จุดจบ

ก้าวที่หนึ่งพึงจำ ย้ำใจมั่น
ลงมือพลันหวังให้ไกลไปให้ถึง
สู้ฟันฝ่าผ่านหนาวร้อนนอนคำนึง
สักวันหนึ่งสมอุรา...สาแก่ใจ

ก้าวต่อไปด้วยหัวใจไม่เคยท้อ
เลิกตัดพ้ออุปสรรคนักไฉน
เอื้อมมือคว้าเธอกับฉันจูงกันไป
สองดวงใจหลอมเป็นหนึ่งซึ้งอาจิณ

ก้าวสะดุด! หยุดตรงนี้เห็นทีล้ม
ความโศกตรมโถมมาเยือนเตือนใจสิ้น
หมดเวลาก้าวเดินต่อท้อชีวิน
ร่วงลงดินนอนทอดร่างอย่างจำนน

พากันเดิน...เรามาถึงซึ่งจุดจบ
ไม่พานพบทางสว่างช่างขัดสน
ฝันที่มีถูกแขวนค้างกลางนภดล
รักมืดมนเหมือนราตรีที่ไร้จันทร์

ลายลิขิต

ข้าวไข่เจียว

ฉันบรรจงตีไข่ในชามให้ฟูโดยใช้ช้อนไม่ใช้เครื่อง เพราะสามีที่รักไม่ชอบ บอกว่าตีแบบนั้นไข่มันไม่ฟู ไม่เป็นมืออาชีพ จากนั้นเขาให้ปรุงรสด้วยน้ำปลาดี เหยาะมะนาวลงไปเล็กน้อย  เวลาทอดลงในน้ำมันร้อนๆ ก็ให้ยกชามเจ้าไข่สีเหลืองนวลสูงจากกระทะพอประมาณ พอไม่ให้น้ำมันกระเด็นมาโดนตัว ซึ่งมันเป็นเคล็ดลับทอดไข่ให้ฟู กรอบนุ่มน่ากินของเขา สามีเป็นคนสอนฉันทอดไข่แบบนี้ และมักชมว่า ไม่มีใครทอดไข่ได้อร่อยถูกใจเขาเท่ากับฉัน

นึกแล้วต้องยิ้มขันออกมา เราปิ๊งกันเพราะฉันทอดไข่ไหม้เกรียมให้เขากิน วันที่เขาเข้ามานั่งสั่งอาหารในร้าน

ฉันยังจำได้ดี วันนั้นบ่ายมากแล้ว ลูกค้ามื้อเที่ยงออกจากร้านไปกันหมด และฉันกำลังจะปิดร้านเร็วกว่าทุกวัน เพราะแม่ซึ่งเป็นคนทำอาหารออกไปทำธุระข้างนอก พอดีมีลูกค้าหนุ่มขาประจำแวะเข้ามา ฉันไม่อยากให้ลูกค้าคนนี้เสียเวลา ในเมื่อไหนๆ เขาก็อุตส่าห์มาถึงร้านเราแล้ว และเขาก็สั่งเพียงข้าวไข่เจียว...

เขามองไข่ทอดดำๆ ที่โปะมาบนชามข้าวแล้วหันมามองหน้าคนทำด้วยสีหน้าอิหลักอิเหลื่อ ครั้นแล้วจึงตัดสินใจตักข้าวใส่ปากพร้อมไข่เจียวสีสันอุบาทว์ไปคำหนึ่ง จากนั้นก็วางช้อนลง ควักเงินค่าข้าวออกมาวาง

เขาบอกฉันว่าจะสอนให้ทอดไข่เจียวจนเก่ง ถ้ายอมแต่งงานไปกับเขา ซึ่งหลังจากนั้นไม่นานนัก อาจเป็นด้วยอานุภาพของข้าวไข่เจียวจานนั้นเสียละกระมัง เราจึงได้แต่งงานกันจริงๆ ฉันพัฒนาฝีมือทอดไข่จนกระทั่งสามีชมเปาะ ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ฉันซาบซึ้งใจมาก

