เราเป็นคนที่ ร่าเริง เข้ากับคนง่าย อัธยาศัยดี เป็นที่ปรึกษาให้กับเพื่อนๆ เพื่อนๆในกลุ่มชอบมาปรึกษาเรา เรื่องปัญหาชีวิต ปัญหารัก หรือปัญหาเรื่องเพื่อน เรารับฟังทุกคน ทุกปัญหา จนเรารู้สึกว่า เราเหนื่อย ข้างนอกเราดูเป็นคนที่ไม่ค่อยเครียด จนครูหลายๆคนถาม เพื่อนหลายๆคนถาม ว่าเราเคยเครียดบ้างไหม เราก็ได้แต่ยิ้มๆ แต่เราอยากบอกมากเลย เราไม่ได้มีความสุขแบบที่ยิ้มทุกวัน เราพยายามทำตัวสนุก พยายามทำตัวร่าเริง  เพื่อให้เพื่อนไม่คิดมาก ซัพพอตเพื่อนตลอด บางครั้งเราก็แอบน้อยใจเวลาเรามีปัญหา เพื่อนกลับไม่ตั้งใจช่วยเรา เหมือนที่เราตั้งใจ เรารู้สึกว่าเราใจดี จนเพื่อนไม่เกรงใจเรา เรารู้สึกว่าเราไม่อยากฝืนตัวเองแล้ว เราควรทำยังไงดี เราไม่อยากให้เพื่อนมาปรึกษาเรา เวลาเราให้คำปรึกษาใคร เราอยากที่จะช่วยเขาหาวิธีแก้ เพื่อให้เขาหายเครียด จนเราเครียดเอง เราเหนื่อย เราควรทำไงดีคะ ที่จะลดปัญหานี้ แค่เรื่องเราคนเดียวก็ปวดหัวพออยู่แล้ว ถ้าเราเป็นที่ปรึกษามาตลอด แล้ววันนึง เราไม่อยากเป็นเราจะดูแย่ไหมคะ ที่ไม่สามารถช่วยเพื่อนให้หายทุกข์ได้.
(อันนี้คือเพื่อนใหม่ เรามีเพื่อนเก่าที่เขารักและให้เกรียติเรา ละเป็นความสบายใจให้เราอยู่ค่ะ แต่อันนี้เพื่อนใหม่ เขายังไม่รู้จักเรามากพอ ) เราไม่ได้อยากเลิกคบนะคะ เราอยากขอคำปรึกษาจากทุกคน ว่าเราควรจะอยู่แบบไหนเพื่อให้สบายใจทั้งสองฝ่าย