เรียน มิตรรักนักกลอน ที่เคารพ ทุกท่าน

หลังจาก เชือกกล้วย  ไปเกรียนผูก โคลง ฉันท์ กาพย์ ที่ท่านๆ ห่อ กันไว้
เลยเกิด คันมือ ยุกยิก ยุกยิก
ลุกขึ้นลอง ห่อ เอง ซักที
ไม่ได้บังอาจเทียบฝีมือ ครูๆ ทั้งหลาย นะเจ้าคะ (ไม่กล้าน่อวว)
.......................................................................................

ลอยเลื่อน กลางเดือนดาว.....ที่สกาว อยู่เต็มฟ้า
หนุนเมฆ จิบสุรา...................ร้อยวาจา เอื้อนลำนำ

ดาวเดือนที่เกลื่อนฟ้า............รอบราย
สกาวผ่องเพริศพราย.............เพื่อนพ้อง
หนุนเมฆนุ่มรองกาย..............จัณฑ์เลิศ รสนา
เพลินร่ายลำนำร้อง................เอ่ยเอื้อนบทกวี

ดวงใจ ไร้กังวล......................ดังต้องมนต์ สูญความจำ
พลิ้วกาย เริ่มร่ายรำ.................เสียงพึมพำ คลอเพลงพิณ

ยามที่ใจปราศไร้.....................ทุกข์ทน
ลืมหมดดั่งโดนมนต์.................ขจัดสิ้น
พลิ้วกายร่ายรำวน....................ระรื่น
พิณเร่งเพลงเร้าลิ้น...................ผ่องแผ้วเริงใจ

สิ่งใด ไม่ยึดมั่น.........................เมื่อจบฝัน ย่อมหมดสิ้น
ไขว่คว้า ทั่วฟ้าดิน.....................จะยาวนาน กี่วารวัน

สิ่งใดหวังไขว่คว้า.....................มาฤๅ
จิตมั่นนั้นยึดถือ.........................เปล่าปลี้
ชีวิตชั่วคนคือ............................ฝันหนึ่ง
ความยั่งยืนเช่นนี้.......................แน่แท้แค่ไหน

มาเปล่า ย่อมไปเปล่า.................ชีวิตเรา แค่ความฝัน
ห่วงไย ในนิรันดร์......................ได้ครองกัน แค่ชั่วคืน

ยามมาสู่โลกนี้...........................มีอะไร
มาเปล่าจึงเปล่าไป.....................เท่านั้น
ฝันจบย่อมตื่นใน........................ภพอื่น
ชีวิตเพียงสั้นสั้น........................ไม่คุ้มกังวล


มาห่อต่อได้เลยเจ้าค่ะ
มาเล่นกัน เล่นกัน