สวัสดีค่ะ
อยากระบายความในใจเกี่ยวกับรูมเมทค่ะ
เรากับเมทเป็นเพื่อนแก๊งค์เดียวกันตั้งแต่สมัยเรียน ป. ตรี ซึ่งหลังจากเรียนจบกันแล้ว เพื่อนๆก้ได้แยกย้ายกันไปทำงาน ส่วนเรานั้นตัดสินใจเรียนต่อ ป. โท ที่มหาวิทยาลัยเดิม ซึ่งหอที่เราอยู่ ณ ปัจจุบันอยู่มาได้ 6 ปีแล้ว แต่เดิมเราอยู่กับน้องสาวแท้ๆ เมื่อน้องสาวจบไป เราก็ได้อยู่ห้องนี้เพียงคนเดียว
เมื่อเราเริ่มเรียน ป. โทได้เกือบ 1 ปี เพื่อนหนึ่งในแก๊งค์ก้ได้กลับมาทำงานที่ ม. ซึ่งได้ทำงานเป็นบุคคลากรในมหาวิทยาลัย ตอนแรกเพื่อนคนนี้เริ่มงานช่วงแรกๆก็ยังไม่สามารถหาที่พักได้ ต้องเดินทางไปกลับบ้านที่อยู่ต่างอำเภอ เราก็เลยเสนอไปว่า ถ้ายังหาหอไม่ได้ก็มาอยู่กับเราก่อน หาหอได้แล้วค่อยย้ายไปอยู่ ซึ่งในช่วงเวลานั้น เราจะต้องไปแลกเปลี่ยนที่ต่างประเทศเป็นระยะเวลาสามเดือน ตัวเราเองก้ไว้ใจเพื่อนเว้ยย..เป็นผู้หญิงจะช่วยดูแลห้องเราได้ตอนเราไม่อยู่
ปล. นางเคยพูดกับกับเราเรื่องหอใหม่อยู่ประมาณ 3 ครั้ง แต่ก็ไม่ได้ย้ายออกไป นางอยู่กับเรามาได้ 1 ปีแล้วค่ะ
หลังจากที่กลับมากจาก ตปท... สิ่งแรกที่เห็น.. ห้องกู ของกู นางเอาหม้อหุงข้าวที่แม่พึ่งซื้อให้ราคาเกือบพันบาท เตาแม่เหล็กไฟฟ้า. ไปไว้ที่ระเบียง ฝนสาด แตกตากแดดเป็นระยะเวลา 3 เดือน...สนิมขึ้น สีซีด 😡 เครื่องซักผ้าก็ย้าย ย้ายของเราทุกอย่าง (นางมาแต่ตัวกับเสื้อผ้าเท่านั้น) ทำปลั๊กพัง ไม้ถูพื้นหาย (นางเอาไปไว้ทางเดินหน้าห้องแล้วหาย) ด้ามกะทะสแตนเลสหัก ฯลฯ ซึ่งทั้งหมดทั้งมวล นางไม่ได้รับฺดชอบใดๆเลย และห้องสปรกมาก สงสัยว่าห้องน้ำคงไม่เคยล้างเลย...เหลืองซะขนาดนั้น
เรารู้ถึงความสกปรกของรูมเมทคนนี้. ได้แต่ก้มหน้าก้มตาทำความสะอาดของตัวเอง ซื้อของใหม่ และแล้วซึ่งในแต่ละวันนางก้จะทำกับข้าว ทอดไก่ บลาๆๆ แล้วก้ทิ้งคราบน้ำมันบนเครื่องซักผ้า ซึ่งนางก็ทำกับข้าวบนหลังเครื่องซักผ้ากูเว้ย ทิ้งเศษอาหารบนพื้น จานไม่ล้าง....เห้ยได้ไง ของก็ของเราป่ะ..ซึ่งเราต้องตามทำความสะอาดทุกครั้งที่นางทำกับข้าว นางเคยแช่จานข้าวที่นางกินจนน้ำเน่า (จานกู)
