ที่ออฟฟิศของเรา มีรุ่นพี่คนนึง เค้าจะนั่งในห้องเดียวกับเรานี่แหละค่ะ
เวลาเราเจอเค้า เราก็ไหว้เค้าปกติ เป็นแบบนี้มาตลอด แต่ท่าทีเค้าแต่ละวันก็ไม่เหมือนกัน
บางวันก็รับไหว้แล้วพูดซะหวานเลย หวัดดีจ้าน้อง บางวันก็รับไหว้แบบห้วนๆ ค่ะ คำเดียว
งานเรากับเค้าแทบไม่ได้เกี่ยวข้องกัน มีบ้างนิดหน่อย
ช่วงที่ต้องประสานงาน เราก็พูดปกตินะ ถามเค้าว่าพี่คะ อันนี้มันต้องลงวันที่เท่าไหร่คะ
คำถามเดียวกัน แต่จะตอบ 2 แบบ บางครั้งตอบ "พี่ไม่รู้ค่ะ" เราก็เอ๋อสิ พี่ไม่รู้แล้วเราต้องถามใครเนี่ย
บางครั้งก็ "อ่อ ลงวันที่นี้ๆๆๆ พร้อมกับเอกสารนี้นะ ทำโน้ตไว้ด้วย" พูดเพราะมากกกกกกก
จนครั้งล่าสุด ทำให้เราตัดสินใจเลยว่า ชั้นจะไม่คุยกับเธออีก ถ้าไม่ใช่เรื่องงาน จากที่เคยนั่งคุยเล่นกัน เลิกค่ะ
อารมณ์ขึ้นๆลงๆ ตลอดเวลา ทั้งที่อายุแค่ 30 ต้นๆ เคยมีแบบ เมื่อกี้หยอกเล่นกับเราดีๆ ผ่านไป 10 นาที ก็นั่งหน้าบึ้งละ
เค้าเป็นแบบนี้กับทุกคนในออฟฟิศนะคะ แม่บ้านเองก็เคยถามเราว่า เค้าเป็นอะไรมากรึป่าว ป้าถามเค้าดีๆ เค้าก็แสดงสีหน้าไม่พอใจ
เราก็ได้แค่บอกว่า อย่าใส่ใจเลย ปล่อยเค้า พักหลัง เริ่มพูดกันหนาหูว่าเค้าเป็นอะไร จนเพื่อนเราอีกฝ่ายไปคุยกับหัวหน้าเค้าว่า
พี่เค้าเป็นอะไร ทำไมพูดจาไม่ดีเลย หัวหน้าเค้าก็ได้แต่บอกว่า เค้าก็เป็นแบบนี้แหละ ง่ายๆ คือ ปลงซะ
อีกเรื่องที่เราไม่ค่อยพอใจ คือ ชอบยุ่งเรื่องส่วนตัว เราเป็นคนไม่พูดเรื่องส่วนตัวในออฟฟิศ แต่เค้าจะชอบถาม
บางครั้งเรากลับบ้านกับรถเมล์ เค้าก็จะถามละว่า เมื่อวานทะเลาะกับแฟนหรอ ถึงต้องกลับบ้านเอง งงค่ะงง
ใคร อะไร ยังไง เราทะเลาะกับแฟนหรอ ถ้าวันไหนเราเลิกงานเร็ว หรือแฟนต้องไปต่างจังหวัด เราก็จะกลับเอง แต่มันก็น้อยมาก
เค้าเคยบอกว่าเบื่อที่นี่อยากลาออก ตอนแรกเราก็คุยกับเค้าว่าอย่าออกเลย อยู่ต่อเถอะ แต่ตอนนี้ พอเค้าพูดว่าจะออก
เราก็บอกว่า ค่ะ บอกหัวหน้าพี่ด้วยนะ แล้วก็ก้มหน้าทำงานต่อ นี่ก็ไม่ได้บ่นว่าจะออกมาหลายเดือนละ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้รีบๆออกไปเหอะ รำคาญ!!!

ใครเคยเจอแบบนี้หรือหนักกว่านี้บ้าง แล้วรับมือยังไง โดยเฉพาะเวลาที่ต้องการเนื้องานจริงๆ