   ร้าน 3 อย่าง 100  ของเรา   หุหุ  

จากเคยขายได้วันละ  4 - 5 พัน   กำไรเดือนละ 5 หมื่น

เมื่อปีที่แล้ว   เหลือเดือนละ 2 หมื่น

ตั้งแต่ต้นปีเหลือเดือนละ 5 พัน

ณ เดือนนี้ขายดีเกิ๊น    กำไรติดลบ 2 พัน


ลูกชิ้นปิ้งก็เจ๊ง  ตั้งแต่เพิ่งตั้งไข่     ยังไม่ทันได้หัดเดิน   ก็ล้มกลิ้งไม่เป็นท่าเสียแล้ว   จบไปหนึ่ง

พอมาปีนี้    คิดว่าจะประคองตัว 3 อย่าง 100 ไปได้    แต่อนิจจา  ทุกอย่างไม่เที่ยงหนอ      อะไรที่ว่าดี   บางทีมันก็กลับไม่ดีได้


ไม่โทษใคร    ไม่อยากประท้วงใคร    เจ๊งเอง  เจ็บเอง   ก็ให้มันจบเอง แบบเงียบๆ ไป  

เรามันแค่พ่อค้าตัวเล็กๆ คนนึง      ไม่มีสิทธิ  ไม่มีเสียง จะไปรวมกลุ่มเพื่อขอร้องให้รัฐบาลช่วยอะไร

ชาวนา  ร้องเรียน  รัฐบาล ก็ประคอง
ชาวสวน  ร้องเรียน  รัฐบาล ก็โอบ
ชาวประมง ร้องเรียน รัฐบาล ก็อุ้ม
แต่ถ้าเป็นพ่อค้าลูกชิ้นปิ้ง  หรือ พ่อค้า 3 อย่าง 100  นี่    ยังไม่เคยเห็นใครรวมตัวสักที

ครั้นจะหันหน้าไปทำอย่างอื่น  ก็ยังคิดไม่ออก   ทุนหมด     อีกอย่าง สมองที่เคยคิดอะไรฉับไว   ตอนนี้มันเริ่มไม่ไวเหมือนเก่า

ชีวิตนี้มันอยู่ยากจริงๆ    แต่ก็ช่างเหอะ   ทนๆ อยู่ไป  อีกไม่ถึง 50 ปี  ก็ตายแล้ว     คิดซะว่า  ขนาดนก หนู  แมว  หมา    มันยังไม่ต้องมีบ้าน  ไม่ต้องสมบัติพัสถาน  ไม่ต้องมีเงินมีทอง   ไม่ต้องมีเสื้อผ้าใส่    มันยังอยู่กันได้

เราเป็นคนแท้ๆ   ทำไมถึงจะอยู่ไม่ได้






*****************************************



ฟังกันซะเลย   เพลงนี้   ร้องจากใจ ครั้งเดียว