เรื่องมีอยู่ว่า...เราแอบชอบผู้หญิงคนนึงครับ เป็นเพื่อนร่วมห้องตอนม.ต้น แอบชอบมา10ปีละครับ ไม่มีใครรู้เลยนอกจากเรา  เราเก็บความรู้สึกนั้นมาตลอดครับ
     เอ่อขอโทษนะครับ ลืมบอกไปเลยว่าเธอเคยคบกับเพื่อนสนิทเราด้วยครับ มันเองยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราชอบเธอ และบ่อยครั้งเหมือนกันที่เพื่อนเราชอบเล่าเรื่องความสัมพันธ์ของมันกับเธอให้เราฟัง เป็นอารมณ์ที่เซ็งมากครับแต่ก็เก็บอาการมาตลอด จนวันนึงมันกับเธอเลิกกัน หลังจากนั้นสักพักใหญ่ๆเราก็ได้สารภาพความรู้สึกและเล่าทุกอย่างกับเธอ แล้วเราก็คุยกันมาเรื่อยๆเป็นปีเลย ไม่ว่ากี่ครั้งที่เราขอคบกับเธอ ก็จะถูกปฏิเสธทุกครั้งด้วยเหตุผลที่บอกว่ายังไม่ยากผูกมัดกับใคร จนกระทั่งวันนึงมีข้อความจากเธอส่งมาว่า เธอกำลังคุยเพื่อนเราอยู่และอาจคบกันในอนาคต เรานี่น้ำตาตกในเลย เจ็บมากครับแต่ก็พิมกลับไปว่ารักกันนานๆนะ
      หลังจากนั้นเราก็ไม่คุยกับเธออีกเลย แต่ในใจก็ยังรู้สึกเหมือนเดิมนะครับ อยากจะบอกเรื่องที่เราชอบเธอกับเพื่อนไป แต่กลัวว่าจะเสียเพื่อนครับ คือเราก็รู้นิสัยว่าเพื่อนเราเปนคนเจ้าชู้ เพราะเธอเองก็เคยเสียใจเพราะมันมาแล้วครั้งหนึ่ง ไม่อยากให้เธอต้องเสียใจอีกเลยครับ เป็นห่วงเธอมาก แต่ทำอะไรไม่ได้เลย ตอนนี้ทำแค่เฝ้ามองอยู่ห่างๆครับ อึดอัดมาก ถ้าเพื่อนๆเป็นเราจะทำอย่างไรดีครับ
     ก่อนจะจบกระทู้นี่ครับมีคำถามที่ค้างในใจสองข้อครับ คือ 1.ที่เธอปฏิเสธเราทุกครั้งจริงๆแล้วเพราะเธอยังรักเพื่อนเราอยู่ใช่ไหม ?
2.ตอนที่คุยกันเธอรักผมบ้างไหม ?
    
    หวังว่าเธออาจจะผ่านมาเห็น...
(เจ้าชายน้อย)