ชีวิตคู่ของเราไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ...แต่ทว่า โรยด้วยขวากหนาม
เราเคยพลาดกับความรักครั้งแรกมาแล้ว เลิกกัน และมีลูกติดมา 1 คนค่ะ
ในขณะที่ชีวิตของเราเคว้งคว้างอยู่นั้น ก็มีผู้ชายคนนึงก้าวเข้ามาทำให้เรารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกรัก เป็นห่วง และดูเค้าจะสนใจ ดูแลใส่ใจเราเป็นอย่างดี(คุยกันผ่านโซเชียล)
คุยๆกันไปยิ่งรู้สึกดี ดูๆแล้วเค้ายอมเราในทุกๆเรื่อง ต่างจากแฟนคนก่อนที่ไม่เคยยอมตามใจอะไรเราเลย ช่วงเวลานั้นเหมือนมีสิ่งดลใจให้ตกลงใช้ชีวิตร่วมกับชายคนที่2นี้อย่างไม่มีเงื่อนไข
แต่เราก็คุยกันนะว่า เรามีลูกติดมาจากแฟนเก่าเป็นลูกชาย ตอนนั้นเค้าอายุได้ 5ขวบ ใจนึงก็กังวลอยู่นะว่า เค้าจะมารักลูกเรารึเปล่า จะรังเกียจมั้ย ก็คุยกันตรงๆ เค้ารับได้ บอกไม่เป็นปัญหาจะรักลูกเราเหมือนลูกแท้ๆเอง
จากวันนั้น จนถึงวันนี้ เป็นเวลา3ปีแล้วที่เรารับเค้าเข้ามาในชีวิต โดยที่ไม่ฟังเสียงเตือนจากแม่เลย รักมาก หลงมากทำทุกอย่างได้เพื่อเค้า ซึ่งแรกๆก็มีความสุขดีนะคะ รักกันหวานปานจะกลืนกิน...จนเวลาผ่านเข้า3เดือนเค้าเริ่มไม่เหมือนเดิม เปลี่ยนไปมาก ติดเพื่อน ติดเหล้า เวลาเมามาเค้าจะโมโหร้าย ทำร้ายร่างกายเรา ผลักเราล้มแล้วบีบคอ ดีที่แม่เรามาเห็นและช่วยเอาไว้ทัน เราเสียใจที่สุดในชีวิต ร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือด จากคนที่เรารักมาก (รึหลงมากก็ไม่รู้)มาทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจเราได้ขนาดนี้ พอจะเลิกกันเค้าก็มาง้อ ขอโทษและขอโอกาสแก้ตัว
สุดท้ายเราก็ใจอ่อน ยอมให้อภัย และเริ่มต้นใหม่ แต่ทว่าความรู้สึกมันไม่อาจเป็นเหมือนเดิมแล้ว เราอยู่แบบไร้หัวใจ ไม่ได้รู้สึกรักเหมือนก่อน และก็มีปากเสียงกัน เลิกกันบ่อยๆ จนชินชา
กับลูกเราเค้าก็ไม่ได้รักเหมือนเคยพูดไว้นะคะ เค้าชอบทำร้าย ชอบแกล้งลูกเราลับหลัง(ลูกเราแอบฟ้อง) และเค้ากลายเป็นคนเห็นแก่ตัวสุดๆ เวลาเราพาลูกไปกินพิซซ่า ไปเดินห้างงี้ เค้าจะบอกไม่พอใจ สิ้นเปลือง(เค้าไม่ชอบอาหารต่างชาติ/แต่ลูกเราชอบ)เค้าไปกินเหล้าได้แต่เราห้ามออกบ้านไปไหน มันยุติธรรมมั้ยล่ะคะ
อีกอย่างเค้าอยากมีลูกเป็นของตัวเอง แต่เรายังไม่ยอมเพราะการกระทำของเค้ามันไม่สมควรที่จะเป็นพ่อคน
เราควรทำไงต่อดีคะ อยากเลิกแต่เลิกไม่ได้ กู้หนี้ยืมสินมาค้าขายร่วมกันเยอะแล้ว และก็จดทะเบียนสมรสแล้ว ไม่รู้จะทำไงต่อดี
