ตอนนี้หนูอยู่มัธยมปลายมีเพื่อนทั้งดีเเละไม่ดีเป็นสังคมที่เเคบมากเจอคนไม่ชอบก็หลีกเลี่ยงไม่ได้เพราะก็ต้องเรียนกันเจอกันทุกวันเพื่อนบางคนก็เอาเปรียบเห็นเราดีหน่อยก็เหลิงได้ใจใช้ไปเรื่อยรู้สึกอึดอัดบางครั้งเเละไม่เป็นตัวของตัวเองอยู่บ้านนี่คือเเบบเป็นตัวของตัวเองมากดี๊ด๊าเเต่พออยู่โรงเรียนเหมือนคนละคนเลย55นิ่งๆยอมคนพอมาคิดๆดูเเล้วทำไมเราถึงเป็นเเบบนั้นนะอาจจะเป็นเพราะว่าในสายตาเพื่อนเราอาจจะเป็นคนไม่สู้คนอ่อนเเอเป็นคนอะไรก็ได้ง่ายๆเลยทำไห้เพื่อนเห็นจุดอ่อนของเราเเต่เราก็ไม่ชอบตัวเองทุกครั้งที่ต้องยอม...พอนึกย้อนไปกูจะไปยอมมันทำไมวะเเต่ก็เเพ้กับคำนี้ตลอดกับคำว่า กับเพื่อนไห้รู้ไปเออเเค่นี้ทำไม่ได้  ก็นี่เเหละค่ะชีวิตหนูตอนมัธยมห่วยเเตกพอสมควร 
ได้เเต่หวังว่าในมหาลัยคงดีกว่านี้คงจะไม่รันทดกว่านี้เเละได้เเต่คิดว่าตอนมหาลัยจะต้องไม่ทำตัวใจอ่อนกับใครเเละจะไม่ยอมคนอีกเเล้ว