ได้มีโอกาศไปพักที่ชุมชนปฐมอโศกเมื่อเร็วๆนี้ เพื่อที่จะเรียนรู้วิถีชีวิตของพวกเขา ชุมชนคนรักษาศีล ทวนกระแสวัตถุนิยม/บริโภคนิยม อยู่กันอย่างเรียบง่าย เป็นชุมชนที่น่าสนใจมาก เลยเอามาเล่าให้ฟังเล็กน้อย เผื่อใครสนใจ และเพราะดูเหมือนจะหาข้อมูลไม่ง่ายสำหรับใครที่สนใจจะไปอยู่ร่วมกับพวกเขาเลยตั้งกระทู้เพื่อเป็นอีกข้อมูลนึง
ระหว่างพักอยู่ที่นั่นบางทีก็คิดขึ้นว่าจริงเหรอ จัดฉากเปล่า มีจริงๆเหรอนี่ชุมชนแบบนี้ ทำงานไม่เอาเงิน มีโรงเรียนเปิดมาก็หลายปีแล้ว มีร้านค้าต่างๆ ขายของต่างๆราคาถูก คิดแล้วก็ไม่น่าเชื่อแต่พวกเขาสามารถทำได้ พ่อครูสมณะโพธิรักษ์จะเรียกท่านว่าเป็น"บิดาของคนจน"ก็น่าจะได้!?
และก็คิดอีกว่าท่านน่าจะได้รางวัลโนเบลไหมนี่!? ช่วยคนจนได้ขนาดนี้ มันยิ่งใหญ่นะ คนจนสามารถอยู่ได้อย่างมีเกียรติ ทำได้อย่างยั่งยืน แต่อาจจะติดตรงคำสอน/การตีความคำสอนทางพระพุทธศาสนาของพ่อครูในบางเรื่องที่แตกต่างกับกระแสหลักหรือส่วนใหญ่ของประเทศ
(ถ้าจะคุย/โต้เถียงเกี่ยวกับคำสอนของพ่อครูอยากให้ตั้งกระทู้ใหม่ถ้าเป็นไปได้ เพราะเกรงว่ากระทู้มันจะยาวและออกนอกประเด็นของกระทู้นี้ไป)

คติของชุมชนอโศก

สถานที่พักและสถานที่ต่างๆ

คงเป็นตึกไว้ใช้อบรมเพราะดูดีมาก
ศาลากินข้าวและดูทีวี

ช่วงเวลาที่ได้ฝึกธรรมมะมากที่สุดของผมก็คือตอนกินข้าว เพราะนอกจากจะกินมังสวิรัติแล้วแต่รสชาตินี่สุดยอดเลยคือคิดว่าคงไม่ได้ปรุงอะไรมากพวกผัดพวกแกงอะไรต่างๆ ส่วนผักสดก็ไม่ได้ปรุงอยู่แล้ว เป็นช่วงเวลาแห่งการฝึกจิตใจจริงๆ ปล่อยวางในรสชาติ ของผมยังใช้จานหลุมแยกข้าวแยกกับต่างๆ ของบางท่านก็ใส่รวมเลย
การที่จะอยู่ที่นี่ก็ต้องทำงาน ผมก็พึ่งไปเลยไม่ได้ช่วยอะไรมาก แค่ได้ช่วยกวาดทำความสะอาดบ้าง ช่วยแนะนำน้องๆนักเรียนบ้าง ถ้าได้ไปบ่อยเราก็จะได้เรียนรู้เขาและเขาก็จะได้เรียนรู้เราว่ามีอะไรที่เราพอทำงานช่วยเหลือชุมชนเขาได้
ที่นี่การปฏิบัติสมาธิไม่ใช่เอาแต่นั่งหลับตา แต่ต้องทำงานและฝึกปฏิบัติธรรมไปพร้อมๆกัน
ก็เป็นประสบการณ์บางส่วนเอามาแชร์ให้ใครที่สนใจ หวังว่าจะเป็นประโยชน์ไม่มากก็น้อย