เป็นคนขี้น้อยใจชนิดที่แบบ ร้องไห้ทุกวัน เพ้อลงโซเชี่ยว ทั้งๆที่เเบบไม่มีอะไรเลย คือพอดีมีปัญหากับพ่อหนักมาก แม่เลยไห้ด็อปมาเรียนต่างจังหวัด มาอยู่กับพี่สามคน พี่ก็ไปเรียน ไปทำงาน เลยต้องอยู่บ้านคนเดียวทุกวันก็นอนตื่นอยู่บนเตียงเเบบนี้ไม่ได้ออกไปไหน จะไปทีก็ตอนกินข้าวเย็น หรือกลับจังหวัดเลยไปจัดฟัน มีแฟนอยู่จังหวัดเลยเราไปหาเขาได้เดือนละครั้ง ช่วงที่คบกันมันก็จะมีปัญหาเยอะมากเรื่องความไม่ซื่อสัตย์ ความผิดต่างๆนาๆของเขา เราเป็นคนคิดมาก ชอบเก็บมาคิดเเล้วอยู่ๆก็น้อยใจตัวเองที่ทำไมเป็นเเบบนี้ เราน้อยใจจนแฟนรำคาญ จนเเฟนไม่สนใจ คุยกันทีก็ตอนหลังเที่ยงคืนเราก็ร้องไห้ทุกวันๆ ด้วยความที่เหงามากเเล้วเเฟนก็ไปกับเพื่อนไม่ค่อยได้คุยกัน เพื่อนสนิทก็มีคนเดียว คิดฆ่าตัวตายมาหลายครั้ง ก็เป็นเเบบนี้มาหลายเดือนมากคิดว่าวันหนักอะ คุยกับแม่แม่ก็ไม่คุยด้วยยิ่งน้อยใจเข้าไปไหญ่ เราต้องการเเฟนมากขึ้น ต้องการความสนใจมากขึ้น นอนไม่ได้ กินข้าวไม่ลง มันไม่ไหวเเล้วอะ มันเครียดไปหมด ระเเวงเเฟนกลัวเเฟนไปทำอะไรผิดเเล้วเรามารู้ทีหลัง กลัวตัวเองเจ็บ กลัวไปหมด ผมร่วงหนัก ร่างกายซูบผอมลง และโทรมมากๆ กลัวว่าอารมชั่ววูบจะทำร้ายตัวเองอีก ใครพอแนะนำวิธีระงับอารมตัวเองบ้างคะ ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ ขอบคุณค่ะ