เราไม่ใช้คนที่ไม่ให้คนอื่นยืม ไม่ใช้เป้นคนที่แบ่งปันน่ะ คือเรื่องมันมีอยู่ว่า
เราอ่ะ เป็นคนชอบซื้อเสื้อผ้า และเสื้อผ้าเราก็มีมากพอสมควรน่ะ ญาติเราคนนึ่ง นางยืมเสื้อเรา อ่ะโอเค เราไม่มีปันหาอยู่แล้ว
พอเราให้ยืมไป พอใส่เสร็จหรือยืมเสร็จ ก็ต้องเอาคืนให้เราสิ่ถูกมั้ย  3 4 วันล่ะเราก็ไม่ทวงน่ะ พอ 1 อาทิตย์ เราเลยถามว่า
ไหนเสื้อเราอ่ะ ? นางตอบมาว่าหายแล้ว ไม่รู้ไปไหนแล้วว เราก็ตอบว่า อืมม.... แต่ในใจก็ไม่โอเคแล้วคือ ยืมของคนอื่นต้องมีความรับผิดชอบ
ล่ะก็อีกเรื่องหนึ่ง เอาเสื้อเราไปใส่โดยที่เราไม่รู้ คือบ้านเรากับบ้านนาง ก็อยู่ใกล้กัน แล้วเสื้อผ้าเราอ่ะ พอซักเสร็จ พอมันแห้ง
เราจะแขวนไว้หน้าบ้าน เพราะว่าเวลาเรารีบ ๆ เรานัดส่งของให้ลูกค้าอ่ะ เราจะแขวนไว้หน้าบ้านก่อน พอเรากลับมา เราจะเอาผ้าที่แขวนไว้
หน้าบ้านมาใส่ในตู้อ่ะ ทุกตัวที่เราสักอ่ะ เราจำได้ทุกตัวที่ซักเพราะเราต้อง ดูก่อนว่าซักตัวไหนบ้าง แล้วเวลาใส่ตู้ มันก็ต้องแขวนทีตัวอยู่แล้ว
ตกลงเสื้อที่เราซักอ่ะ มันหายไปตัวนึ่ง คือในใจเราคิดไว้แล้วแหละว่า นางต้องเอาไป นางก็เอาไปจิงๆ เราก็เฉย ๆ อีกน่ะ เราก็บอกนางว่า เอามาคืนด้วย แต่ก็ไม่คืน ล่ะอีกเรื่องนึ่ง เราซื้อผ้ามาใหม่ เรายังไม่ได้ลองใส่ ยังไม่เคยใส่เลย นางมาหาเราที่บ้าน เห็นเสื้อที่เราพึ่งซื้อมาใหม่อ้ะ แล้วนางก็ลองใส่ แล้วนางก็บอกเราว่ายืมใส่หน่อยน่ะ คือเข้าใจเรามั้ยอ่ะ ลองยังไม่ได้ลองเลย ไม่เคยใส่เลยยังเอา เราก็ชักสีหน้าใส่น่ะ ไม่พูดกับนางเลยน่ะ ต้องรุ้บ้างแหละว่าเราไม่พอใจ
ยังจะเอาไปอีกก #ที่เราไม่กล้าด่านางว่านาง เพราะนางอายุมากกว่าเราาา เราโครตเบื่อเลย