ตามหัวกระทู้ เหนื่อยน๊ะแต่ทำได้เพียงปลอบตัวเองและให้กำลังใจตัวเอง บางทีก็ต้องการใครสักคนที่คอยให้กำลังใจเรา คอยรับฟังปัญหาเรา คอยให้คำปรึกษาเรา เหนื่อยแถมตัวคนเดียวนี่มันสุดๆเลยนะ 🥲🥲🥲🥲 มีใครเป็นอย่าง

ในวันที่ท้อแท้ขอเพียงกำลังใจเล็กๆ ให้ก้าวผ่านวันเวลาที่แสนยาวนาน เป็นกำลังใจให้กันและกัน แล้วมันจะผ่านไปด้วยดี สู้ๆนะคะ

เราหมดไฟในการเรียนที่ว่าไม่อยากไปเรียนไม่รู้ว่าเหตุผลที่ไปเรียนคืออะไร มันเหนื่อยแบบอธิบายไม่ถูก ใจมันสู้แต่ร่างกายมันไม่สู้ ไม่ใชว่าหมดเเรงหรืออ่อนเพลียเลย

ขออนุญาตตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาอาจจะมีพลังในด้านลบบ้างแต่ไม่ได้มีเจตนาเผยแพร่พลังลบให้ใคร ผมอายุ20ปีครับแต่ดูเหมือนว่ายังอายุน้อยเจออะไรอีกเยอะเมื่อก่อนสดใสร่าเริงมากแฮปปี้ตลอดเล่นเอยอะไรเอยตอนนี้ เงียบ ค

ตามหัวข้อเลยค่ะอยากมีแฟนที่อยู่ไกลๆแต่ไม่เคยออกจากบ้าน คุยกันในแอพก็ไม่รู้สึกเหมือนมันตายด้านเรื่องนี้ไปแล้วอยากรู้สึกใจเต้นเหมือน14อีกครั้ง

เราเป็นคนนึง ที่ทำอะไรด้วยตัวเองเกือบทั้งหมด พยายามใช้ชีวิตเพื่อไม่ให้เป็นภาระใคร เวลามีเรื่องไม่สบายใจแทบไม่เคยเล่าให้ใครฟัง เวลาเหนื่อยมากๆคนข้างๆก็ไม่มี ไม่รู้จะหันไปหาใคร ครอบครัวไม่เคยให้กำลังใจ

รู้สึกสงสารคนทางบ้านที่ค่อยส่งเงินให้เราส่งมาเรียนในมหาลัย เรารู้สึกผิดหวังตัวเองมากที่เรียนไม่ค่อยเก่งแต่เราก็พยายามเรียนให้ได้ให้เข้าใจมาโดยตลอด ตอนนี้เครียดมาก กลัวเรียนไม่จบอย่างที่คิด เคยบอกกับคน

ขอเกริ่นก่อนเลยจริงๆเราเป็นคนที่ยิ้มง่ายมากๆจนรู้สึกว่าช่วงนี้จริงก็หลายครั้งแล้ว ในบางครั้งเรารู้สึกเบื่อบางครั้งเศร้าทั้งที่ก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรเลยในเวลานั้น เราเป็นคนเก็บความรู้สึกที่เก่งมากๆคนเคยเ

;( สวัสดีค่ะทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้ อยากให้ทุกคนช่วยให้คำแนะนำหน่อยนะคะ เราอยากย้ายโรงเรียนมากๆ เราไม่มีความสุขเลย คือเรื่องเพื่อนอ่ะค่ะเราโดนเอาเปรียบทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเล็กๆจนไปถึงงานห้อง เ

เพื่อนยังลืมคนคุยเก่าไม่ได้เลยครับ จนมีแฟนใหม่แล้วเลิกกันแล้วก็ยังกลับมานึกถึงคนคุยเก่าคนเดิม ช่วยทีครับว่าต้องทำยังไง