เป็นเรื่องเกี่ยวกับการทรมานนักโทษคนหนึ่ง ผู้คุมขังเขาไว้ให้เขาแทบไม่ได้เจอใคร อยู่มาวันหนึ่งผู้คุมคิดวิธีทรมานนักโทษคนนี้ได้ โดยส่งนักจิตวิทยาสาว เข้าไปคุยกับนักโทษคนนี้ มีลูกกรงคั่น
กลางระหว่างเขากับนักจิตวิทยาสาวคนนี้ ทุกวัน วันละ 2 - 3 ชั่วโมงก็แล้วแต่ เป็นแบบนี้ ... อยู่เป็นวัน เป็นเดือน เป็นปี จนนักโทษชายคนนี้ก็มีใจให้นักจิตวิทยาสาวคนนี้ไปโดยไม่รู้ตัว โดยไม่ยากนักเพราะ
นักจิตวิทยาสาวคนนี้เป็นเหมือนแสงสว่างเดียวของนักโทษชายคนนี้ เมื่อผู้คุมเห็นดังนั้นจึงดีใจ อยู่มาวันหนึ่งเขาจึงเอาตัวนักจิตวิทยาสาวคนนี้ไปทำให้ นช. ไม่ได้คุยกับนักจิตวิทยาสาว
นช. จึงถามผู้คุม นักจิตวิทยาสาวไปไหน ?
ผู้คุมยิ้มปากกว้างแล้วจึงไปยังห้องอีกห้องหนึ่ง ในห้องนั้นนักจิตวิทยาสาวก็หลับนอนกับแฟนหนุ่มของเขา โดยให้ นช. ได้นั่งดู สีหน้าของนักจิตวิทยาสาวมีความสุขเหลือเกิน เพราะผู้คุมเองก็กำหนดให้ นักจิตวิทยาสาว
หลับนอนกับแฟนหนุ่มได้เดือนละครั้งเหมือนกัน แล้วก็วนแบบนี้ไปจากวัน เป็นเดือน เป็นปี
นักจิตวิทยาสาวเฝ้ารอวันสิ้นเดือน / นช. ไม่อยากให้ถึงวันสิ้นเดือน / ผู้คุมยิ้มชอบใจเพราะแผนการสำเร็จ
Someone tells the riddles
กลางระหว่างเขากับนักจิตวิทยาสาวคนนี้ ทุกวัน วันละ 2 - 3 ชั่วโมงก็แล้วแต่ เป็นแบบนี้ ... อยู่เป็นวัน เป็นเดือน เป็นปี จนนักโทษชายคนนี้ก็มีใจให้นักจิตวิทยาสาวคนนี้ไปโดยไม่รู้ตัว โดยไม่ยากนักเพราะ
นักจิตวิทยาสาวคนนี้เป็นเหมือนแสงสว่างเดียวของนักโทษชายคนนี้ เมื่อผู้คุมเห็นดังนั้นจึงดีใจ อยู่มาวันหนึ่งเขาจึงเอาตัวนักจิตวิทยาสาวคนนี้ไปทำให้ นช. ไม่ได้คุยกับนักจิตวิทยาสาว
นช. จึงถามผู้คุม นักจิตวิทยาสาวไปไหน ?
ผู้คุมยิ้มปากกว้างแล้วจึงไปยังห้องอีกห้องหนึ่ง ในห้องนั้นนักจิตวิทยาสาวก็หลับนอนกับแฟนหนุ่มของเขา โดยให้ นช. ได้นั่งดู สีหน้าของนักจิตวิทยาสาวมีความสุขเหลือเกิน เพราะผู้คุมเองก็กำหนดให้ นักจิตวิทยาสาว
หลับนอนกับแฟนหนุ่มได้เดือนละครั้งเหมือนกัน แล้วก็วนแบบนี้ไปจากวัน เป็นเดือน เป็นปี
นักจิตวิทยาสาวเฝ้ารอวันสิ้นเดือน / นช. ไม่อยากให้ถึงวันสิ้นเดือน / ผู้คุมยิ้มชอบใจเพราะแผนการสำเร็จ