เราเรียนอยู่สายภาษาค่ะ เรียนอยู่ระดับกลางๆ เกรด3.5 เราเป็นคนทำงานไม่ค่อยสวยแม้จะพยายามมากแล้วก็ตาม เรามักจะถูกเพื่อนๆติเรื่องงานไม่สวยเพราะในกลุ่มเราเรียนเก่งน้อยสุดและทำงานสวยน้อยสุด เราพูดสิ่งที่อยู่ในใจไม่ได้เลย เราโดนลอกข้อสอบเราไปบอกครูครูก็ไม่ทำอะไร พอเราปิดไม่ให้เขาลอกเราก็จะโดนด่าโดนข่ม แม่เราไม่เคยชมเราเลย มีแต่ด่าและคาดหวังในตัวเราสูงมาก ปิดเทอมเราอยากไปเที่ยวตามประสาเพราะตอนเปิดเทอมไม่เคยได้เที่ยว แต่สุดท้ายสิ่งที่เราคิดก็พังเพราะต้องเรียนพิเศษ เราโตมากับคำว่าเราเป็นความหวังของครอบครัว โตก่อนค่อยสนุก เราเครียดเราเหนื่อยเราก็รู้ว่าพ่อแม่เหนื่อยที่ส่งเราเรียน

พักหลังๆเราเริ่มเป็นคนหงุดหงิดง่าย ปวดหัว กดดัน ท้อแท้ อารมณ์แปรปรวน ชอบโทษตัวเองและเริ่มฝันว่าตัวเองฆ่าคนในครอบครัว เราไม่โอเคเลยที่เป็นแบบนี้เราเหมือนตัวเองเป็นคนป่วยจิต