เป็นช่วงเวลาที่ตั๋วถูกผมเลยจัดโปรซะเลย 5 วัน4 คืน คนเดียว 555 ( ไม่ค่อยมีเพื่อนไปเที่ยวด้วย ) ไม่ได้ไม่มีคนคบนะ แต่อาจจะไม่ใช่สไตล์เพื่อน ผมชอบลุยๆ ไปหมด ทุกที่ ถ้ามีเงิน
-ช่วงนี้ไต้หวันฟรีวีซ่า ก่อนถึง 31 กรกฎาคม 61
ซึ่งเพิ่มมาอีก 1 ปี จากปีที่แล้ว การเข้าออกด่านตม.ก็ไม่ยากเพราะเรากรอกใบขาเข้าใต้หวันออนไลน์พอถึงบุ๊ป ก็ยื่นพาสปอร์ต ให้เจ้าหนี้ก็ปั๊มตราให้ เข้าอยู่หรือท่องเที่ยวได้ 30 วัน นับจากวันที่ไปถึง เสร็จด่านตม.อันแสนง่าย ( ไฟล์ทดึก คนเข้าน้อยมาก เลยได้เข้าเมืองไวขึ้น ) หารถเข้าเมืองและซื้อซิม สรุป ไปถึงโน้น 00.00 พอดีรวมออกจากสนามบิน มาข้างนอก ปรากฎว่า ปิดทำการหมดทุกอย่าง รวมถึงรถไฟฟ้าเข้าเมือง ร้านค้าก็เงียบ มีมินิมาร์ทอยู่ทางออกร้านเดียวที่เห็นเปิดอยู่ ก็เดินหารถเข้าเมือง ถามๆภาษาอังกฤษ ได้บ้างไม่ได้บ้าง หาข้อมูลทางอินเตอร์เน็ตบ้าง ว่าเข้าเมืองด้วยรถหมายเลขอะไร ( ใช้ไวไฟสนามบิน แต่ออกนอกอาคารก็สัญญาณหายเลย ซ่วยจุง ) ขึ้นรถบัสเสร็จก็คิดว่าต้องลงสถานีไหนเเล้วจะลงยังไง ป้ายไหน ติดมาจากบ้านเราที่มีกระเป๋าคอยบอก แต่ไต้หวันไม่มี สักพักได้ยินเสียงภาษาจีนมาก่อน เเล้วตามด้วยภาษาอังกฤษ บอกสถานีต่อไป พระเจ้าช่วยรอดเเล้ว 55 ครั้งแรกกับการนั่งรถบัสเข้าเมืองในต่างประเทศ ปกติใช้รถไฟเข้าเมือง พอถึงจุดหมายก็เดินหารร.ด้วยการไม่มี อินเตอร์เน็ต ลองเปิดชื่อถนนผ่านแอพบุ๊คกิ้งดู ว่าโรงแรมอยู่แถวไหน ปรากฎว่า มีจุดๆเหมือนเรากำลังเดินๆ เหมือนเวลาเปิดแผนที่ผ่าน google map แล้วมันจะบอกว่าเราอยู่ไหน ดีใจมากนึกว่าจะหลงซะเเล้ว เดินๆตามแผนที่ ก็เจอกับโรงแรม ( อากาศหนาวฟินมากครับ 13 องศา ) เข้าพักผ่อนโรงแรมปกติ
เช้า วันที่1 เราเที่ยว ในเมืองไทเป
วันที่ 2 เราไปเที่ยว เมืองเก่าJiufen Old street คนไทยไปเยอะ
วันที่ 3 คือเราไปเที่ยวอุทยานหยางหมินซาน
ตื่นแต่เช้า 7 โมงก็ไปถึง สถานีรถไฟ jiantan mrt
เเล้วต่อรถบัส สาย 5 ไปหยางหมินซาน ตอนขณะไป อากาศก็เย็นปกติ ข้างล่างเขานะ แต่พอไปถึงเขาแล้วเริ่มเย็น ต่อแถวขึ้นรถ Shutter bus 108 วิ่งวนรอบอุทยาน สักพักเราก็ลงด้วยความไม่รู้ เลยลงไปร้านชำเล็กๆบนเขา ปรากฎว่าฝนตก และลมแรงมาก ไม่ได้เตรียมอะไรไปเลยสักอย่างเลย พอดีลงตรงร้านขายของเลยพิมภาษาอังกฤษแปลจีน คำว่าร่มให้ป้าแม่ค้าดู ก็ก็พูดจีนใส่เรา ได้แต่พยักหน้าด้วยความไม่รู้ 555 ได้ร่ม ด้วยราคา 150$ ฝนก็ตกแรงคิดว่าร่มน่าจะเอาไม่อยู่เลยขอซื้อเสื้อกันฝน ก็ใช้วิธีเดิมพิมพ์เอา สรุปป้าให้เลือก2 อย่างแบบหน้าก็แบบบาง ผมก็เลือกแบบหนา ราคา100$ แพงมาก โกงเราป่าวเนี่ย 555 ตอนนั้นคือต้องซื้อเพราะถอยหลังไม่ได้เเล้วไหนๆก็มาแล้ว อากศก็ไม่เป็นใจด้วย ด้วยความอยากเที่ยวด้วย
