รู้มันทั้งตัว
…………………..

“ในกายานุปัสสนาฯ
ไม่ว่าเราจะทำกรรมฐานบรรพใด
ให้รู้มันทั้งตัว
ให้เห็นกายทั้งกายนั่นแหละ
แล้วก็มีสติอย่างต่อเนื่องไป

เห็นร่างกายหายใจออก
เห็นร่างกายหายใจเข้า
ไม่ใช่ดูลมหายใจออก
ไม่ใช่ดูลมหายใจเข้า

เห็นร่างกายยืนเดินนั่งนอน
ไม่ใช่จ้องอยู่ที่การยืนเดินนั่งนอน

เห็นร่างกายเคลื่อนไหว
เห็นร่างกายหยุดนิ่ง
ไม่ใช่จ้องอยู่ที่ร่างกายที่เคลื่อนไหว
ไม่ใช่จ้องอยู่ที่ร่างกายที่หยุดนิ่ง

แค่รู้สึกถึงความมีอยู่ของร่างกาย
รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของร่างกาย
แล้วตรงนี้มันจะต่อยอดขึ้นไปวิปัสสนาง่าย
เพราะวิปัสสนา คือ
การเห็นความจริงของร่างกาย
รวมทั้งของจิตใจด้วย

เห็นความจริงของมัน
โดยเราเป็นคนดูอยู่อย่างนี้ สบายๆ
มันจะเห็นเลย ร่างกายไม่ใช่ตัวเรา
เหมือนหุ่นยนต์ตัวหนึ่ง
เหมือนเปลือก เหมือนโพรงถ้ำ
เหมือนอะไรที่กลวงๆ อย่างหนึ่ง
จิตอาศัยอยู่ภายในร่างกายนี้
ไม่ใช่ตัวเรา
ไม่ใช่คน ไม่ใช่สัตว์
ไม่ใช่เรา ไม่ใช่เขา

อย่างถ้าไปจ้องอยู่ที่ลม
แม้จิตสว่างไสว แต่ปัญญามันไม่มี
ยังไม่ได้เดินปัญญานะ

ฉะนั้นพยายามฝึกกรรมฐาน
ที่เอื้ออำนวยต่อการที่จะ
ก้าวเข้าไปสู่การทำวิปัสสนากรรมฐาน
ให้รู้สึกตัวไปสบายๆ รู้ตัวทั่วพร้อม

แต่ระวังนะรู้ตัวทั่วพร้อมที่หลวงพ่อบอก
ก็มีที่ผิดเหมือนกันนะ
คือรู้แบบจงใจรู้ทั้งตัว ใจจะทื่อๆ
หรือบางคนถอดจิตเอาไว้ข้างบนนะ
แล้วมองลงมาข้างล่าง
แล้วก็เห็นร่างกายขยับ
อันนั้นก็ไม่ถูก
ให้ใช้จิตใจธรรมดาๆ นี้เอง”

…………………..
พระธรรมเทศนา
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม ๑๐ มีนาคม ๒๕๖๑

ถอดคำ : พีเค
เรียบเรียง : สุรวัฒน์ เสรีวิวัฒนา

https://www.facebook.com/1317977204900901/photos/a.1412754818756472.1073741828.1317977204900901/1852721568093126/?type=3&theater