แมรี่มานั่งรอแขกที่กำลังมา เธอค่อนข้างกระวนกระวายเล็กน้อย พอเห็นรถของเอียนมา เธอลุกขึ้นเพื่อรอต้อนรับ เมื่อเอียนลงจากรถ นักจิตวิทยาหนุ่มร่างท้วมโบกมือให้เธอก่อนจะรีบเดินมาหา
“สวัสดีค่ะพี่”
“หวัดดี” เอียนทักทายอย่างเป็นกันเอง
“พี่สบายดีเหรอคะ”
“สบายดี” เอียนพูดพร้อมกับยิ้มไปด้วย
“เชิญทางนี้ค่ะ”
แมรี่พาเอียนไปยังห้องรับรองซึ่งมีหลินรออยู่


เมื่อทุกคนมาอยู่กันพร้อมหน้า ฟลินจึงนำแฟ้มของหล่อนให้เอียนดู
“ลิเดีย ! เก๋จัง ตั้งชื่อเหมือนชื่อประเทศของเราเลย”
แมรี่กับหลินได้แต่ยิ้มโดยไม่ได้พูดอะไรออกไป
เอียนอ่านแฟ้มซักประวัติอย่างตั้งใจ
“แปลกจัง”
“แปลกตรงไหนคะ” แมรี่ถามด้วยความสงสัย
“เหตุการณ์สามวันนั้นน่าสนใจมาก” เอียนอยากจะพูดออกมาว่ามันน่าสนใจมากที่ลิเดียตกอยู่ในเกมส์ของใครบางคน แต่เขาไม่กล้าพูด แมรี่เองก็ไม่กล้าถามต่อ สักพักเอียนก็เงยหน้าแล้วหันมาทางแมรี่
“ตกลง ผมรับที่จะสะกดจิตลิเดีย”
แมรี่ดีใจมากที่เอียนรับงานนี้


ถึงเอียนจะรับงานนี้ แต่เขาขอเวลาหนึ่งวัน แมรี่ต้องจัดห้องพักให้เขา โดยให้เขาอยู่ห้องพิเศษ ชั้น 5 แมรี่คิดว่านั่นน่าจะคือห้องที่ดีที่สุดที่จะสามารถรับรองเอียนได้ เอียนเองยังสงสัยบางเรื่อง จึงหันไปถามแมรี่
“ปีเตอร์เขาเห็นด้วยกับเรื่องการสะกดจิตแล้วเหรอ”
“เห็นด้วยค่ะ”
“ประเทศของเราเพิ่งยอมรับเรื่องนี้ได้ไม่นาน”
“สบายใจได้ค่ะ หมอโอเคแล้ว”


เมื่อจัดการเรื่องของเอียน แมรี่ก็ต้องมาจัดการเรื่องของลิเดียอีก
“คุณยินยอมที่จะให้เรารักษาโดยวิธีนี้ไหมคะ”
“ค่ะ”
ยังมีอีกเรื่องที่หล่อนสงสัย
“ดิฉันจะต้องเซ็นใบยินยอมรึเปล่าคะ”
แมรี่อมยิ้ม “ที่นี่แม็กเช่นแลนด์ เมืองชนบท เราไม่ต้องทำอย่างนั้นหรอกค่ะ แต่ถ้าเป็นโรงพยาบาลที่เมืองมัวร์ก็ไม่แน่”
หล่อนยิ้มให้แมรี่
“คืนนี้หลับให้สบายนะคะ การสะกดจิตไม่ใช่เรื่องน่ากลัว คุณจะไม่เป็นอันตราย เราอาจได้ข้อมูลดี ๆ จากการสะกดจิตครั้งนี้”
“ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ”

เมื่อแมรี่จากไป หล่อนยังอดคิดไม่ได้ถึงเรื่องเมื่อวาน
“ข่าวรถคว่ำ คนในรถเสียชีวิตทั้งหมดสามศพ รูปที่ปรากฏในภาพข่าวคือแมรี่ หลินและหมอ”
คนที่เล่นเกมส์นี้ไม่รู้เลยว่า “ผี” พูดไม่ได้

โปรดติดตามตอนต่อไป