วันนี้ฉันนึกครึ้มอกครึ้มใจ จึงทำข้าวไข่เจียวเมนูโปรดให้เขากินเป็นมื้อเช้า เขาดูแปลกใจ เพราะทุกวันฉันมักทำไข่ลวก ไข่ดาวรูปหัวใจ กินกับไส้กรอกหรือแฮม ทำสลับกันกับข้าวต้มหมูหรือกุ้งปลา ตามแต่จะคิดเมนูเพื่อชูสุขภาพให้กับเขา ฉันเอาใจใส่สามีสุดที่รักเสมอ ทุกเช้าจึงมีน้ำผลไม้คั้นแถมให้ด้วย นอกจากกาแฟควันฉุยหอมกรุ่น

เขาตักข้าวไข่เจียวใส่ปากเคี้ยวแล้วหันมาชมว่าฝีมือฉันไม่ตกเลย...ชมตัวเองด้วยว่าช่างโชคดีที่มีของดีอยู่ในมือ

ฉันยิ้มหวานให้ กวาดตาดูชุดเสื้อกางเกงรีดเรียบกริบบนร่างเขาอย่างภูมิใจฝีมือตัวเอง ถึงแม้งานฉันจะเหนื่อยและหนักไม่แพ้งานเขา แต่ฉันก็ดูแลสามีไม่มีขาดตกบกพร่อง ก็เพราะเราเป็นภรรยาเขานี่นะ ฉันจึงต้องมีหน้าที่เป็นแม่ศรีเรือนคอยดูแลงานบ้าน และปรนนิบัติสามีให้มีความสุขสบายไปพร้อมกันด้วย ผู้หญิงเราเดี๋ยวนี้ถึงแม้จะออกไปทำงานนอกบ้าน แต่ก็นั่นแหละ แล้วงานบ้านเล่าใครจะทำ

ฉันหยิบเสื้อสูทพร้อมกระเป๋าเอกสาร เดินมายืนรอข้างรถเก๋งคันงามที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของเราสองคน แต่ฉันยกมันให้เขาขับ เพราะงานของเขามีหน้ามีตากว่างานของฉันมาก จะให้สามีดูซอมซ่อด้อยกว่าคนอื่นได้ยังไง ส่วนฉันก็ขี่มอเตอร์ไซค์ไปเอา ที่ทำงานก็อยู่ใกล้แค่นี้เอง

ฉันทำแบบนี้เป็นกิจวัตร เพราะเมื่อเขากินอิ่มและก้มลงสวมรองเท้าหนัง ซึ่งถูกขัดจนขึ้นเงาเป็นมันวับจากฝีมือฉันเรียบร้อยแล้ว ฉันก็จะหอบหิ้วมันมายื่นส่งให้จนถึงรถ แต่วันนี้พิเศษ เพราะพอเขาจะเขัาไปนั่งประจำที่คนขับ ฉันก็บรรจงจุมพิตตรงไรเคราเขียวๆ ของเขาครั้งหนึ่ง ก่อนกระซิบว่า

พรุ่งนึ้เจอกันที่อำเภอนะคะที่รัก นุ่นเอาหลักฐานที่คุณมีอะไรกับผู้หญิงคนนั้นใส่ไว้ให้ในกระเป๋าเอกสาร พร้อมกับรูปถ่ายสารพัดอีกหลายใบ เราจากกันแต่โดยดีเถอะนะ อย่าเอะอะกันเลย ทรัพย์สินและลูกเต้าก็แบ่งๆ กันไป แต่ถ้าคุณไม่ต้องการลูก จะเอามาให้นุ่นเสียทั้งสองคนก็ได้ วันนี้นุ่นจะขนของย้ายออกไปอยู่ที่อื่นแล้วค่ะ

ฉันสะใจอย่างบอกไม่ถูกที่เห็นเขาทำหน้าเหมือนโดนผีหลอก เมื่อรู้ว่าเขาจะได้กินข้าวไข่เจียวแสนอร่อยจากฝีมือฉันเป็นครั้งสุดท้าย...

จบ