เราเริ่มจะสู้เปลี่ยนแปลงตัวเองได้สักพักแล้ว แต่วันนี้กลับเจอเรื่องท้อใจ
เราเที่ยวไปตอบคนนั้นคนนี้มากมาย เพราะเคยช่วยให้เราเลิกคิดเรื่องตัวเอง
แต่คราวนี้ เรารู้สึกจมดิ่ง ตอบกระทู้เหมือนเคยเวลาที่เครียด แต่วันนี้ไม่ว่าจะพิมพ์ตอบใคร ในใจก็วนเวียนว่าอยากจะตายไปสักที
วันนี้ทำให้พ่อแม่เสียใจ โดยที่เราไม่ได้ตั้งใจเลย แต่กลับกลายเป็นว่าทำให้ท่านเสียใจมาก (เราแค่ปรึกษา แต่ที่ได้คือโดนดุ)
พอนึกว่าสิ้นเดือนต้องเจอปัญหาอะไรอีก เราอยากตายมากๆเลย และในหัวก็คิดอยู่ตลอดเวลา เบี่ยงเบนความสนใจแล้วอะไรแล้วก็ยังเหมือนเดิม
เราปวดหัวมาก นอนไม่เคยหลับ เครียดตลอดเวลา
จริงๆเราเปลี่ยนความคิดแล้วนะ เราลุกขึ้นสู้กับตัวเอง แต่ทำไมปัญหาถึงถาถมไม่หยุดหย่อน เราควรทำยังไงดี
เราอยากหลุดพ้น อยากตายโดยไม่รู้สึกผิด หรือติดค้างใคร เรารู้สึกเหมือนสมองกำลังจะแตก
โทษตัวเองวนเวียนไปมาที่ทำให้พ่อแม่เสียใจ รู้สึกไร้ค่าไม่น่าเกิดมาเลย
ไม่ว่าจะพยายามทำอะไร มักจะล้มเหลว จนเราท้อ จนไม่อยากจะทำอีกแล้ว
กลัวตัวเองจะเสียสติ ถึงขั้นบ้า แต่เราไม่คิดว่าเราซึมเศร้านะ คือเรารู้ปัญหา แต่เราแก้มันไม่ได้ มันทุกข์ไม่มีความสุขจนอยากตาย
ความรู้สึกผิดกำลังลงโทษเราอยู่ เราควรทำยังไงดี
เราคิดตั้งนาน เรารู้สึกจมดิ่งอีกแล้ว
เราเที่ยวไปตอบคนนั้นคนนี้มากมาย เพราะเคยช่วยให้เราเลิกคิดเรื่องตัวเอง
แต่คราวนี้ เรารู้สึกจมดิ่ง ตอบกระทู้เหมือนเคยเวลาที่เครียด แต่วันนี้ไม่ว่าจะพิมพ์ตอบใคร ในใจก็วนเวียนว่าอยากจะตายไปสักที
วันนี้ทำให้พ่อแม่เสียใจ โดยที่เราไม่ได้ตั้งใจเลย แต่กลับกลายเป็นว่าทำให้ท่านเสียใจมาก (เราแค่ปรึกษา แต่ที่ได้คือโดนดุ)
พอนึกว่าสิ้นเดือนต้องเจอปัญหาอะไรอีก เราอยากตายมากๆเลย และในหัวก็คิดอยู่ตลอดเวลา เบี่ยงเบนความสนใจแล้วอะไรแล้วก็ยังเหมือนเดิม
เราปวดหัวมาก นอนไม่เคยหลับ เครียดตลอดเวลา
จริงๆเราเปลี่ยนความคิดแล้วนะ เราลุกขึ้นสู้กับตัวเอง แต่ทำไมปัญหาถึงถาถมไม่หยุดหย่อน เราควรทำยังไงดี
เราอยากหลุดพ้น อยากตายโดยไม่รู้สึกผิด หรือติดค้างใคร เรารู้สึกเหมือนสมองกำลังจะแตก
โทษตัวเองวนเวียนไปมาที่ทำให้พ่อแม่เสียใจ รู้สึกไร้ค่าไม่น่าเกิดมาเลย
ไม่ว่าจะพยายามทำอะไร มักจะล้มเหลว จนเราท้อ จนไม่อยากจะทำอีกแล้ว
กลัวตัวเองจะเสียสติ ถึงขั้นบ้า แต่เราไม่คิดว่าเราซึมเศร้านะ คือเรารู้ปัญหา แต่เราแก้มันไม่ได้ มันทุกข์ไม่มีความสุขจนอยากตาย
ความรู้สึกผิดกำลังลงโทษเราอยู่ เราควรทำยังไงดี