เราเป็นนักศึกษาฝึกงาน มาฝึกงานที่ต่างจังหวัด เราได้เจอเพื่อนร่วมงานคนนึงเขาเป็นรุ่นพี่ฝึกงานปีนี้เขาก็จบป.ตรี(เราปวส) เขาเป็นคนไม่ค่อยพูดต่างจากเราที่เข้ากับคนง่ายและค่อนข้างที่จะเฟลนลี่ แต่เรามาเจอพี่เขาวันแรกหัวหน้าเราก็แนะนำว่าเขาจะเป็นพี่ฝึกคอยสอนเราแทนหัวหน้า ถ้าเราสงสัยอะไรถามหัวหน้าได้เพราะหัวหน้าฝึกเรา เขาจะทำงานหน้าคอมในส่วนใหญ่เขาจะวางงานแล้วให้เรา2คนไปทำ  วันแรกเขาก็ยิ้มบ้าง เราถามเขาก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้างแต่ก็ไม่ได้ถามจนน่ารำคาญ  วันที่2เราทักทายเขาปกติ ยิ้มให้เขาก็เฉยๆเราก็คิดแค่ว่า เออไม่เป็นไรเขาคงยังไม่กล้าพูดกับเรา จนผ่านไปอาทิตย์1หัวหน้าบอกให้เขาสอนงานเรา เขาไม่สอนไม่บอกอะไรเลย เราต้องดูเขาและทำความเข้าใจเอง เราก็ยังโอเคร จนเข้าสู่อาทิตย์ที่2เหมือนเดิมตั้งแต่วันแรกเราก็เลยเริ่มที่จะไม่ทักทายบ้างร่ะ และช่วงนั้นเราต้องเริ่ม presentงานร่ะว่าเข้าใจอะไรบ้าง ต้องเข้าไปถ่ายรูปงานทำความเข้าใจเอง ถามพี่ที่เขาทำงานมาก่อนที่เป็นพนักงาน และเราก็คิดว่าเขาก็นักศึกษาฝึกงานเหมือนกันอาจจะยังไม่รู้เหมือนกัน คือเราจะต้องPresentงานวันจันทร์แต่งานยังไม่เสร็จเลย เราเลยขอจะเอามาทำที่หอพักแต่SDการ์ดมีแค่อันเดียว พี่เขาก็ยังไม่เสร็จเขาเลยบอกจะส่งให้ ตกเย็นของวันนั้นเขาเลยส่งมาให้ แม่เจ้า ไฟล์ใหญ่มากกกกกกกกกกกก เราเลยบอกส่งให้ใหม่ได้มั้ยพี่ หนูเปิดไม่ได้  เขาก็โอเครๆ แล้วเงียบหายไป จนวันเสาร์ เราทักไปอีกที เขาไม่ว่างเดี๋ยวส่งให้ จนมาวันนี้เราก็เออแบบเดี๋ยวเขาก็ส่งให้ ผ่านมาจน5โมงเราเลยทักเขาอีกทีเพราะยังไงเราก็ไม่เสร็จแน่ๆ เขาตอบกับมาด้วยคำพูดน่ารำคาญ  แล้วถึงส่งมาให้  สรุปงานเราไม่เสร็จต้อง presentกับหัวหน้าพรุ่งนี้

ควรทำยังไงดีนะ ตั้งแต่มาฝึกงานเราต้องเป็นคนละคน กลายเป็นคนซึมเศร้าในที่ทำงาน ไม่มีความสุข เรารู้สึกอึดอัด ต้องระบายให้เพื่อนฟังทุกวัน ต้องมาทำงานกับคนที่เหมือนหุ่นยนต์ไม่ทักทายกันไม่สื่อสารกันแต่อยู่ทีมเดียวกันทำงานด้วยกัน แถมไม่กล้าบอกหัวหน้าอีก จากคนที่ตลกเฮฮา ทุกวันนี้คิดมากทุกวันเครียดทุกวัน  นี่แค่2อาทิตย์เองต้องทนไปอีกจนครบ5เดือน เอาไงดีเนี่ย😭😭