อ่านธรรมะใช้ศัพย์แสงคำบาลี ท่องจำมาเพื่อโอ้อวดต่อกัน ว่ารู้มากจำได้มากกว่า มันมีประโยชน์อะไร

....(ไม่ได้เจตนาแขวะ  แต่อยากให้มีการตั้งกะทู้ถามถึงการปฏิบัติธรรมต่างๆ  
เช่น วิธีเจริญอานาปาสติ ปัญหาอุปสรรคต่างๆ ใน Pantip มากกว่าที่เห็นในปัจจุบัน)
...
เพราะภาษาบาลี ก็คือ ภาษาของแคว้นศากยะ และอินเดียทางตอนเหนือ ใช้ในสมัย 2600+ ปีก่อน
ไม่ใช่ภาษาของพระสงฆ์ แต่เป็นภาษาที่ประชาชนทั่วไปในยุคนั้นพูดกัน
ปัจจุบัน ก็มีการแปลออกมาเป็นภาษาไทยมากมาย...
จนเมื่อแปลเป็นไทย ก็เข้าใจแจ่มแจ้งกว่า
แต่ก็ดันจะใช้คำมาบาลีมาพูดให้คนอื่นทึ่ง ว่าเก่งหรืออย่างไรครับ
...อีกประการ ถ้าเราจำพระอานนท์ ผู้ที่จดจำพระสูตรที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้มากที่สุดแท้ๆ
แต่ก็ไม่สามารถเป็นพระอรหันต์ได้ เพราะไม่มีเวลาปฏิบัติ เพื่อเข้าถึงคำว่า
"สันทิฏฐิโก" (เป็นธรรมที่ผู้ศึกษาและปฏิบัติพึงเห็นได้ด้วยตัวเอง)
"ปัจจัตตังเวทิตัพโพ วิญญูยิ้มติ." (เป็นธรรมที่ผู้รู้ก็รู้ได้เฉพาะตน)
....เราจึงจะเห็นว่า รู้ไป ถ้าไม่ปฏิบัติก็ไม่มีประโยชน์
การสนทนาธรรม ที่นิยมใช้ศัพท์แสงต่างๆ...
มากกว่าการที่นำการปฏิบัติจริงๆ มาสอบถามปัญหาในการปฏิบัตินั้น
จะมีประโยชน์ได้อย่างไรกัน
.... อย่างนั้นใครๆ ก็เป็นครูบาอาจารย์กันได้  ไม่ต้องไปกราบไหว้หลวงปู่ พระอริยสงฆ์ที่คร่ำเคร่งฝึกมาเป็นสิบๆปี
เพราะในเมื่ออ่านมากกว่าใคร ก็รู้มากกว่า ถือว่าเก่งกว่าแล้ว...จริงไหม
แล้วจะมีพระสงฆ์ไปทำไม ฝึกปฏิบัติไปทำไม.......
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่