สวัสดีค่ะทุกเรามีเรื่องจะมาเล่าคือ เราเป็นคนเข่ากับคนอื่นได้ยากมากๆ อึดกับการอยู่กับกลุ่มคนไม่สนิทไม่รู้จัก ทึกวันนี้เรายังเกลียดตัวเองเลย ว่าทำไมไม่ค่อยสนิทกับคนอื่น แฟนขอพี่สาวเราเรายังไม่ค่อยคุยกับเค้าเลย เรียกว่าเงียบดีกว่าไม่ใช่ไม่อยากคุยนะอยากคุยมากๆแต่ก็ทำไม่ได้ เห็นพี่เค้าถามว่าทำไม่ค่อยคุยกับเค้าเรารู้สึกเสียใจที่ต้องให้พี่เค้าคิดแบบนั่น  แล้วขนาดญาติๆนะเรายังไม่ค่อยสนิทเลย คนที่เราสนิทแล้วเป็นกันเอง คือ แม่ และ เพื่อนสนิท1คน ส่วนพ่อเราก็ไม่สนิทเพราะพ่อกับเรานิสัยเหมือนกันมั้ง พ่อจะออกไปทำงานข้างนอกทำให้เราไม่ค่อยมีเวลาคุยกันสะเท่าไร ตอนนี้เรากำลังขึ้นม. 1 เราเครียดมากๆอ่ะบางทีเราสะสมความเครียดความกลัวไว้มาเกินไปจนเราร้องไห้ว่าเรา จะมีเพื่อนรึเปล่า จะสนิทกับใครสักคนมั่ยเรากังวลมากเราไม่มีความสุขเลยมีแต่ความทุกข์ จนเราคิดว่าเราจะเป็นโรคซึมเศร้าไปแล้ว ไอสิ่งที่ชอบก็เริ่มเบื่อไม่ค่อยอยากทำ แล้วพรุ่งนี้เราก็ต้องปถมนิเทศ เพื่อนสนิทเราก็อยู่คนละโรงเรียน เรากลัวเหลือเกินอึดอัด จนบ้างทีเราอยากฆ่าตัวตายแต่เราก็ไม่กล้าเรากลัวว่าครอบครัวจะเสียใจ   ใครมีปัญหาเหมือนเราก็แชร์ได้นะ  ถ้าคำปรึกษาก็ยิ่งดี  ขอบคุณค่ะที่อ่านเรื่องราวของเราจนจบ