เราแอบสงสัย...ทำไมยาสีฟังหลอดเล็กๆของนางเนี่ย ใช้นานจัง 4+ เดือนยังไม่หมด ทำไมของเราหมดตั้งหลายหลอดละ ไวด้วย ไม่ใช้แค่ยาสีฟันนะ ครีมอาบน้ำ ฟองน้ำถูตัวก็ใช้ของเรา มันใช่ไหม... แอบใช้ครีมทาหน้าเรา มีดโกน โต๊ะญี่ปุ่นที่เราใช้อ่านหนังสือนางก็เอาไปเป็นโต๊ะกินข้าว
ชอบเปิดทีวีทิ้งไว้ แล้วตัวเองก็เล่นโทรศัพท์ ฯลฯ ถ้าจะให้เราย้ายออกก็คงจะลำบากมากไหนจะเครื่องซักผ้า ตู้ใส่หนังสือ ฯลฯ
ซึ่งเราก็ได้ปรึกษาแม่ ทำอย่างไรถึงจะให้เพื่อนย้ายออก แม่ก็บอกว่าให้ทนๆไป แม่ไม่อยากให้เสียเพื่อน ซึ่งเราไม่มีสามาธิในการทำงาน หรืออ่านหนังสือเลย เราก็เคยบอกเมทนะ ในหลายๆเรื่องว่าเราไม่ชอบตรงไหนอะไรยังไง เขาก็ทำได้แค่ครั้งสองครั้ง แล้วนิสัยเดิมก็กลับมา
เราเหนื่อยและเบื่อมากที่ต้องมาตามเช็ด ของเราพังเยอะมาก เพราะฝีมือนาง ควรพูดอย่างไรดีถึงจะให้เมทย้ายออกที่ไม่ให้เสียเพื่อน (ถึงเสียเพื่อนเราก็ยอม ไม่ใช่ไม่แคร์นะ ทนไม่ไหวแล้วจริงๆ)
ปล. จขกท อยู่หอหญิง และมีแฟนเป็นชาวต่างชาติ. ไม่สามารถอ้างได้ว่าจะเอาแฟนมาอยู่ค่ะ
ขอบคุณค่ะ
เบื่อรูมเมท อยากให้เขาย้ายออก
อยากระบายความในใจเกี่ยวกับรูมเมทค่ะ
เรากับเมทเป็นเพื่อนแก๊งค์เดียวกันตั้งแต่สมัยเรียน ป. ตรี ซึ่งหลังจากเรียนจบกันแล้ว เพื่อนๆก้ได้แยกย้ายกันไปทำงาน ส่วนเรานั้นตัดสินใจเรียนต่อ ป. โท ที่มหาวิทยาลัยเดิม ซึ่งหอที่เราอยู่ ณ ปัจจุบันอยู่มาได้ 6 ปีแล้ว แต่เดิมเราอยู่กับน้องสาวแท้ๆ เมื่อน้องสาวจบไป เราก็ได้อยู่ห้องนี้เพียงคนเดียว
เมื่อเราเริ่มเรียน ป. โทได้เกือบ 1 ปี เพื่อนหนึ่งในแก๊งค์ก้ได้กลับมาทำงานที่ ม. ซึ่งได้ทำงานเป็นบุคคลากรในมหาวิทยาลัย ตอนแรกเพื่อนคนนี้เริ่มงานช่วงแรกๆก็ยังไม่สามารถหาที่พักได้ ต้องเดินทางไปกลับบ้านที่อยู่ต่างอำเภอ เราก็เลยเสนอไปว่า ถ้ายังหาหอไม่ได้ก็มาอยู่กับเราก่อน หาหอได้แล้วค่อยย้ายไปอยู่ ซึ่งในช่วงเวลานั้น เราจะต้องไปแลกเปลี่ยนที่ต่างประเทศเป็นระยะเวลาสามเดือน ตัวเราเองก้ไว้ใจเพื่อนเว้ยย..เป็นผู้หญิงจะช่วยดูแลห้องเราได้ตอนเราไม่อยู่
ปล. นางเคยพูดกับกับเราเรื่องหอใหม่อยู่ประมาณ 3 ครั้ง แต่ก็ไม่ได้ย้ายออกไป นางอยู่กับเรามาได้ 1 ปีแล้วค่ะ
