เขาคิดอะไรของเขาอยู่คะ ถ้าใครตามอ่านกระทู้เก่าๆ ก็จะรู้ว่าเขาทำเราเจ็บปวดอะไรไว้บ้าง เขาเล่นโทรศัพท์ได้ปกติ ในขณะที่เราร้องไห้อย่างปวดใจ เขาหัวเราะให้กับความรู้สึกของเรา แต่พอเราย้ายออกมา เราคิดถึงเขามาก ขอให้เค้ามาอยู่ด้วยกัน จะได้ประหยัดค่าครองชีพ และช่วยกันเก็บเงิน แต่เขากลับไม่ยอมมาสักที (เขาดูเหมือนจะเลิกชอบผู้หญิงคนนั้นแล้วล่ะค่ะ ผญ.คนนั้นเป็นคนบอกแฟนเธอเอง ว่าแฟนเราไปชอบเค้า ละดูเหมือนแฟนเราจะมาคิดได้ตอนหลัง แต่ก็ไม่มั่นใจว่าแฟนเราเลิกชอบ ผญ คนนั้นไปจริงๆหรือยัง เพราะเราขอให้เขามาอยู่ด้วยแต่ก็ไม่มา)
เราเริ่มชินกับความเสียใจ และการอยู่คนเดียวแล้วค่ะ ช่วงแรกๆหน่วงไปหมด ทุกข์ใจแต่ก็หวังพึ่งพาใครไม่ได้ ขนาดคนที่เรารักมากที่สุดยังทำแบบนี้กับเรา เราก็ได้แต่ปลอบใจตัวเอง ใช้ชีวิตให้ผ่านไปวันๆ ตอนแรกก็อยากตายนะคะ แต่พอมานึกเหตุผล ผู้ชายแบบนี้น่ะหรอที่เราถึงขั้นต้องยอมตายเพราะทนความเจ็บปวดไม่ได้ เราก็เลยเลือกที่จะมีชีวิตต่อไป เราเริ่มชินกับความเสียใจ และความทุกข์ทรมาน ทำให้เราเริ่มชินชาตอนที่เขาทำร้ายความรู้สึกเราอีก เรารู้สึกเจ็บปวดน้อยลง และตอนนี้ก็แทบจะไม่รู้สึกอะไรแล้ว เรากล้าตัดสินใจที่จะบอกเลิกเขาไป เพื่อที่เราจะได้เจ็บครั้งเดียวแล้วทำใจ ถ้าเราปล่อยให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ เราก็ต้องทุกข์ทรมารด้วยการรอเขาไปเรื่อยๆ เขาไม่เป็นห่วงอะไรเราเลยค่ะ  เขาก็แค่กลัวที่จะต้องเสียเราไป ถึงแม้จะไม่ได้รักก็ตาม เพราะถ้าเขารักเรา เขาคงไม่ทำร้ายเราซ้ำไปมา และเล่นกับความรู้สึกเรา คำตอบคือ เขาไม่ยอมเลิก ถามเราว่าอยากเลิกขนาดนั้นเลยหรอ สุดท้ายเราก็ใจอ่อน ไม่ยอมเลิก ก็ทำให้คิดถึงเขานะ ลืมความผิดที่เขาทำมาทุกอย่างเลย เมื่อเขาบอกทำนองว่าไม่เลิก แต่แล้วพอมาคิดอีก ก็มีแต่เราที่ต้องทุกข์ทรมานต่อไป ไม่เห็นเขาจะสำนึกผิดได้เลย ถ้าเขารู้สึกผิดจริง และมีความเป็นลูกผู้ชายพอ เขาต้องปล่อยเราไปแล้ว จะมาให้มันคารังคาซังแบบนี้อีกทำไม ขอความเห็นจากเพื่อนๆชาวพันทิปหน่อยค่ะ