สวัสดีค่ะ กระทู้นี้ก็กระทู้แรกนะคะ ที่มาตั้งกระทู้ก็ตามหัวข้อเลยค่ะ
คือแบบว่าเรามีทั้งเพื่อนผู้หญิงและผู้ชายที่โรงเรียนค่ะ เวลาคาบว่างหรือได้ฤกษ์จับกลุ่มคุยกันเนี่ย
เพื่อนๆเราก็จะคุยกันแต่เรื่องความรักค่ะ 90% คือมาปรับทุกข์ค่ะ ว่าแฟนนอกใจบ้าง
นกบ้าง โดนเทบ้าง แต่คือในกลุ่มนั้นมีเราด้วย และเราเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ไม่มีความรัก
ไม่มีแฟน แต่ถ้าถามว่าบ้าผู้ชายมั้ย ก็ตามประสานะคะไม่ได้เรียบร้อย แต่แค่เห็นคนหล่อเราก็มโน
ตามประสาแต่ไม่ถึงขั้นน้ำตาตก เป็นร้องเป็นร่ำ และนี้แหละค่ะเป็นจุดไคลแม็กแบบว่า
พอเพื่อนปล่อยโฮT Tเราก็ต้องช่วยกันปลอบ เราก็พูดตามประสาเรานะคะว่าทำไมไม่ทำตัวเองให้มีค่า
ร้องไปก็ช่วยอะไรไม่ได้ พอเราพูดแบบนี้ เพื่อนๆก็ต่างประณามเราเลยค่ะ ว่าเราไม่เคยมีความรักจะไปเข้าใจอะไร
จนมาวันนี้เราก็คิดนะคะ ว่าตัวเองเหมือนตัวประหลาดแบบเพื่อนๆมีความรักแล้วทำไมเราไม่มี หรือว่าเราต้องมีแฟนคะ
คือสับสนค่ะ เราจำเป็นต้องมีแฟนตามเพื่อนมั้ยคะ