เราทำงานในออฟฟิศที่พนักงานส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง มีผู้ชายน้อย และเราสังเกตมาตลอดว่าหัวหน้าเรา ซึ่งเป็นผู้หญิง จะปฏิบัติต่อลูกน้องที่เป็นผู้หญิงกับลูกน้องที่เป็นผู้ชายไม่เหมือนกัน ถ้าเป็นลูกน้องผู้หญิง หัวหน้าจะแสดงอาการจู้จี้จุกจิกตามนิสัยผู้หญิง ชอบสั่งโน่นสั่งนี่ตามนิสัยหัวหน้า และก็ชอบบ่นๆๆ กล้าตำหนิเสียงดัง กล้าตำหนิต่อหน้าคนอื่นๆในห้อง

แต่ถ้าเป็นลูกน้องผู้ชาย หัวหน้ากลับไม่ค่อยจู้จี้ ไม่ค่อยเรียกใช้งานเยอะ (แม้แต่งานใช้แรง ยกของ ลูกน้องผู้หญิงก็ทำมากกว่าผู้ชาย เพราะผู้ชายห้องเราไม่ค่อยมีเรี่ยวแรงกัน) เวลาจะใช้งานก็มีท่าทีเหมือนเกรงใจ เวลามีเรื่องไม่พอใจลูกน้องผู้ชายก็ไม่ค่อยกล้าตำหนิ แต่ไปแอบบ่นให้ลูกน้องที่เป็นผู้หญิงฟังแทน เวลาประเมินผลงานก็ได้คะแนนเท่าๆกับลูกน้องผู้หญิง ลึกๆเราคิดว่าเป็นเพราะหัวหน้ากลัวลูกน้องผู้ชาย เพราะปฏิกิริยาโต้ตอบเวลาไม่พอใจของผู้ชายมีแนวโน้มจะรุนแรงกว่าผู้หญิง  และหัวหน้าเรามีนิสัยเสียอย่างนึงคือ เวลาในห้องมีของกิน แล้วของกินเหลือ หัวหน้าจะยกให้ลูกน้องผู้ชาย จนเราแอบด่าในใจว่าหัวหน้าเป็นโรคบ้าผู้ชาย (แต่หัวหน้ามีครอบครัวแล้ว)

แต่ถึงกระนั้นเราก็รู้สึกว่าไม่ยุติธรรม ในฐานะที่เราเป็นลูกน้องผู้หญิง ก็รู้สึกว่าลูกน้องผู้ชายทำงานสบายกว่า ทำให้เราไม่ค่อยอยากทำงานร่วมกับผู้ชาย เพราะมันมักจะจบลงที่เราต้องทำมากกว่าเขา ต้องเหนื่อยกว่าเขา แล้วก็ต้องมารู้สึกหงุดหงิดอารมณ์เสียเพราะถูกเอาเปรียบ เราไม่เคยเป็นหัวหน้าหรอก แต่เรารู้สึกว่าคนที่เป็นหัวหน้าไม่ควรเลือกปฏิบัติ และควรก้าวข้ามผ่านความกลัวเรื่องเพศหรือนิสัยของลูกน้องด้วย (เพราะตัวเองก็มีอำนาจบังคับบัญชาอยู่แล้ว) ไม่เช่นนั้นก็จะเกิดปัญหาการกระจายงานไม่เท่าเทียมกัน เอาเปรียบกันไม่จบไม่สิ้น หรือทุกคนคิดว่าอย่างไร