ประสบการณ์เดินหลงป่า อุทยาน หยางหมิงซาน ( Yangmingshan National Park )
-ช่วงนี้ไต้หวันฟรีวีซ่า ก่อนถึง 31 กรกฎาคม 61
ซึ่งเพิ่มมาอีก 1 ปี จากปีที่แล้ว การเข้าออกด่านตม.ก็ไม่ยากเพราะเรากรอกใบขาเข้าใต้หวันออนไลน์พอถึงบุ๊ป ก็ยื่นพาสปอร์ต ให้เจ้าหนี้ก็ปั๊มตราให้ เข้าอยู่หรือท่องเที่ยวได้ 30 วัน นับจากวันที่ไปถึง เสร็จด่านตม.อันแสนง่าย ( ไฟล์ทดึก คนเข้าน้อยมาก เลยได้เข้าเมืองไวขึ้น ) หารถเข้าเมืองและซื้อซิม สรุป ไปถึงโน้น 00.00 พอดีรวมออกจากสนามบิน มาข้างนอก ปรากฎว่า ปิดทำการหมดทุกอย่าง รวมถึงรถไฟฟ้าเข้าเมือง ร้านค้าก็เงียบ มีมินิมาร์ทอยู่ทางออกร้านเดียวที่เห็นเปิดอยู่ ก็เดินหารถเข้าเมือง ถามๆภาษาอังกฤษ ได้บ้างไม่ได้บ้าง หาข้อมูลทางอินเตอร์เน็ตบ้าง ว่าเข้าเมืองด้วยรถหมายเลขอะไร ( ใช้ไวไฟสนามบิน แต่ออกนอกอาคารก็สัญญาณหายเลย ซ่วยจุง ) ขึ้นรถบัสเสร็จก็คิดว่าต้องลงสถานีไหนเเล้วจะลงยังไง ป้ายไหน ติดมาจากบ้านเราที่มีกระเป๋าคอยบอก แต่ไต้หวันไม่มี สักพักได้ยินเสียงภาษาจีนมาก่อน เเล้วตามด้วยภาษาอังกฤษ บอกสถานีต่อไป พระเจ้าช่วยรอดเเล้ว 55 ครั้งแรกกับการนั่งรถบัสเข้าเมืองในต่างประเทศ ปกติใช้รถไฟเข้าเมือง พอถึงจุดหมายก็เดินหารร.ด้วยการไม่มี อินเตอร์เน็ต ลองเปิดชื่อถนนผ่านแอพบุ๊คกิ้งดู ว่าโรงแรมอยู่แถวไหน ปรากฎว่า มีจุดๆเหมือนเรากำลังเดินๆ เหมือนเวลาเปิดแผนที่ผ่าน google map แล้วมันจะบอกว่าเราอยู่ไหน ดีใจมากนึกว่าจะหลงซะเเล้ว เดินๆตามแผนที่ ก็เจอกับโรงแรม ( อากาศหนาวฟินมากครับ 13 องศา ) เข้าพักผ่อนโรงแรมปกติ
เช้า วันที่1 เราเที่ยว ในเมืองไทเป
วันที่ 2 เราไปเที่ยว เมืองเก่าJiufen Old street คนไทยไปเยอะ
วันที่ 3 คือเราไปเที่ยวอุทยานหยางหมินซาน
ตื่นแต่เช้า 7 โมงก็ไปถึง สถานีรถไฟ jiantan mrt
เเล้วต่อรถบัส สาย 5 ไปหยางหมินซาน ตอนขณะไป อากาศก็เย็นปกติ ข้างล่างเขานะ แต่พอไปถึงเขาแล้วเริ่มเย็น ต่อแถวขึ้นรถ Shutter bus 108 วิ่งวนรอบอุทยาน สักพักเราก็ลงด้วยความไม่รู้ เลยลงไปร้านชำเล็กๆบนเขา ปรากฎว่าฝนตก และลมแรงมาก ไม่ได้เตรียมอะไรไปเลยสักอย่างเลย พอดีลงตรงร้านขายของเลยพิมภาษาอังกฤษแปลจีน คำว่าร่มให้ป้าแม่ค้าดู ก็ก็พูดจีนใส่เรา ได้แต่พยักหน้าด้วยความไม่รู้ 555 ได้ร่ม ด้วยราคา 150$ ฝนก็ตกแรงคิดว่าร่มน่าจะเอาไม่อยู่เลยขอซื้อเสื้อกันฝน ก็ใช้วิธีเดิมพิมพ์เอา สรุปป้าให้เลือก2 อย่างแบบหน้าก็แบบบาง ผมก็เลือกแบบหนา ราคา100$ แพงมาก โกงเราป่าวเนี่ย 555 ตอนนั้นคือต้องซื้อเพราะถอยหลังไม่ได้เเล้วไหนๆก็มาแล้ว อากศก็ไม่เป็นใจด้วย ด้วยความอยากเที่ยวด้วย