ปีนี้เราอายุ 18 แล้วจะเข้ามหาลัยแล้ว(เราเรียนเร็ว) แต่พ่อแม่ไม่เคยปล่อยเราเลย ไม่เข้าใจเราหลายๆอย่าง เช่น
1.ขอนอนค้างบ้านเพื่อนก็ไม่ให้ บอกว่าเพื่อนเป็นนกต่อรึเปล่าก็ไม่รู้ ทั้งๆที่ก็เคยเห็นเพื่อนเรา (เพื่อนเราเป็นผญ.หมดเลย)
2.เวลาเพื่อนชวนไปเที่ยวเป็นกลุ่ม เราจะมีปัญหาอยู่คนเดียวตลอดเลย ไปเที่ยวตลาดนัดกลางคืนไม่ได้ ไปทะเลกับเพื่อนก็ไม่ได้ ไปเล่นสงกรานต์ก็ไม่ได้ ไปคอนเสิร์ตก็ไม่ได้
3.เราเคยทะเลาะกับเพื่อนจนร้องไห้ เพราะเราแคร์เพื่อนมาก เราเล่าให้เค้าฟังหวังว่าให้เค้าปลอบใจ ช่วยให้คำปรึกษาว่าควรทำยังไง แต่เค้ากลับบอกว่าเราแคร์เพื่อนมากเกินไป จะไปสนใจทำไม
4.ขนาดพี่เราโตจนเรียนจบปริญญาแล้ว เคยไปเรียนตปท.ใช้ชีวิตที่ตปท.มาแล้ว ก็ไม่ให้ไปตจว.กับเพื่อน
5.หลายๆเรื่องที่เราทุกข์กลายเป็นเราไม่อยากปรึกษาเค้าเลย พูดอะไรไปเค้าไม่เคยเข้าใจความรู้สึกเราเลย จนหลายครั้งเราต้องกลั้นน้ำตาไปร้องไห้คนเดียวเพราะกลัวเค้าถามว่าเป็นอะไร แล้วเล่าไปเค้าก็จะไม่เข้าใจเรา

เรากลัวว่าเค้าจะเป็นแบบนี้ไปตลอดเพราะขนาดพี่เราเรียนจบแล้วยังไม่ให้ไปไหนเลย เราอึดอัด บางทีเราก็อยากไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง เราอยากมีชีวิตวัยรุ่นบ้าง แต่เราไม่เคยได้เลย ทั้งๆที่เราไม่เคยมีผลการเรียนที่แย่ลงเลย เราได้เกรด3.64-3.80ตลอด เราพยายามบอกว่าหนูอยากไป เพื่อนหนูไปด้วยกันหมดเลยมีแต่หนูที่ไม่ได้ไป เค้าก็ไม่เคยฟังเรา มีเรื่องอะไรเราก็ไม่อยากปรึกษาเค้า เราควรทำยังไงดีคะเค้าถึงจะเข้าใจความรู้สึกเรามากขึ้น แล้วก็ปล่อยเรามากขึ้นTT