หลังจากที่กลับมากจาก ตปท... สิ่งแรกที่เห็น.. ห้องกู ของกู นางเอาหม้อหุงข้าวที่แม่พึ่งซื้อให้ราคาเกือบพันบาท เตาแม่เหล็กไฟฟ้า. ไปไว้ที่ระเบียง ฝนสาด แตกตากแดดเป็นระยะเวลา 3 เดือน...สนิมขึ้น สีซีด 😡 เครื่องซักผ้าก็ย้าย ย้ายของเราทุกอย่าง (นางมาแต่ตัวกับเสื้อผ้าเท่านั้น) ทำปลั๊กพัง ไม้ถูพื้นหาย (นางเอาไปไว้ทางเดินหน้าห้องแล้วหาย) ด้ามกะทะสแตนเลสหัก ฯลฯ ซึ่งทั้งหมดทั้งมวล นางไม่ได้รับฺดชอบใดๆเลย และห้องสปรกมาก สงสัยว่าห้องน้ำคงไม่เคยล้างเลย...เหลืองซะขนาดนั้น
เรารู้ถึงความสกปรกของรูมเมทคนนี้. ได้แต่ก้มหน้าก้มตาทำความสะอาดของตัวเอง ซื้อของใหม่ และแล้วซึ่งในแต่ละวันนางก้จะทำกับข้าว ทอดไก่ บลาๆๆ แล้วก้ทิ้งคราบน้ำมันบนเครื่องซักผ้า ซึ่งนางก็ทำกับข้าวบนหลังเครื่องซักผ้ากูเว้ย ทิ้งเศษอาหารบนพื้น จานไม่ล้าง....เห้ยได้ไง ของก็ของเราป่ะ..ซึ่งเราต้องตามทำความสะอาดทุกครั้งที่นางทำกับข้าว นางเคยแช่จานข้าวที่นางกินจนน้ำเน่า (จานกู)
เราแอบสงสัย...ทำไมยาสีฟังหลอดเล็กๆของนางเนี่ย ใช้นานจัง 4+ เดือนยังไม่หมด ทำไมของเราหมดตั้งหลายหลอดละ ไวด้วย ไม่ใช้แค่ยาสีฟันนะ ครีมอาบน้ำ ฟองน้ำถูตัวก็ใช้ของเรา มันใช่ไหม... แอบใช้ครีมทาหน้าเรา มีดโกน โต๊ะญี่ปุ่นที่เราใช้อ่านหนังสือนางก็เอาไปเป็นโต๊ะกินข้าว
ชอบเปิดทีวีทิ้งไว้ แล้วตัวเองก็เล่นโทรศัพท์ ฯลฯ ถ้าจะให้เราย้ายออกก็คงจะลำบากมากไหนจะเครื่องซักผ้า ตู้ใส่หนังสือ ฯลฯ
ซึ่งเราก็ได้ปรึกษาแม่ ทำอย่างไรถึงจะให้เพื่อนย้ายออก แม่ก็บอกว่าให้ทนๆไป แม่ไม่อยากให้เสียเพื่อน ซึ่งเราไม่มีสามาธิในการทำงาน หรืออ่านหนังสือเลย เราก็เคยบอกเมทนะ ในหลายๆเรื่องว่าเราไม่ชอบตรงไหนอะไรยังไง เขาก็ทำได้แค่ครั้งสองครั้ง แล้วนิสัยเดิมก็กลับมา
เราเหนื่อยและเบื่อมากที่ต้องมาตามเช็ด ของเราพังเยอะมาก เพราะฝีมือนาง ควรพูดอย่างไรดีถึงจะให้เมทย้ายออกที่ไม่ให้เสียเพื่อน (ถึงเสียเพื่อนเราก็ยอม ไม่ใช่ไม่แคร์นะ ทนไม่ไหวแล้วจริงๆ)
ปล. จขกท อยู่หอหญิง และมีแฟนเป็นชาวต่างชาติ. ไม่สามารถอ้างได้ว่าจะเอาแฟนมาอยู่ค่ะ
ขอบคุณค่ะ