ใครเคยถูกแฟนทำร้ายจิตใจบ่อยๆ จนหมดรักเหมือนตัวเราบ้าง
เราเคยพลาดกับความรักครั้งแรกมาแล้ว เลิกกัน และมีลูกติดมา 1 คนค่ะ
ในขณะที่ชีวิตของเราเคว้งคว้างอยู่นั้น ก็มีผู้ชายคนนึงก้าวเข้ามาทำให้เรารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกรัก เป็นห่วง และดูเค้าจะสนใจ ดูแลใส่ใจเราเป็นอย่างดี(คุยกันผ่านโซเชียล)
คุยๆกันไปยิ่งรู้สึกดี ดูๆแล้วเค้ายอมเราในทุกๆเรื่อง ต่างจากแฟนคนก่อนที่ไม่เคยยอมตามใจอะไรเราเลย ช่วงเวลานั้นเหมือนมีสิ่งดลใจให้ตกลงใช้ชีวิตร่วมกับชายคนที่2นี้อย่างไม่มีเงื่อนไข
แต่เราก็คุยกันนะว่า เรามีลูกติดมาจากแฟนเก่าเป็นลูกชาย ตอนนั้นเค้าอายุได้ 5ขวบ ใจนึงก็กังวลอยู่นะว่า เค้าจะมารักลูกเรารึเปล่า จะรังเกียจมั้ย ก็คุยกันตรงๆ เค้ารับได้ บอกไม่เป็นปัญหาจะรักลูกเราเหมือนลูกแท้ๆเอง
จากวันนั้น จนถึงวันนี้ เป็นเวลา3ปีแล้วที่เรารับเค้าเข้ามาในชีวิต โดยที่ไม่ฟังเสียงเตือนจากแม่เลย รักมาก หลงมากทำทุกอย่างได้เพื่อเค้า ซึ่งแรกๆก็มีความสุขดีนะคะ รักกันหวานปานจะกลืนกิน...จนเวลาผ่านเข้า3เดือนเค้าเริ่มไม่เหมือนเดิม เปลี่ยนไปมาก ติดเพื่อน ติดเหล้า เวลาเมามาเค้าจะโมโหร้าย ทำร้ายร่างกายเรา ผลักเราล้มแล้วบีบคอ ดีที่แม่เรามาเห็นและช่วยเอาไว้ทัน เราเสียใจที่สุดในชีวิต ร้องไห้น้ำตาแทบเป็นสายเลือด จากคนที่เรารักมาก (รึหลงมากก็ไม่รู้)มาทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจเราได้ขนาดนี้ พอจะเลิกกันเค้าก็มาง้อ ขอโทษและขอโอกาสแก้ตัว
สุดท้ายเราก็ใจอ่อน ยอมให้อภัย และเริ่มต้นใหม่ แต่ทว่าความรู้สึกมันไม่อาจเป็นเหมือนเดิมแล้ว เราอยู่แบบไร้หัวใจ ไม่ได้รู้สึกรักเหมือนก่อน และก็มีปากเสียงกัน เลิกกันบ่อยๆ จนชินชา
กับลูกเราเค้าก็ไม่ได้รักเหมือนเคยพูดไว้นะคะ เค้าชอบทำร้าย ชอบแกล้งลูกเราลับหลัง(ลูกเราแอบฟ้อง) และเค้ากลายเป็นคนเห็นแก่ตัวสุดๆ เวลาเราพาลูกไปกินพิซซ่า ไปเดินห้างงี้ เค้าจะบอกไม่พอใจ สิ้นเปลือง(เค้าไม่ชอบอาหารต่างชาติ/แต่ลูกเราชอบ)เค้าไปกินเหล้าได้แต่เราห้ามออกบ้านไปไหน มันยุติธรรมมั้ยล่ะคะ
อีกอย่างเค้าอยากมีลูกเป็นของตัวเอง แต่เรายังไม่ยอมเพราะการกระทำของเค้ามันไม่สมควรที่จะเป็นพ่อคน
เราควรทำไงต่อดีคะ อยากเลิกแต่เลิกไม่ได้ กู้หนี้ยืมสินมาค้าขายร่วมกันเยอะแล้ว และก็จดทะเบียนสมรสแล้ว ไม่รู้จะทำไงต่อดี