เรากับแฟนคบกันได้สองปีกว่าๆแล้วย่างเข้าปีที่สาม
เรื่องมีอยู่ว่า เราพักอยู่กับแฟนที่ กทม ส่วนแม่แฟนอยู่ ตจว
วันนึงแม่แฟน(แม่ผัว) แวะมาค้างด้วยที่ กทม ค่อนข้างหลายวัน
จริงๆก่อนหน้านี้เราเคยเจอและไปทานข้าวกับแม่แฟนมาบ้างแล้ว
นี่เลยเป็นครั้งแรกที่จะได้มาเห็นวิถีชีวิตของแต่ละฝ่าย
ก่อนหน้านั้นแม่แฟนniceกับเรามาก มีของให้ตอนเจอกัน คุยดีมาตลอด
พอมาได้เจอกันครั้งนี้ เรารู้สึกว่าแบบเขาน่าจะเคืองๆเราอยู่หน่อยคงเพราะ
เรากะแฟนไม่ค่อยทำสะอาดห้อง ทำห้องรก ซึ่งเราก็เข้าใจว่าผู้ใหญ่ติเรื่องแบบนี้มันก็สมควรติแล้วแหละ
เรากะแฟนต่างไม่ค่อยมีเวลาทำงานบ้าน หรือถ้ามีก็แอบมีขี้เกียจบ้าง
พอแม่แฟนมาก็ทำอาหารให้กินทุกมื้อซึ่งแน่นอนเราเป็นคนเลือกกิน คือก็ไม่ได้เชิงเรื่องเยอะอะไร
แค่เราเป็นคนไม่ชอบกินเครื่องในเป็นการส่วนตัว รวมถึงเลือดหรือตับ จะกินแค่ช่วงเปนประจำเดือนเพื่อบำรุงเท่านั้น
นอกจากนี้สิ่งที่ไม่ชอบทานคือมะระ รวมถึงหนังไก่ต้มเพราะกลัวอ้วนด้วยและอีกอย่างรสชาติหนังต้มไม่อร่อยเท่าหนังทอด
ซึ่งรสนิยมการกินมันควรเป็นสิทธิของแต่ละคนมั้ยว่าคนเราจะกินอะไรไม่กินอะไร
เราถูกเลี้ยงดูมาแบบตามใจก็ยอมรับ แต่เราก็กินอาหารฝีมือแม่มาแต่เด็ก ก็กินได้ทุกอย่างเพราะแม่ทำแต่อาหารน่าทานให้กิน
ประเด็นที่เราเคืองแม่ผัวมากๆเลยคือ มีมื้อหนึ่งเขาต้มมาม่าให้เรากิน กับกับข้าว ซึ่งเราไม่ได้อยากกินมาม่าเพราะอาหารเต็มตู้เยนเลย
ส่วนลูกชายเขา เขาตักข้าวสวยและใส่น่องไก่ให้กิน เราโคตรอึ้ง ขนาดแม่เรายังไม่ทำกะเราแบบนี้เลย คือเข้าใจว่าข้าวในหม้อกินได้จานเดียว
แต่หุงใหม่ก็ได้หนิ ข้าวสารก็มีให้หุง แต่กลับมาต้มมาม่าให้เรากินซึ่งเราไม่ได้ต้องการเลย เราอยากกินข้าวสวยกับไก่หรือกับข้าวในตู้เยน
เขาก็เอามาให้เรากินเชิงบังคับว่านี่จานของเรา พอเรากินไม่หมด เหลือค่อนข้างเยอะ เขาก็ด่าจ้า ว่าทำไมไม่กินให้หมด ไม่กินแล้วจะเอาไรบำรุงสมอง
เราก้ได้แต่คิดในใจว่ามาม่าเนี่ยนะจะบำรุงสมองกูได้ อาหารที่ดีๆมีประโยชเต็มตู้เยนทำไมไม่จัดมาให้ ข้าวก้ทำไมไม่หุงเพิ่ม
คือแบบ การที่เราไม่อยากกินมาม่าเราผิดหรอ การที่เราไม่อยากกินหนังไก่ต้ม เครื่องใน เลือดไก่ มะระ เราผิดหรอวะ
เขาตำหนิ และก็ถามว่าตอนอยู่บ้านปกติกินอะไร แค่นี้ทำไมกินไม้ได้จะยากอะไรก็เอาเข้าปาก แล้วยังบอกให้เราไปดูชีวิตคนที่ลำบากๆบนดอยบนเขา
เออ คือเราเข้าใขนะที่เขาพูด เราก็โตมาแบบปกติอะไม่ได้ลำบากอะไร และเข้าใจคนลำบาก ไม่เคยคิดดูถูกด้วย ยกย่องด้วยซ้ำคนที่สู้ชีวิตอะ
แต่ทำไมกลายเป็นว่าเราผิดไปซะหมด แค่ไม่อยากกินในสิ่งที่เขาบังคับ กุผิดไรเนี่ย
ปล อยากเลิกกะแฟนมาก เจอแม่ผัวแบบนี้ขอโบกมือลา เรื่องมาม่านี่เจ็บจริงๆ เขาเอาไว้กินตอนไม่มีไร- ไม่ใช่เอามาทำให้ลูกสะใภ้-ตอนที่อาหารเต็มตู้เยน แฟนเราก็ไม่ปกป้องไรเราเลย เราโคตรไม่โอเค อยากออกไปจากตรงนี้มากกๆ อยากกลับบ้านมาก


ดูจากบางเม้นคงยังไม่เข้าใจข้อเท็จจริงค่ะ คือขอขยายความว่าแม่แฟนเป็นคนที่ไม่มีใครขัดได้ค่ะ แม้แต่แฟนที่เถียงเราเก่งทุกเรื่องเขายังไม่กล้าขัดแม่ตัวเองเลย ก็คิดดูเอาว่าการที่เขาบังคับให้กินสิ่งที่แฟนและเราไม่อยากกินให้กินจนได้และด่าแรงด้วย เป็นคุณจะทนไหวมั้ยแม่สามีแบบนี้ หลายคนจะสงสัยว่าทำไมเราไม่ทำเอง คือเข้าใจมั้ยคะว่าแม่เขาอยากทำให้กิน ไม่ได้อยากให้เราไปยุ่มย่าม และเขาทำไรมาให้มันก้ควรกินเพื่อรักษาน้ำใจเขา ถ้าอยู่ๆบอกไม่กิน เดินหนีเข้าครัวไปทำเอง มันน่าเกลียดค่ะ น่าเกลียดยิ่งกว่ากินไม่หมดอีก เราเปนพวกรักษาน้ำใจคนค่ะ เรายอมกินเครื่องในก็เพื่อเขา จนเกือบอ้วกออกมา ยอมกินมะระเพราะโดนบังคับ คือเราทำดีที่สุดแล้ว นี่ยังไม่นับเรื่องที่มาด่าเกี่ยวกับวิถีชีวิตอื่นๆนะคะ ยังไงก็ขอบคุณเม้นที่มาให้คำแนะนำ อ่านบางเม้นก็คงหัวอกเดียวกัน ของแบบนี้ไม่เจอกับตัวพูดยากค่ะ เอาใจเขาใส่ใจเราด้วย