จากหัวข้อเลยครับผมเครียดไปสะทุกอย่าง ผมคิดมากทุกเรื่องโดยเฉพาะเรื่องครอบครัวและเรื่องความรัก
ผมบอกไว้ก่อนเลยผมยังเป็นเด็กอายุแค่ 22 ปีแต่ก็ทำงานแล้ว ผมไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรเอาเรื่องที่ผมเครียดหนักที่สุดนะครับ
คือ ปันหาด้านความรัก ผมกับแฟนพึค่งครบกันมาได้แค่ 2 เดือน แต่ผมกลับรู้สึกรักเค้ามาก
รักมากเกินไปผมก็รู้ตัวนะครับไม่ใช่ไม่รู้ตัวกับคนที่ผ่านๆมาไม่เคยต้องมานั่งเครียดนั่งร้องไห้เหมือนคนบ้า
แต่ผมไม่รู้ว่าควรทำยังไงถ้าเพื่อนๆหลายคนบอกก็เลิกสิแต่ผมทำไมได้ผมพยายามแล้ว สำหรับคนที่ถามว่า
อ่าวเห็นเมียสำคัญกับพ่อแม่ได้ยังไง บ้านผมเป็นเด็กบ้านแตก คือไม่รู้สึกถึงความรักมาตั้งแต่เด็ก พอโตขึ้นสิ่งเดียวที่ผมต้องการ
ก็คือคำว่ารัก แต่มันกลับไม่ใช่ผมเครียดเพราะเค้าหลายอย่าง ผมทำทุกอย่างได้เพื่อเค้า แต่เวลาทะเลาะกันทีไร เค้าไม่เคยยอมผมเลยไม่ว่าเค้าจะผิดหรือถูก
เหมือนผมเป็นคนเอาแต่ใจ ผมไม่มีที่ไหนจะระบายหรือปรึกษาอีกแล้ว ผมควรทำอย่างไรกับชีวิตดีครับ ผมอยากได้คำแนะนำมากๆ
ขอบคุณล่วงหน้าครับ
ปล. สำหรับคนที่คิดว่าเป็นเรื่องปันยาอ่อนผมขอร้องอย่าว่าผมเลยนะครับ
ผมเป็นโรคเครียดอาการหนักมาก
ผมบอกไว้ก่อนเลยผมยังเป็นเด็กอายุแค่ 22 ปีแต่ก็ทำงานแล้ว ผมไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรเอาเรื่องที่ผมเครียดหนักที่สุดนะครับ
คือ ปันหาด้านความรัก ผมกับแฟนพึค่งครบกันมาได้แค่ 2 เดือน แต่ผมกลับรู้สึกรักเค้ามาก
รักมากเกินไปผมก็รู้ตัวนะครับไม่ใช่ไม่รู้ตัวกับคนที่ผ่านๆมาไม่เคยต้องมานั่งเครียดนั่งร้องไห้เหมือนคนบ้า
แต่ผมไม่รู้ว่าควรทำยังไงถ้าเพื่อนๆหลายคนบอกก็เลิกสิแต่ผมทำไมได้ผมพยายามแล้ว สำหรับคนที่ถามว่า
อ่าวเห็นเมียสำคัญกับพ่อแม่ได้ยังไง บ้านผมเป็นเด็กบ้านแตก คือไม่รู้สึกถึงความรักมาตั้งแต่เด็ก พอโตขึ้นสิ่งเดียวที่ผมต้องการ
ก็คือคำว่ารัก แต่มันกลับไม่ใช่ผมเครียดเพราะเค้าหลายอย่าง ผมทำทุกอย่างได้เพื่อเค้า แต่เวลาทะเลาะกันทีไร เค้าไม่เคยยอมผมเลยไม่ว่าเค้าจะผิดหรือถูก
เหมือนผมเป็นคนเอาแต่ใจ ผมไม่มีที่ไหนจะระบายหรือปรึกษาอีกแล้ว ผมควรทำอย่างไรกับชีวิตดีครับ ผมอยากได้คำแนะนำมากๆ
ขอบคุณล่วงหน้าครับ
ปล. สำหรับคนที่คิดว่าเป็นเรื่องปันยาอ่อนผมขอร้องอย่าว่าผมเลยนะครับ